صراط: محمد دلیریان قهرمان اسبق کشتی فرنگی در بازی‌های آسیایی 1974 تهران و مدیر سابق تیمهای ملی کشتی فرنگی چندی پیش به دلیل سانحه تصادف در بیمارستان بستری و مورد عمل جراحی قرار گرفت.
این پیشکسوت کشتی فرنگی نسبت به بی‌توجهی برخی از هم رشته‌های خود و قهرمانان کنونی کشتی نسبت به حال و روز پیشکسوتان گلایه‌مند است.
دلیریان در خصوص مشکل به وجود آمده گفت: چند روز پیش در خیابان به شدت با یک خودرو تصادف کردم به طوری که کتفم خُرد و انگشت دست چپم قطع شد. خدا را شکر با مراجعه به بیمارستان تحت درمان قرار گرفتم و انگشت دستم پیوند زده شد. قرار است امروز با نظر پزشکان از بیمارستان مرخص شوم.
وی با گلایه از خانواده کشتی گفت: در چند روزی که در بیمارستان بستری بودم تنها حسن بابک مدیر تیمهای ملی کشتی فرنگی به عیادت من آمد. گلایه‌ای ندارم و تنها عضو کوچکی از جامعه ورزش و کشتی هستم، اما این ضرب المثل که می‌گویند «قهرمان زنده را عشق است» حقیقت دارد.
وی افزود: متأسفانه در ورزش ما دیگر معیارهای گذشته وجود ندارد. کشتی‌گیرانی که در سطح اول تیم ملی فعالیت دارند توجهی به پیشکسوتان خود ندارند. حداقل به عنوان اینکه در زمان مدیریت تیمهای ملی با آنها همسفر بوده‌ام و چند روزی را در کنار هم به عنوان دوست گذرانده‌ایم، حتی این زحمت را به خود ندادند که با یک تماس تلفنی جویای حال من باشند.
دلیریان تصریح کرد: ایرادی ندارد و آرزو می‌کنم خدا برای هیچ بنده‌ای روز بدی پیش نیاورد. متأسفانه در بین ما مرسوم است که بعد از مرگ به یاد هم می‌افتیم اما در زمان حیات سراغی از یکدیگر نمی‌گیریم. تمام اینها درس‌های زندگی است و ممکن است برای هر کسی پیش بیاید. از این مسائل گلایه ندارم و خدا را شکر نیاز مالی هم نداشتم و دنبال مطرح کردن خودم هم نبودم، اما این انتظار حداقلی را از جامعه کشتی داشتم که سراغی از من می‌گرفتند.
وی افزود: زمانی‌که پیشکسوتان ورزشی ما بیمار می‌شوند و در بستر بیماری می‌افتند به یادشان می‌افتیم. ورزش تنها قهرمانی و مدال گرفتن نیست چرا که وقتی از سکو پایین می‌آیی دیگر خبری از قهرمانی نیست و این پهلوانی است که در ذهن مردم می‌ماند.
این پیشکسوت کشتی فرنگی نسبت به بی‌توجهی برخی از هم رشته‌های خود و قهرمانان کنونی کشتی نسبت به حال و روز پیشکسوتان گلایه‌مند است.
دلیریان در خصوص مشکل به وجود آمده گفت: چند روز پیش در خیابان به شدت با یک خودرو تصادف کردم به طوری که کتفم خُرد و انگشت دست چپم قطع شد. خدا را شکر با مراجعه به بیمارستان تحت درمان قرار گرفتم و انگشت دستم پیوند زده شد. قرار است امروز با نظر پزشکان از بیمارستان مرخص شوم.
وی با گلایه از خانواده کشتی گفت: در چند روزی که در بیمارستان بستری بودم تنها حسن بابک مدیر تیمهای ملی کشتی فرنگی به عیادت من آمد. گلایه‌ای ندارم و تنها عضو کوچکی از جامعه ورزش و کشتی هستم، اما این ضرب المثل که می‌گویند «قهرمان زنده را عشق است» حقیقت دارد.
وی افزود: متأسفانه در ورزش ما دیگر معیارهای گذشته وجود ندارد. کشتی‌گیرانی که در سطح اول تیم ملی فعالیت دارند توجهی به پیشکسوتان خود ندارند. حداقل به عنوان اینکه در زمان مدیریت تیمهای ملی با آنها همسفر بوده‌ام و چند روزی را در کنار هم به عنوان دوست گذرانده‌ایم، حتی این زحمت را به خود ندادند که با یک تماس تلفنی جویای حال من باشند.
دلیریان تصریح کرد: ایرادی ندارد و آرزو می‌کنم خدا برای هیچ بنده‌ای روز بدی پیش نیاورد. متأسفانه در بین ما مرسوم است که بعد از مرگ به یاد هم می‌افتیم اما در زمان حیات سراغی از یکدیگر نمی‌گیریم. تمام اینها درس‌های زندگی است و ممکن است برای هر کسی پیش بیاید. از این مسائل گلایه ندارم و خدا را شکر نیاز مالی هم نداشتم و دنبال مطرح کردن خودم هم نبودم، اما این انتظار حداقلی را از جامعه کشتی داشتم که سراغی از من می‌گرفتند.
وی افزود: زمانی‌که پیشکسوتان ورزشی ما بیمار می‌شوند و در بستر بیماری می‌افتند به یادشان می‌افتیم. ورزش تنها قهرمانی و مدال گرفتن نیست چرا که وقتی از سکو پایین می‌آیی دیگر خبری از قهرمانی نیست و این پهلوانی است که در ذهن مردم می‌ماند.