صراط: زهره طبیب زاده نوری در نطق
میان دستور خود با اشاره به سخنانی از امام راحل مبنی بر اینکه ما آنقدر که
از آمریکا صدمه دیدیم از کس دیگری لطمه نخوردیم و آمریکا دشمن شماره یک
محرومین و مستعضفین جهان است گفت: اهمیت توافقنامه ژنو شفاف سازی آن را
وظیفه شرعی و قانونی خود می‌دانم؛ حال این سوال را مطرح می‌کنم که در این
توافقنامه چه دادیم و چه گرفتیم؟
وی افزود: در اختیار گذاشتن کامل اطلاعات پایه در مرحله نخست مذاکرات به آمریکا و تبعا رژیم صهیونیستی؛ در این صورت اگر به هر دلیلی مذاکرات در مراحل بعد تداوم نیابد در ازای تقریبا هیچ همه اطلاعات پایه و ملی کشور تحویل داده شده است.
طبیب‌زاده با بیان اینکه محدودسازی سطح غنی سازی به زیر 5 درصد و تعیین حجم آن براساس نیاز داخلی و توافق طرفین خلاف حاکمیت ملی و معاهده ان پی تی است خاطر نشان کرد: با قطع کامل غنی‌سازی 20 درصد و اختصاص بخشی از آن جهت تامین سوخت چهار سال آینده راکتور تحقیقاتی تهران و تبدیل مابقی آن عملا پس از سپری شدن این زمان راه رفته علمی بی‌اثر شده و دستان ما جلوی آنها برای دریافت سوخت 20 درصد دراز خواهد شد.
نماینده مردم اسلامشهر در مجلس شورای اسلامی گفت: در تاسیسات موجود سایت نطنز در حال حاضر 9000 سانتریفیوژ در حال تولید صنعتی به ظرفیت دو تن در سال و 10 هزار مورد دیگر که قابل بهره‌برداری هستند به ظرفیت مجموعا 4 تن در سال همگی از نسل اول بوده و با فناوری سطح پایین‌تر موجود است.
طبیب‌زاده با بیان اینکه نیروگاهی مانند بوشهر سالانه با تعویض 30 تن سوخت به سوخت زیر 5 درصد نیاز دارد تاکید کرد: در صورت بهره‌برداری از کل ظرفیت نطنز 7 سال طول می‌کشد تا نیاز یک ساله نیروگاه بوشهر تامین شود. بنابراین اگر یک سانتریفیوژ نسل اول خراب شود تنها با مشابه خود قابل تعویض خواهد بود این در حالی است که ایران حق ازدیاد تعداد سقف موجود را ندارد.
وی ادامه داد: ازدیاد سقف موجود هم به دلیل فن‌آوری سطح پایین به مصلحت کشور نبوده و این امر اقتصادی هم نخواهد بود؛ از سوی دیگر نسل دوم سانتریفیوژها که اقتصادی بوده و توان تولید چند برابر را دارند در حال حاضر در مرحله آزمایش بوده و ایران حق ازدیاد و بهره برداری صنعتی از آن براساس توافقنامه ژنو نخواهد داشت؛ بنابراین تولید صنعتی محدود به نسل اول آن هم در سقف بضاعت موجود و براساس نیاز و توفق طرفین است که هر دو مورد خلاف ماده 4 ان پی تی و حاکمیت ملی است.
طبیب زاده با تاکید بر اینکه سوخت نیروگاه بوشهر تا 10 سال آینده توسط کشور روسیه تامین می شود عنوان کرد: با توجه به امکانات مالی کشور و زمان بر بودن ساخت نیروگاه جدید طی سالهای آتی اساسا نیروگاهی وجود نخواهد داشت که به تولید سوخت نیاز داشته باشد بنابراین داشتن مجوز تولید صنعتی زیر 5 درصد موجود به دلیل نداشتن نیاز بلااستفاده می‌ماند.
وی گفت: تاسیسات اراک در حال حاضر نیمه تمام و تکمیل نشده و در مرحله آزمایش است؛ با توجه به توافقنامه عملا تکمیل آن نامقدور است هر چند در صورت تکمیل همچنان در مرحله تحقیقاتی باقی می‌ماند بنابراین برای کشور صرف هزینه در رابطه با تکمیل چنین تجهیزاتی که امکان بهره‌برداری صنعتی ندارد امری غیر عقلانی است.
