اولاً نفس تجلیل از جانبازان ضایعه‌هاى سنگین - مثل شماها - یک کار بزرگ است؛ نه فقط به این دلیل که تعدادى از عزیزترین‌هاى ما، که شما باشید، خشنود میشوند، خوشحال میشوند، دلشاد میشوند، بلکه علاوه بر این، به دلیل اینکه مثال‌ها و نمونه‌ها و نمادهاى ایثار در جامعه - که امروز جامعه ما به این نمادها خیلى هم احتیاج دارد - مشخص و بارز میشوند و تجسم پیدا می‌کنند.
وقتى به طور متمایز و شاخص جانبازان در جامعه نشان داده بشوند، به معناى به عرصه آوردن تمثال واقعى ایثار است
امروز جانبازها وقتى به طور متمایز و شاخص در جامعه نشان داده بشوند، معرفى بشوند، تجلیل بشوند، احترام بشوند و مورد تکریم قرار بگیرند، این به معناى به میان آوردن و به عرصه آوردن تمثال واقعى ایثار است؛ این خیلى اهمیت دارد. لذا ما به این تکریم و تجلیل احتیاج داشتیم، نظام به این احتیاج داشت. علاوه بر اینها، جهت سوم، یک نوع سپاسگزارى کوچکى هم از این مجموعه فداکار و خانواده‌هاشان به حساب مى‌آید. شماها با خدا معامله کردید، و واقعاً باید خطاب به شماها گفت: «فاستبشروا ببیعکم الّذى بایعتم به»؛ بشارت باد به شما، با این معامله‌اى که با خدا کردید.
پرستاران و همسران و کسانى که، پروانه‌وار گرد جانباز قطع نخاعى، جانباز گردنى می‌چرخند، براى اینکه آسایش او را فراهم کنند، ادامه‌ى زندگى راحت او را ممکن کنند. من واقعاً از همه‌ى این همسران محترم، صمیمانه و از ته دل تشکر میکنم. این خانم‌ها بدانند که اجر آنها در خدمت صادقانه و با روى خوش به این جانباز، یکى از بزرگترین ایثارهاست، یکى از برجسته‌ترین جهادهاست؛ پیش خداى متعال اجرهاى بزرگ دارد.
مسئله جانباز هفتاد درصد و جانباز قطع نخاعىِ گردنى - همین وضعى که شما دارید - مهمتر از مسئله‌ى شهید شدن است؛ چون شهادت یک بار است و تمام می‌شود، بعد هم انسان می‌رود عروج می‌کند. این وضعى که شما دارید، با قضاوتى که من امروز دارم، اینجور به نظرم می‌رسد که وزنه این ایثار از آن ایثارى که اسمش شهادت است، سنگین‌تر است؛ به خاطر رنج‌هایش، به خاطر مشکلاتش، هم براى خودتان، هم براى پدر و مادرهاتان، کسانتان، هم براى همسرانتان، هم براى فرزندانتان. این جزو آن رقم‌هاى بسیار درشت این کار بزرگى است که انجام گرفته. ان‌شاءالله به همین نسبت هم خداى متعال به شما اجر بدهد و اجر شما را سنگین کند. (بیانات در دیدار جمعی از جانبازان قطع نخاعى 1390/07/06)
جانبازان، شهداى زنده‌اند
جانبازان هم شهداى زنده‌اند؛ شما جانبازان عزیز هم مثل شهدا هستید؛ شهید هم همین ضربه‌اى را که جانباز تحمل کرده است، او هم تحمل کرده؛ سرنوشت او پرواز و رفتن بود، سرنوشت این فعلا ماندن. خانواده شهدا، پدر و مادر شهید، همسر شهید، فرزندان شهید، برادران و خواهران و خویشاوندان شهید، پدران و خواهران و همسران جانبازان باید افتخار کنند. یکى از چیزهائى که من همیشه احساس مى‌کنم، احترام به همسران جانبازان است. بعضى از این بانوان عزیز، این جانباز را با همین جانبازیش قبول کردند و پذیرفتند؛ آفرین! بعضى‌شان جوان رعنائى را که با او ازدواج کردند، ناگهان دیدند به یک ازپاافتاده و به یک جانباز تبدیل شد؛ پذیرفتند و استقبال کردند؛ آفرین! همسران جانبازان خیلى باارزشند.(بیانات رهبر معظم انقلاب در جمع جانبازان و ایثارگران و خانواده‌هاى شهداى استان فارس 13/02/1387)
شما جانبازان ذخیره‌هاى باارزش دانشگاه جهادید
