صراط: پرویز هادی که چند هفته پیش تنها طلایی کشتی آزاد ایران در مسابقات قهرمانی آسیا لقب گرفت، اهل شهرستان باسمنج از استان آذربایجان شرقی است. او از بچگی‌هایش می‌گوید؛ از روزهایی که برادرانش او را به زور به کشتی می‌بردند و او در کوچه قایم می‌شد تا به تمرین نرود. هادی همچنین حرف‌های جالبی دارد و می‌گوید که شهرستانشان تنها یک سالن داشته و آنها مجبور بودند پس از تمرین تشک‌ها را جمع کنند تا ورزشکاران رشته‌های دیگر در تنها سالن باسمنج ورزش کنند.
* تمرین تمام می شد تشک را جمع می کردیم تا رشته های دیگر تمرین کنند
" بردار بزرگ من، غلامحسین، پیش از من کشتی گیر بود و من نیز به تبع او کم کم وارد کشتی شدم. در باسمنج سالنی بود که از همین سالن شروع کردم و کشتی را ادامه دادم تا این که به این جا رسیدم. آن زمان، تنها یک سالن در این شهر بود و ما مجبور بودیم در وقت مشخصی، تشک بیاندازیم و کشتی بگیریم. وقتی هم که زمان ما تمام می شد، سریعاً تشک ها را جمع می کردیم تا رشته های دیگر نیز بتوانند تمرین کنند."
* برادرانم مرا به زور به باشگاه می بردند
" من نمی خواستم به کشتی بروم اما من را به زور به باشگاه می بردند! در شروع کار، یک جلسه به زور برادرانم به باشگاه می رفتم و دو جلسه ی بعدی را قایم می شدم. وقتی که عصرها زمان تمرین فرامی رسید، در کوچه قایم می شدم تا مرا به باشگاه نبرند! اما وقتی برای اولین بار در رقابت های استانی شرکت کردم، با علاقه به این رشته ادامه دادم و به صورت حرفه ای این رشته را دنبال کردم."
* 6 ساله بودم که پدرم را از دست دادم
" شش ساله بودم که پدرم را از دست دادم و برادرانم تا به امروز، حامی من بوده‌اند و هستند و اگر حمایت و پشتیبانی آن ها نبود، نمی توانستم به این رشته ادامه دهم؛ زیرا تنها از ورزش کسب درآمد می کنم و شغل دیگری ندارم."
" الگوهای من در کشتی جهان پهلوان تختی، علیرضا رضایی و رسول خادم هستند. من از تیم جوانان شروع کردم و دو سال بود که در جوانان بودم و ابتدا توانستم مقام قهرمانی استان را کسب کنم و سپس در رده ی سنی جوانان، برای اولین بار در کشور سوم شدم. پس از آن در سال 86 به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم و این، نقطه ی عطف دوران ورزشی من بود. کم کم به اردوهای دیگر تیم ملی نیز دعوت شدم و افتخار این را داشتم که در کنار بزرگان کشتی تمرین کنم."
" محمود هادی، غلامحسین هادی، بهمن اسماعیل زاده، جواد محمودی، ولیزاده، دهقان و ... همگی از مربیان من بودند که با هم کار می کردیم و از اصلی ترین مربیان من نیز امیر و علیرضا رضایی هستند که حدود پنج سال هست که در کنار این دو تمرین می کنم."
* با رسول خادم می‌توانیم از روسها جلو بزنیم
" خوشبختانه از زمانی که آقای رسول خادم به مجموعه ی کشتی ایران وارد شدند، کشتی را متحول کردند. پیش از این، کشتی ایران با افت نسبی مواجه بود، ولی یک سال است که کشتی ما تمام مدال ها را ازآن خود می کند و در طول این یک سال، از لحاظ تاکتیکی و فنی، حرف اول را می زنیم. اگر کمی نیز وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون کشتی از وی حمایت کنند، ما می توانیم از روس ها جلو بیفتیم و جایگاه سابق خود را در کشتی را از روس ها بگیریم."
* به المپیک بعدی فکر می‌کنم
" تمام تمرکزم روی کشتی گرفتن است و فعلاً به مربیگری فکر نمی کنم. آخرین هدف من در این رشته، حضور در المپیک است و تا به حال به آن برنامه هایی که مد نظرم بود، رسیده ام. در رقابت های آسیایی، نایب قهرمان المپیک را به راحتی مغلوب کردم و با بسیاری از نامداران کشتی جهان مبارزه کرده ام. به نظرم می توانم در المپیک، حرفی برای گفتن داشته باشم."
" کشتی در آغاز، کار سختی است و کسی که می خواهد تازه وارد این رشته شود، سختی های زیادی می کشد؛ اما تشک کشتی یک خاصیتی هم دارد که اگر یک ماه اولش را بگذرانی، دیگر دل کندن از آن سخت می شود. همانطور که می بینیم برخی پیشکسوتان 80 ساله هم نمی توانند از تشک کشتی دل بکنند. کشتی یک ورزش قهرمانی و پهلوانی است. کشتی در کنار پرورش جسم، روح انسان را نیز پرورش می دهد. من در تهران، به هر سالنی که می رفتم، احترام زیادی به من می کردند و اینک در همه جا خانه ی کشتی وجود دارد و شرایط برای کسی که می خواهد وارد این رشته شود، مهیاست."