طبیب‌زاده با بیان اینکه در خوشبینانه‌ترین حالت تا 10 سال آینده فعالیت فن‌آوری هسته ای کشور در محدوده تحقیقاتی باقی خواهند ماند خاطر نشان کرد: ای کاش در مقابل تمام این عقب نشینی‌ها حداقل تحریم مالی و بانکی مرتفع می‌شد که نشد پس تا به حال ما چه چیز دریافت کردیم؟ آزاد شدن 4 میلیارد از 100 میلیارد دلار اموال بلوکه شده خودمان و اجازه فروش یک میلیون بشکه نفت و احتمالا انتقال درآمد ناشی از آن از طریق سیستم بانکی در حالی است که آمریکا به دلیل نیاز برخی کشورهای آسیایی مانند کره، ژاپن، هند، چین و غیره آنها را از تحریم خرید نفت مستثنی کرده بود. همچنین اجازه واردات از این کشورها هم اینک برای ایران مقدور است.
وی افزود: در نتیجه امتیاز این بند تنها دریچه کوچکی برای تنفس حداقلی است از سوی دیگر پرداخت تعهدات مالی به دانشگاه‌ها و برخی طرف‌های خارجی باز هم به نفع کشورهای غربی است؛ بر همین اساس شرکت پژو در سایه تحریم ایران با مشکلات اقتصادی بسیاری روبه‌رو بود که آن را به سمت ورشکستگی برده بود که این امر تهدیدات اقتصادی برای حکومت فرانسه ایجاد کرده بود؛ زیرا 21 درصد از تولیدات این شرکت متعلق به قراردادش با ایران بود هر چند با پیوستن به تحریم‌ها خسارت 80 میلیون یوروی به کشورمان وارد شد ولی براساس توافقنامه شرکت پژو از ورشکستگی نجات یافته و جشن رفع مشکلات اقتصادی‌اش را می‌گیرد و این امر باز هم به نفع طرف اروپایی توافقنامه ژنو بود.
طبیب‌زاده خاطر نشان کرد: مجوز سخاوتمندانه امکان خرید قطعات هواپیما، ناوگان هوایی کشور متشکل از هواپیماهای ایرباس و بوئینگ است و براساس موافقت‌نامه EKAO این شرکتها ملزم به فروش قطعات یدکی و تامین خسارت مالی ناشی از حوادث در اثر فرسودگی و استهلاک قطعات برای خطوط هوایی طرف قرارداد بوده‌اند و اگر سانحه اتفاق می‌افتاد این شرکتها متعهد به جبران خسارت بودند زیرا در اثر تحریم‌ها امکان فروش قطعات میسر نبود، توافقنامه مشکلات این دو شرکت را رفع نمود که این امر هم به نفع طرف اروپایی بود.
نماینده مردم اسلامشهر با اشاره به امکان فروش محصولات پتروشیمی کشور، افزود: سهم صادرات پتروشیمی در سه سال اخیر به ترتیب 9.7 و 15.10 میلیارد دلار بوده است که نسبت به حجم اقتصاد ایران درآمد بسیار کمی محسوب می‌شود همچنین به طور کلی براساس آمار گمرک ایران سهم تحریم‌ها در صنعت پتروشیمی ایران 10 درصد ارزیابی شده و آزادسازی آن تاثیر مهمی بر صادرات فعلی کشور نمی‌گذارد علاوه بر این بخشی از درآمد فعلی به بخش خصوصی اختصاص یافته که هم اینک بدون هیچ مشکلی تحریم‌ها دور زده و به صادرات می‌پرداختند بنابراین در این بند هم هیچ اتفاق مهم و جدی صورت نگرفته است.
