صراط: در داربی پایتخت، یک تفکر در هر دو تیم حاکم است که باعث می‌شود شاهد باشیم بازی زیبا، خفه می‌شود. این بازی به یک مصیبت برای فوتبال ایران تبدیل شده است. اگر دیدید که طی امروز و روزهای آینده افرادی از هر دو باشگاه از نحوه بازی ارایه‌شده در این داربی دفاع کردند، بدانید که می‌خواهند ضعف‌های فراوان خود را زیر این صحبت‌ها پوشش دهند.
باتوجه به شرایط جدول و تیم‌هایی که این دو تیم را تعقیب می‌کردند، استقلال از این تساوی نمی‌تواند ناراضی باشد و برای این تیم یک نتیجه خوب محسوب می‌شود، اما باتوجه به شرایط پرسپولیس بازهم این تیم محتاط بود و به غیراز دقایق پایانی بازی که به‌وسیله چند بازیکن سرعتی خود صاحب موقعیت شد، فرصتی روی دروازه حریف به وجود نیاورد.
این نمایشی که از دو تیم شاهد بودیم، علیه فلسفه فوتبال است که در آن طراوت، سرعت و هجوم حرف اول را می‌زند تا تماشاگران از آن لذت ببرند.
این فوتبال به‌نوعی ریشخند بود به کسانی که فوتبال زیبا را دوست دارند و از آن لذت می‌برند. بازنده این داربی درحقیقت تماشاگران، فوتبال و در آینده فوتبال ملی است.
من به‌هیچ عنوان تماشاگران را برای اینکه بازهم می‌آیند و ورزشگاه را پر می‌کنند سرزنش نمی‌کنم، چون جوان ایرانی که به ورزشگاه می‌آید، اکثرا از قشر آسیب‌پذیر جامعه است و تفریحی به غیراز فوتبال ندارند.
عشق به این بازی و دو تیم است که باعث می‌شود بازهم ورزشگاه پر شود در حالی‌که شاهد هستیم در این فصل بسیاری از بازی‌ها با دو تا سه‌هزارنفر تماشاگر برگزار شده است.
هرچند اعضای دو تیم همیشه می‌گویند به عشق هوادار خیلی سختی‌ها را تحمل می‌کنند، اما درواقع این مردم هستند که با تمام مشکلات و نبود امکانات رفاهی خودشان را به ورزشگاه می‌رسانند تا این بازی را نگاه کنند.
تنها راه ازبین‌رفتن این طلسم صفر بر صفر این است که بالاخره تابو‌شکنی صورت گیرد، همانطور که در بازی‌های چندسال پیش تصمیم گرفته شد بعد از سال‌ها از داوران ایرانی استفاده کنیم، در این زمینه هم باید همین‌گونه باشد و مربیان بپذیرند که باخت جزیی از فوتبال است و با باخت در این دیدار فاجعه رخ نمی‌دهد. همانطور که چندسال پیش استقلال و پرسپولیس بارها در چندین بازی پشت سرهم یکدیگر بردند و دیدید که هیچ اتفاقی نیفتاد.
تساوی صفر بر صفر در چهار داربی پشت‌سرهم برای فوتبال ایران سم است و باید برای ازبین‌رفتن آن، دو تیم ظرفیت باخت را بین خودشان و هوادارانشان بالا ببرند.
باتوجه به شرایط جدول و تیم‌هایی که این دو تیم را تعقیب می‌کردند، استقلال از این تساوی نمی‌تواند ناراضی باشد و برای این تیم یک نتیجه خوب محسوب می‌شود، اما باتوجه به شرایط پرسپولیس بازهم این تیم محتاط بود و به غیراز دقایق پایانی بازی که به‌وسیله چند بازیکن سرعتی خود صاحب موقعیت شد، فرصتی روی دروازه حریف به وجود نیاورد.
این نمایشی که از دو تیم شاهد بودیم، علیه فلسفه فوتبال است که در آن طراوت، سرعت و هجوم حرف اول را می‌زند تا تماشاگران از آن لذت ببرند.
این فوتبال به‌نوعی ریشخند بود به کسانی که فوتبال زیبا را دوست دارند و از آن لذت می‌برند. بازنده این داربی درحقیقت تماشاگران، فوتبال و در آینده فوتبال ملی است.
من به‌هیچ عنوان تماشاگران را برای اینکه بازهم می‌آیند و ورزشگاه را پر می‌کنند سرزنش نمی‌کنم، چون جوان ایرانی که به ورزشگاه می‌آید، اکثرا از قشر آسیب‌پذیر جامعه است و تفریحی به غیراز فوتبال ندارند.
عشق به این بازی و دو تیم است که باعث می‌شود بازهم ورزشگاه پر شود در حالی‌که شاهد هستیم در این فصل بسیاری از بازی‌ها با دو تا سه‌هزارنفر تماشاگر برگزار شده است.
هرچند اعضای دو تیم همیشه می‌گویند به عشق هوادار خیلی سختی‌ها را تحمل می‌کنند، اما درواقع این مردم هستند که با تمام مشکلات و نبود امکانات رفاهی خودشان را به ورزشگاه می‌رسانند تا این بازی را نگاه کنند.
تنها راه ازبین‌رفتن این طلسم صفر بر صفر این است که بالاخره تابو‌شکنی صورت گیرد، همانطور که در بازی‌های چندسال پیش تصمیم گرفته شد بعد از سال‌ها از داوران ایرانی استفاده کنیم، در این زمینه هم باید همین‌گونه باشد و مربیان بپذیرند که باخت جزیی از فوتبال است و با باخت در این دیدار فاجعه رخ نمی‌دهد. همانطور که چندسال پیش استقلال و پرسپولیس بارها در چندین بازی پشت سرهم یکدیگر بردند و دیدید که هیچ اتفاقی نیفتاد.
تساوی صفر بر صفر در چهار داربی پشت‌سرهم برای فوتبال ایران سم است و باید برای ازبین‌رفتن آن، دو تیم ظرفیت باخت را بین خودشان و هوادارانشان بالا ببرند.