* حداقل یک سوم پول فوتبال باید به رشته های مدال آور بدهند
" کشتی، ورزش اول کشور ایران است و در خون مردم ایران جریان دارد. درست است که می گویند طرفدار فوتبال زیاد است؛ اما به قول آقای خادم، وقتی یک مسابقه ی فوتبال از تلویزیون پخش می شود، شاید فقط چند جوان به آن نگاه کنند، اما در صورت پخش یک مسابقه ی کشتی، از کودک گرفته تا پیرمرد 80 ساله آن را دنبال می کند. بنابراین کشتی را نمی توان با هیچ رشته ی دیگری مقایسه کرد؛ اما با این وجود، در مقایسه با سایر رشته های ورزشی، مسئولان توجه کمتری به کشتی دارند."
" اگر یک دهم سرمایه هایی که در فوتبال هزینه می کنند را صرف رشته ی کشتی بکنند، ما می توانیم در المپیک از 14 وزن آزاد و فرنگی، 14 طلا کسب کنیم. در فوتبال با وجود این همه هزینه، ما حتی نمی توانیم سهمیه ی ورودی جام جهانی را کسب کنیم و به مشکل برمی خوریم. اما در کشتی، چندین سال است که نه تنها در جام های جهانی حضور داریم، بلکه جزو سه تیم اول هم هستیم. من نمی دانم چرا اینقدر به فوتبال بها داده می شود. حداقل یک سوم هزینه های فوتبال را باید صرف رشته های انفرادی و مدال آور بکنند. قبل از شروع المپیک، مسئولان یاد کشتی می افتند و به ما سر می زنند اما بعد از آن همه‌چیز تمام می شود. من فقط با عشق و علاقه به وطن، استان و شهرم کشتی می گیرم، وگرنه از لحاظ مالی به ما رسیدگی نمی شود و ما نیز نمی توانیم در کنار کشتی، فعالیت های دیگری انجام دهیم. لذا باید ما را از لحاظ مالی تأمین کنند."
"چون فدراسیون جهانی کشتی (FILA)، تصمیم گرفته تا تحرک این رشته را افزایش دهد، به همین دلیل برخی از قوانین آن را تغییر داده است و سعی کرده است به داور تشک، آزادی عمل بیشتری دهد. داوران نیز این فرصت را مغتنم شمرده و در این دوره از مسابقات قهرمانی آسیا از این قوانین علیه ایران استفاده کردند. به خود من نیز در این بازی ها، چندین بار به ناحق اخطار داده شد. حتی در کشتی فرنگی، یکی از کشتی گیران ما دو بار توانست حریفش را ضربه ی فنی کند، ولی داور آن را قبول نکرد. برخی ناداوری های صورت گرفته، باعث شد تا رتبه ی تیمی ایران در جایگاه خوبی قرار نگیرد. از یک سو نیز، در تیم ما جوانگرایی شده بود و همین جوانگرایی می تواند برای آینده ی کشتی ما بسیار مفید و موثر باشد."
* با گفتن "یا زینب" قدرتی دوباره می‌گیرم
" من از همان دوران کودکی، به هیئت زینبیه ی شهر باسمنج می رفتم و اعتقاد بسیاری به اهل بیت دارم و می توانم بگویم مدال های خود را مدیون امدادهای حضرت زینب و اهل بیت هستم. من حدود 5 سال است که در تیم ملی هستم و کلمه ی یازینب را در این 5 سال، همواره روی دو بنده ی خود داشتم و در لحظات بسیار سختی، احساس می کنم که حضرت زینب یاری کرده است و حتی چند بار نیز در آستانه ی شکست بودم که با گفتن یا زینب، قدرتی دوباره گرفته ام و با معجزه توانسته ام به پیروزی برسم."
" من توانسته بودم که سهمیه ی المپیک لندن را کسب کنم؛ اما این سلیقه ی کادرفنی بود که برای اعزام کشتی گیران، مسابقات انتخابی برگزار کردند. مهم این بود که توانستم یک سهمیه را برای کشور ایران کسب کنم. خوشحالم که با کسب این سهمیه، راه را برای دیگر کشتی گیران باز کردم. اولویت اول من برای آینده، المپیک 2016 است و در راه رسیدن به این هدف، مسابقات آسیایی و جهانی را پیش رو دارم. تمام سعی و تلاش خود را برای رسیدن به المپیک انجام می دهم."