طبیب‌زاده گفت: در گذشته هیچگاه غذا، دارو و تجهیزات پزشکی مشمول تحریم‌ها نبوده است و بانکهای خاص مجاز بودند در طول سالهای گذشته در این جهت اقدام کند بنابراین در این بند توافقنامه هم اتفاق جدید و مهمی نیفتاده است و در انتها سوال اصلی این است در مرحله اول مذاکرات در مورد سطح و حجم غنی‌سازی هر آنچه قابل معامله بود از سوی ایران روی میز گذاشته شد و در حقیقت جلو جلو پیش فروش شد به همین دلیل برای مراحل بعدی مذاکرات و دو دلیل اصلی آن یعنی حذف تحریم کامل بانکی و نفتی دیگر چه چیزی برای گذاشتن روی میز از سوی ما وجود دارد؟
وی افزود: در اختیار گذاشتن کامل اطلاعات پایه در مرحله نخست مذاکرات به آمریکا و تبعا رژیم صهیونیستی؛ در این صورت اگر به هر دلیلی مذاکرات در مراحل بعد تداوم نیابد در ازای تقریبا هیچ همه اطلاعات پایه و ملی کشور تحویل داده شده است.
طبیب‌زاده با بیان اینکه محدودسازی سطح غنی سازی به زیر 5 درصد و تعیین حجم آن براساس نیاز داخلی و توافق طرفین خلاف حاکمیت ملی و معاهده ان پی تی است خاطر نشان کرد: با قطع کامل غنی‌سازی 20 درصد و اختصاص بخشی از آن جهت تامین سوخت چهار سال آینده راکتور تحقیقاتی تهران و تبدیل مابقی آن عملا پس از سپری شدن این زمان راه رفته علمی بی‌اثر شده و دستان ما جلوی آنها برای دریافت سوخت 20 درصد دراز خواهد شد.
نماینده مردم اسلامشهر در مجلس شورای اسلامی گفت: در تاسیسات موجود سایت نطنز در حال حاضر 9000 سانتریفیوژ در حال تولید صنعتی به ظرفیت دو تن در سال و 10 هزار مورد دیگر که قابل بهره‌برداری هستند به ظرفیت مجموعا 4 تن در سال همگی از نسل اول بوده و با فناوری سطح پایین‌تر موجود است.
طبیب‌زاده با بیان اینکه نیروگاهی مانند بوشهر سالانه با تعویض 30 تن سوخت به سوخت زیر 5 درصد نیاز دارد تاکید کرد: در صورت بهره‌برداری از کل ظرفیت نطنز 7 سال طول می‌کشد تا نیاز یک ساله نیروگاه بوشهر تامین شود. بنابراین اگر یک سانتریفیوژ نسل اول خراب شود تنها با مشابه خود قابل تعویض خواهد بود این در حالی است که ایران حق ازدیاد تعداد سقف موجود را ندارد.
وی ادامه داد: ازدیاد سقف موجود هم به دلیل فن‌آوری سطح پایین به مصلحت کشور نبوده و این امر اقتصادی هم نخواهد بود؛ از سوی دیگر نسل دوم سانتریفیوژها که اقتصادی بوده و توان تولید چند برابر را دارند در حال حاضر در مرحله آزمایش بوده و ایران حق ازدیاد و بهره برداری صنعتی از آن براساس توافقنامه ژنو نخواهد داشت؛ بنابراین تولید صنعتی محدود به نسل اول آن هم در سقف بضاعت موجود و براساس نیاز و توفق طرفین است که هر دو مورد خلاف ماده 4 ان پی تی و حاکمیت ملی است.
طبیب زاده با تاکید بر اینکه سوخت نیروگاه بوشهر تا 10 سال آینده توسط کشور روسیه تامین می شود عنوان کرد: با توجه به امکانات مالی کشور و زمان بر بودن ساخت نیروگاه جدید طی سالهای آتی اساسا نیروگاهی وجود نخواهد داشت که به تولید سوخت نیاز داشته باشد بنابراین داشتن مجوز تولید صنعتی زیر 5 درصد موجود به دلیل نداشتن نیاز بلااستفاده می‌ماند.
وی گفت: تاسیسات اراک در حال حاضر نیمه تمام و تکمیل نشده و در مرحله آزمایش است؛ با توجه به توافقنامه عملا تکمیل آن نامقدور است هر چند در صورت تکمیل همچنان در مرحله تحقیقاتی باقی می‌ماند بنابراین برای کشور صرف هزینه در رابطه با تکمیل چنین تجهیزاتی که امکان بهره‌برداری صنعتی ندارد امری غیر عقلانی است.