شما جانبازان ذخیره‌هاى باارزش دانشگاه جهادید. جهاد لزوما با شهادت همراه نیست؛ اما لزوما با فوز به رتبه‌ى مجاهدان و تقرب به پروردگار همراه است. میدان جهاد هم همه جاست؛ هم در دفاع نظامى از کشور، هم در دفاع سیاسى و آبرویى از کشور و هم در تلاش براى پیشبرد کشور و ملت، که امروز شما در این سنگر کار مى‌کنید. اینها همه مبارزه است و همه باید مبارزه کنیم. یک تحقیق، اقدام علمى و یا حرکت سیاسى صحیح شما در مجموعه حرکت دانشجویى یا در خارج آن، مبارزه است.(بیانات در دیدار استادان و دانشجویان قزوین 26/09/1382)
هر کدام از رنج‌هاى بعد از جانبازى براى شما یک حسنه است و ثبت مى‌شود
اگر جانبازى در دوران زندگى جانبازى حدود الهى را رعایت و تقوا و پاکدامنى را حفظ کند، آن‌چنان پاداشى دارد که خداى متعال از او تعبیر مى‌کند به اجر عظیم؛ «للذین احسنوا منهم و اتقوا اجر عظیم». چیزى را که خداى خالق عظمت از آن به عنوان عظیم یاد کند، پیداست که اجر خیلى بالا و بزرگ است. هر کدام از رنج‌هاى بعد از جانبازى براى شما یک حسنه است و ثبت مى‌شود. رنج‌ها، محرومیت‌ها و مشکلات زندگى هر کدام اجرى دارد. ما که در مقابل حوادث گاهى بى‌صبرى مى‌کنیم، به خاطر این است که نمى‌دانیم این حوادث در سرنوشت نهایى ما پیش خداى متعال چه تأثیرى دارد. هر کدام از این سختى‌ها مابه ازائى از اجر و ثواب الهى دارد. (بیانات در دیدار جانبازان و خانواده‌هاى ایشان 04/08/1384)
ما خیلى پیشرفت کرده‌ایم؛ اما این پیشرفت‌ها مرهون آن دفاع‌ها و مجاهدت‌هاست. ملت ایران با همه‌ى وجود مرهون تلاش و مجاهدت این ایثارگران است؛ چه ایثارگرانى که شهید شدند، چه ایثارگرانى که شهید دادند - مثل شماها - چه ایثارگرانى که جانباز شدند، چه ایثارگرانى که زندگى دشوار جانبازى را براى عزیزان خودشان تحمل کردند - پدران اینها، مادران اینها، همسران اینها - چه آن‌هایى که در بند دشمن جبار جرار اسیر شدند و پدر و مادرها لحظه‌لحظه دوران اسارت را با خون دل تحمل کردند، و چه آن‌هایى که از اسارت برنگشتند و در همان‌جا شهید شدند؛ و چه آن‌هایى که به جبهه‌هاى جنگ رفتند و خطر را پذیرفتند و جان خودشان را کف دست گرفتند و همه نیروى خودشان را صرف کردند، اما خداى متعال خواست اینها زنده بمانند و برکاتشان براى کشورشان و دنیاى اسلام ادامه پیدا کند.(بیانات در دیدار خانواده‌هاى شهداى کرمان 12/02/1384)
قرآن کریم درباره‌ى آن مجاهدانى که در جنگ زخمى هم شدند - که دیگر از این
بالاتر چیست؟ انسان، هم به میدان جنگ برود و هم مجروح بشود؛ مثل این عزیزان
جانباز ما - مى‌فرماید: «الّذین استجابوا للَّه و الرّسول من بعد ما
اصابهم القرح»؛ کسانى که به میدان جنگ و جهاد در راه خدا رفتند و مجروح و
زخمى شدند، «للّذین احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظیم»؛ این اجر و پاداش بزرگ
براى آنها مى‌ماند؛ در صورتى که تقوا و نیکوکارى را با خودشان همراه داشته
باشند. والّا اگر کسى آن مجاهدت را بکند و آن ارزش معنوى را به دست
بیاورد، اما خداى نکرده آن ارزش را براى خود حفظ نکند، این خسران است. چه
چیزى مى‌تواند آن ارزش را براى ما حفظ کند؟ تقوا. به همین خاطر است که در
هر نماز جمعه و در هر سوره‌ى قرآن، «تقوا» دایماً به ما تذکر داده مى‌شود.
در اول قرآن - همین آیاتى که در این‌جا تلاوت شد - صحبت از تقواست: «ذلک
الکتاب لا ریب فیه هدى للمتّقین».