" در FILA گفته می شود که این رشته تماشاگر زیادی ندارد و به همین دلیل این بحث ها را راه انداخته اند. وقتی کشتی را به کشوری مانند برزیل می برند، معلوم است که مردم برزیل که رابطه ای با کشتی ندارند، از مسابقات استقبال نکنند. به نظر من کشتی آنقدر هوادار دارد که حتی باید از 4 سال قبل، بلیط مسابقات المپیک به فروش برسد. خوشبختانه مسابقاتی را در آمریکا برای بقای کشتی در المپیک به صورت نمادین با نام روز کشتی قرار داده اند و کشورهای صاحب کشتی جهان نیز در اعتراض به این بحث، نامه نگاری های زیادی با FILA انجام داده اند. به همین دلیل نمی توانند این رشته را که جزو اولین رشته های المپیک است، از این مسابقات حذف کنند."
" دو سال است که با تیم ثامن الحجج سبزوار در لیگ برتر کشتی قهرمان می شوم و کل هزینه های این تیم در طول یک فصل، در حدود یک و نیم میلیارد بود که میزان هزینه های این تیم که عنوان قهرمانی را یدک می کشد، به اندازه ی رقم قرارداد یک بازیکن فوتبال است. شهر تبریز، با وجود این همه کارخانه و شرکت، خوب نیست که تیمی در لیگ برتر نداشته باشد و من مجبور بشوم برای حضور در لیگ برتر، در تیم استان دیگری عضو باشم. اگر استان آذربایجان شرقی در لیگ برتر کشتی تیم داشته باشد، کشتی این استان رونق پیدا می کند."
" آقای وظیفه خواه، رئیس جدید هیأت کشتی استان، با وجود این که مدت کمی است به این هیأت آمده، است، اما در همین مدت اندک، کارهای بزرگی را برای کشتی استان انجام داده است و چند میزبانی رقابت های مهم را به استان آورده است که مهم ترین آن ها میزبانی مسابقات روز جهانی کودک در ارس بود و حتم دارم که وی از روی دلسوزی این کارها را برای کشتی استان انجام داده است و این کارها سود مالی نیز برای خودش به همراه نداشته است."
* جا ماندن از المپیک لندن تلخ ترین خاطره‌ام است
" تلخ ترین خاطره ی دوران ورزشی ام جا ماندن از المپیک 2012 است. شیرین ترین خاطره ی دوران ورزشی من نیز، قهرمانی در رقابت های آسیایی سال 2012 بود. چون توانستم برای اولین بار در قالب تیم ملی، پس از چندین سال مدال طلا کسب کنم و چون پیش از آمدن آقای خادم، در میدان بزرگی شرکت نکرده بودم، این قهرمانی لذت دوچندانی داشت. البته قهرمانی اخیر من نیز برایم بسیار شیرین بود. زیرا در روز اول این مسابقات، با ناداوری، کشتی گیران ما ناکام شده بودند و به همین دلیل در روز دوم، استرس زیادی را تحمل می کردم و خوشبختانه توانستم مدال طلا را کسب کنم."
" جا دارد از رئیس اداره ی ورزش و جوانان شهر باسمنج، آقای الفدا تشکر کنم که تمام امکانات این شهر را مدیون زحمات و تلاش های وی هستیم. به همت ایشان در کنار خانه ی کشتی، زورخانه، استخر و سالن فوتسال در این جا ساخته شده است. در هر شهری که به ورزش اهمیت داده شود، در آن شهر آمار اعتیاد جوانان پایین می آید و به همان نسبت، میزان سلامتی مردم آن شهر نیز بالاتر می رود."
" آخرین مدال طلای آسیایی استان آذربایجان شرقی در کشتی، به 13 سال قبل بر می گردد. اما من دو سال پیاپی هست که مدال آسیا را به استان می آورم و تا این لحظه حتی وعده های داده شده از سوی مسئولان استانی برای پاداش مدال سال های قبل نیز عملی نشده است. ما کشتی گیران نسبت به تلاشی که می کنیم و زحماتی که می کشیم، از لحاظ مادی تأمین نمی شویم و حمایتی از سوی مسئولان نمی بینیم. تنها دلخوشی ما در حال حاضر، شاد کردن دل مردم است. از مسئولان خواهشمندم که ورزشکاران را حمایت کنند. وقتی ورزشکاری در یک رشته مدال کسب می کند، اگر از وی قدردانی کنند، انگیزه ی او دوچندان می شود. از سویی دیگر، وقتی کودکی که می خواهد وارد یک رشته ی ورزشی شود، ببیند که از ورزشکار قدردانی و حمایت نمی شود، از آن ورزش دلسرد می شود. من در چندسال گذشته تنها با حمایت مالی برادرانم برای تمرین کردن به تهران می رفتم و هیچ گونه حمایتی از من نمی شد."
" در پایان می خواهم از خانواده و همشهری هایم که واقعاً در این سال ها از من حمایت همه جانبه کردند و از استاندار، شهردار، شورای شهر، مدیر کل وزارت ورزش و جوانان استان و آقای سهرابی که برای رسیدن من به این موقعیت از من حمایت کردند، تشکر کنم."