طبیب‌زاده با بیان اینکه در خوشبینانه‌ترین حالت تا 10 سال آینده فعالیت فن‌آوری هسته ای کشور در محدوده تحقیقاتی باقی خواهند ماند خاطر نشان کرد: ای کاش در مقابل تمام این عقب نشینی‌ها حداقل تحریم مالی و بانکی مرتفع می‌شد که نشد پس تا به حال ما چه چیز دریافت کردیم؟ آزاد شدن 4 میلیارد از 100 میلیارد دلار اموال بلوکه شده خودمان و اجازه فروش یک میلیون بشکه نفت و احتمالا انتقال درآمد ناشی از آن از طریق سیستم بانکی در حالی است که آمریکا به دلیل نیاز برخی کشورهای آسیایی مانند کره، ژاپن، هند، چین و غیره آنها را از تحریم خرید نفت مستثنی کرده بود. همچنین اجازه واردات از این کشورها هم اینک برای ایران مقدور است.
وی افزود: در نتیجه امتیاز این بند تنها دریچه کوچکی برای تنفس حداقلی است از سوی دیگر پرداخت تعهدات مالی به دانشگاه‌ها و برخی طرف‌های خارجی باز هم به نفع کشورهای غربی است؛ بر همین اساس شرکت پژو در سایه تحریم ایران با مشکلات اقتصادی بسیاری روبه‌رو بود که آن را به سمت ورشکستگی برده بود که این امر تهدیدات اقتصادی برای حکومت فرانسه ایجاد کرده بود؛ زیرا 21 درصد از تولیدات این شرکت متعلق به قراردادش با ایران بود هر چند با پیوستن به تحریم‌ها خسارت 80 میلیون یوروی به کشورمان وارد شد ولی براساس توافقنامه شرکت پژو از ورشکستگی نجات یافته و جشن رفع مشکلات اقتصادی‌اش را می‌گیرد و این امر باز هم به نفع طرف اروپایی توافقنامه ژنو بود.
طبیب‌زاده خاطر نشان کرد: مجوز سخاوتمندانه امکان خرید قطعات هواپیما، ناوگان هوایی کشور متشکل از هواپیماهای ایرباس و بوئینگ است و براساس موافقت‌نامه EKAO این شرکتها ملزم به فروش قطعات یدکی و تامین خسارت مالی ناشی از حوادث در اثر فرسودگی و استهلاک قطعات برای خطوط هوایی طرف قرارداد بوده‌اند و اگر سانحه اتفاق می‌افتاد این شرکتها متعهد به جبران خسارت بودند زیرا در اثر تحریم‌ها امکان فروش قطعات میسر نبود، توافقنامه مشکلات این دو شرکت را رفع نمود که این امر هم به نفع طرف اروپایی بود.
نماینده مردم اسلامشهر با اشاره به امکان فروش محصولات پتروشیمی کشور، افزود: سهم صادرات پتروشیمی در سه سال اخیر به ترتیب 9.7 و 15.10 میلیارد دلار بوده است که نسبت به حجم اقتصاد ایران درآمد بسیار کمی محسوب می‌شود همچنین به طور کلی براساس آمار گمرک ایران سهم تحریم‌ها در صنعت پتروشیمی ایران 10 درصد ارزیابی شده و آزادسازی آن تاثیر مهمی بر صادرات فعلی کشور نمی‌گذارد علاوه بر این بخشی از درآمد فعلی به بخش خصوصی اختصاص یافته که هم اینک بدون هیچ مشکلی تحریم‌ها دور زده و به صادرات می‌پرداختند بنابراین در این بند هم هیچ اتفاق مهم و جدی صورت نگرفته است.
طبیب‌زاده گفت: در گذشته هیچگاه غذا، دارو و تجهیزات پزشکی مشمول تحریم‌ها نبوده است و بانکهای خاص مجاز بودند در طول سالهای گذشته در این جهت اقدام کند بنابراین در این بند توافقنامه هم اتفاق جدید و مهمی نیفتاده است و در انتها سوال اصلی این است در مرحله اول مذاکرات در مورد سطح و حجم غنی‌سازی هر آنچه قابل معامله بود از سوی ایران روی میز گذاشته شد و در حقیقت جلو جلو پیش فروش شد به همین دلیل برای مراحل بعدی مذاکرات و دو دلیل اصلی آن یعنی حذف تحریم کامل بانکی و نفتی دیگر چه چیزی برای گذاشتن روی میز از سوی ما وجود دارد؟