بیانات در دیدار با گروهى از فرزندان شاهد؛ (فارغ‌التحصیلان مقاطع مختلف دانشگاهى 08/10/1370)
جانبازان ما، در تمام دوران جانبازى در حال مجاهدتند
جانبازان ما هنوز در میدان مقاومت و ایستادگى هستند …عزیزان جانباز بدانند که مبارزه آنها ادامه دارد. جانبازان ما، در تمام دوران جانبازى در حال مجاهدتند. این فضیلت، مخصوص آنها و کسان و همسران و خانواده‌هایشان است، تا وقتى که ان‌شاءالله سلامت و عافیت پیدا کنند. (بیانات در دیدار ایثارگران، در سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامى 29/05/1376)
جانبازان ماهم عمدتا از همین مجموعه فداکار تشکیل شده‌اند؛ …و تا مرز شهادت هم پیش رفتند؛ منتها شهادت نصیبشان نشد و به زندگى برگشتند؛ لیکن با نقص جسمانى. اینها سلامت خودشان را فداى این راه کردند؛ بعد هم صبر پیشه نمودند. وقتى جانباز صبر مى‌کند، وقتى پاى خدا حساب مى‌کند، وقتى یک جوان نیرومند زیباى برخوردار از محسنات طبیعى، با کورى یا از دست دادن پا، دست، کبد، سلامتى و محروم از بسیارى از خیراتى که انسان بر اثر سلامت جسمانى از آنها برخوردار مى‌شود، در میان سایر مردم راه مى‌رود، اما شاکر است، اما احساس سرافرازى و سربلندى مى‌کند که در راه خدا کارى کرده؛ این قیمت و ارزشش از شهداى ما کمتر نیست و گاهى هم بیشتر است. (بیانات در دیداربا پاسداران، جانبازان، دانشجویان و دانش‌آموزان 11/08/1379)
جانبازان عزیز هم شهداى زنده ما هستند؛ چون مثل شهید به میدان جنگ رفته‌اند و مثل شهید ضربت خورده‌اند؛ منتها کرامت الهى آنها را حفظ کرده است. اینها زنده‌اند، اما در رتبه شهیدان. به این عزیزان هم توصیه مى‌کنم که این کرامت الهى را براى خودشان حفظ کنند؛ «للذین احسنوا منهم و اتقوا اجر عظیم». باید همیشه آن روحیه‌ای که آنها را در میدان نبرد به پیش مى‌برد و به فداکارى وادار مى‌کرد، حفظ کنند. (سخنرانى در جمع گروهى از خانواده‌هاى شهدا، مفقودان، آزادگان و جانبازان استان بوشهر 11/10/1370)
جانبازان عزیز! در هر میدانى که شما به عنوان یک مجموعه‌ى ارزشى حضور داشتید، نشان دادید که داراى ابتکار، قدرت اراده و توان بیش از معمول سازندگى و برازندگى هستید. در میدان دفاع مقدس، مجموعه شما و جوانان این کشور - ایثارگران ما که هر کدام در حقیقت یک شهید زنده‌اند - توانست کارى را نشان دهد که در تاریخ کشور ما بى‌نظیر و در دنیا هم انصافا یا بى‌نظیر و یا کم‌نظیر بود! (بیانات در مراسم افتتاحیه‌ى مانور فرهنگى، ورزشى جانبازان و معلولان کشور 15/06/1376)
جانبازان نمونه‌هاى بزرگ افتخار و شجاعت و فداکارى و یادگارهاى دوران حماسه‌اند
جانبازان عزیز ارزنده‌ترین یادگاری‌هاى دوران حماسه دفاع مقدس هستند. امروز، جانبازان نمونه‌هاى بزرگ افتخار و شجاعت و فداکارى و یادگارهاى دوران حماسه‌اند. امروز، خانواده‌هاى عزیز و عظیم‌الشأن شهداى شما کسانى هستند که همه منصفان عالم - کسانى که قضایاى ایران و انقلاب ایران را مى‌شناسند - آنها را با عظمت و بزرگوار و صبور و نیرومند به حساب مى‌آورند. این را باید شما حفظ کنید. این، به برکت اسلام و رهبرى امام عظیم‌الشأن و به برکت وحدت کلمه شماست. اینها را براى خودتان نگه دارید. شیطان‌ها باید از نفوذ در افکار ملت ایران مأیوس شوند. (سخنرانى در دیدار خانواده‌هاى معظم شهدا 13/10/1368)
این گلوله‌‌ای که به این جوان خورد و نخاع او را ضایع کرد، مى‌توانست جان او را بگیرد و شهید شود
جانبازان و مجروحان عزیزمان که واقعا تجسم فداکاریند، شهیدان زنده‌اند. این گلوله‌‌ای که به این جوان خورد و نخاع او را ضایع کرد، مى‌توانست چند میلیمتر این طرف‌تر یا آن طرف‌تر بخورد و جان او را بگیرد و شهید شود. امروز او شهید است؛ شهیدى که زنده و در میان ماست و برکت وجود او براى ما هست. خدا به اینها خطاب مى‌کند و مى‌فرماید: «اصابهم القرح للذین احسنوا منهم و اتقوا اجر عظیم». صرف اینکه ما در میدان جنگ زخمى شدیم، کافى نیست؛ اگر نیکوکارى و تقوا پیشه کردیم، اجر عظیمى داریم. بنابراین، حتى کسى که آن رنج را در میدان جنگ کشیده، باید نیکوکار و با تقوا باشد. همان‌طور هم که قبلا عرض کردم، پاسدار، عنوان بسیار والایى است. این عنوان را با خصوصیاتش، در وجود و دل و روح و ذهنتان حفظ کنید. این، براى انقلاب ضرورى است. (سخنرانى در روز پاسدار 29/11/1369)
جانبازان عزیز - آنان که ایثار و فداکاریشان، نشانه‌ای در جسم مطهرشان
باقى گذارده و یادگار آن لحظه حساس را همواره با خود دارند - داراى سهمى
ارزشمند در این تاریخ پرافتخارند. جانبازان، آسیب در راه خدا را قدر بدانند
که این موجب توجه حق تعالى به آنان است و این در میزان الهى، ارزش والاست.
(پیام به گردهمایى جانبازان، در روز میلاد حضرت ابوالفضل العباس(ع) 30/11/1369)
گاهى فضیلت جانبازان از شهدا هم بیشتر است
یک‌وقت در مورد جانبازها فکر مى‌کردم، که به نظرم رسید گاهى فضیلت آنها از شهدا هم بیشتر است. جانباز کسى است که بعد از آن‌که قسمتى از بدنش را در راه خدا داد و عضو یا اعضاى شهیدى را با خودش همراه کرد و در بقیه مدت زندگى و عمرش هم متقى و شکرگزار بود و عمل صالح انجام داد، خداى متعال در مورد این‌گونه از مجروحین جنگ در قرآن مى‌فرماید: «الّذین استجابوا للَّه و الرّسول من بعد ما اصابهم القرح للّذین احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظیم». کلمه‌ى «عظیم» در پایان این آیه‌ى شریفه، قابل تأمل است.
جانبازان عزیز باید قدر این موقعیت را - اگرچه با سختى مواجهند - بدانند. من مى‌دانم که شما سختى مى‌کشید. محرومیت از پا و دست و نخاع و چشم و سلامتى، براى شما که در دوران جوانى بسر مى‌برید و مى‌توانستید سالم باشید، سخت است. هیچ پاداش بزرگ و خوبى را بدون سختى به انسان نمى‌دهند. شما خیال نکنید که انسان بدون تحمل سختی‌ها ممکن است به اجرهاى عظیم برسد؛ خیر، چنین چیزى نیست؛ «افضل الاعمال احمزها»: با فضیلت‌ترین کارها، سخت‌ترین و دشوارترین آن‌هاست. در مقابل این سختى که تحمل مى‌کنید، آن اجر عظیم را به شما مى‌دهند.
شما، هم عضو شهیدى را با خود همراه دارید، و هم زنده‌اید و از تنعمات زندگى در حد زیادى برخوردار مى‌شوید. وقتى انسان بین مرگ و زندگى قرار مى‌گیرد، اگر به او بگویند زنده بمان، اما فلان عضو را نداشته باش و یا اینکه مرگ را انتخاب کن، مى‌گوید زنده بمانم، آن عضو را هم بگیرید. زندگى شیرین است و هر انسانى آن را مى‌خواهد. بنابراین، جانبازان ما، هم از نعمت زندگى برخوردارند، و هم عضو شهیدى را با خود همراه دارند، و هم - اگر تقوا و احسان را در عمل رعایت کنند - به آن اجر عظیم و باورنکردنى مى‌رسند. قدر این نعمات را بدانید.
هم خانواده‌هاى شهداى عزیزمان و هم خانواده‌هاى اسراى عزیزمان و هم جانبازان عزیزمان و خانواده‌هاى گرامیشان، قدر خودشان را بدانند و مطمئن باشند که عمل آنها امروز خیلى ارزش داشته و دارد و تأثیر زیادى براى عظمت اسلام داشته و خواهد داشت.
شهید و خانواده‌اش و جانباز و خانواده‌اش و اسیر و خانواده‌اش، جزو برجسته‌ترین انسان‌ها و شریفترین و عزیزترین آنها هستند و باید همان گونه هم با آنها معامله شود. البته، معامله خدا و آنچه خدا با شما خواهد کرد، از همه بالاتر و با ارزشتر و ماندگارتر است. (دیدار با جانبازان 28/04/1368)