صراط: رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان ابتدای سال خود تاکیدات ویژه ای را به بحث فرهنگ داشتند تا جایی که نام سال را مزین به همین عنوان کردند که نشان دهنده دغدغه بالای ایشان در این زمینه است حجاب به عنوان یکی از پایه های اصلی فرهنگ زن مسلمان در جامعه اسلامی ایران همواره از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی مورد توجه بوده و به دلیل اهمیت بالای آن بیشترین حمله ها از سوی جریان تهاجمی فرهنگی به آن شده است .
این روزها نظرات مختلف و متفاوتی درباره ترویج فرهنگ حجاب و عفاف درجامعه مطرح می‌شود و مهمترین دیدگاه موجود هم حول محور چگونگی اجرای طرح‌های مرتبط با حجاب و عفاف درجامعه متمرکز شده است .
تعدادی ازصاحب نظران وارد شدن نیروی انتظامی به این مقوله مهم و برخورد انتظامی و قضایی را قبول ندارند و با حضورنیروی انتظامی مخالف هستند، اما درمقابل این دیدگاه، تعداد دیگری از جامعه‌شناسان و اساتید دانشگاه و مراجع تقلید با توجه به فراگیر شدن بد حجابی درجامعه، استفاده از قوه زور و اجبار را درشرایط کنونی مؤثر می‌دانند اما چیزی که در این میان حائز اهمیت است بدتر شدن روز به روز فرهنگ حجاب در جامعه است پدیده ای که دیگر بحث بد حجابی را به سمت بی حجابی کامل کشانده است .
بلا شک آن چیزی که امروز به عنوان لباس بر تن برخی بانوان کشورمان در کوچه و خیابان های شهر قابل مشاهده است پدیده نادر بد حجابی را شامل نمی شود و مشاهده روسری های کوتاه شده رنگ نما یا مانتو هایی که بیشتر به پیراهن راحتی شبیه است نوعی بی حجابی را را در ذهن انسال یادآور می شود که در خیابان های کشور های غربی قابل مشاهده است .
حجاب به عنوان یکی از ضروریات دین مبین اسلام برای کنترل و مدیریت جامعه و نیز راهکاری برای احیاء کرامت انسانی در جامعه مطلوب اسلامی بوده و هست. با توجه به آثار بسیار مفید حجاب در افزایش تعالی جامعه و افزایش سرعت رشد جامعه به سمت اقامه ارزش های انسانی و اسلامی، این مساله بشدت مورد هجمه جبهه کفر و الحاد قرار گرفته است. مبارزه با حجاب و ترویج بی حجابی سابقه ای طولانی دارد و مربوط به دهه یا صده اخیر نمی شود. اما با توجه به گسترش ابزار توسعه ارتباطات مادی فرهنگ و تمدن غرب، این هجمه ها توسعه یافته و بروز بیشتری دارد.
متاسفانه در پس از انقلاب اسلامی به دلیل عدم توجه کافی و لازم مسئولین به مسائل فرهنگی، در این زمینه مانند سایر زمینه ها کاستی ها و کاهلی های فراوان صورت گرفت. علارغم وجود چندین دستگاه و نهاد فرهنگی، تاکنون هیچ طرح جامع و مناسبی برای ترویج حجاب و ارزش های آن در جامعه صورت نپذیرفته است. انفعال شورای عالی انقلاب فرهنگی – به عنوان نهاد سیاستگذاری و راهبردی مسائل فرهنگی انقلاب- در این خصوص یکی از مهمترین علت ها است.
همانطور که گفته شد، علارغم اهمیت حجاب و ارزش های وابسته به آن، مسئولین و متولیان فرهنگی هنوز به اهمیت این موضوع واقف نشده و یا قصد انجام اقدام جدی در این خصوص را ندارند و یا اینکه از طراحی و برنامه ریزی و اجرای طرح های مناسب برای ترویج این ارزش دینی ناتوانند. لذا از طرف نهادهای و دستگاه های فرهنگی در این زمینه اقدام جدی تاکنون صورت نگرفته است اگر اقدامات متناسب با این موضوع را در دو دسته ایجابی و سلبی تقسیم بندی کنیم، می توان گفت در بخش ایجابی فعالیت خاص و در خور ذکری صورت نگرفته است. در بخش سلبی نیز فشارهای بسیار بر روی نهادهای انتظامی باعث شده است که طرح هایی از قبیل «امنیت اخلاقی» یا «مبارزه با بدحجابی» و… از طرف نهادهایی مانند نیروی انتظامی و بسیج صورت بپذیرد که به دلایل ذیر تاکنون موفقیت چندانی در بر نداشته است و صرفا برای رفع تکلیف و به قول معروف «بهتر از هیچ» انجام می شود .
میشل هولباک، نویسنده اسلام ستیز فرانسوی که اخیراً دین اسلام را «حماقت» و «خطرناک» توصیف کرده، در جدیدترین اظهارات خود گفته است: «برای غلبه بر مسلمانان باید آنها را به فساد کشید. ما از راه زور نمی توانیم افراط گرایی دینی را متوقف سازیم؛ پس بهتر است مسلمانان را به فساد بکشانیم. چنگ بر ضد افراط گرایی اسلامی با کشتن مسلمانان فایده ای ندارد، فقط با فاسد کردن آنها می توان به این پیروزی دست یافت. باید به جای بمب دامن های کوتاه و گوشواره فرو بریزیم .
این رهنمودهای کاملاً هوشمندانه و بسیار موثر برای دشمنان جوامع اسلامی است واقعیت این است که هیچ چیز به اندازه فساد جنسی، شالوده های یک جامعه هدفمند را از هم نمی پاشد. فساد، نیروهای پر شور جوانان را به بیراهه های ناهنجاری می کشاند و جامعه را از نیروی کارآمد محروم می کند. یکی از بزرگترین عوامل تعیین کننده در این زمینه نحوه ظاهر شدن زنان در عرصه های اجتماعی است .
در جامعه ای که زنان و دختران به شکل اغواگرایانه و با افراط در نمایش زیبایی های جسمی خود در مکان های عمومی ظاهر می شوند، انگیزه های فساد جنسی بیش از جوامع است که در انها چارچوبهای تعیین شده برای نحوه حضور اجتماعی زنان وجود دارد و کنترل های اجتماعی مانع از اغراق در نقش جنسی زن در صحنه های اجتماعی می شود. وفور این انگیزه ها طبعاً منجر به غلتیدن جامعه به دامن ابتذال های جنسی می شود.
فلاسفه غرب مدت هاست که از نحوه ایفای نقش اجتماعی زن در جوامع غربی انتقاد می کنند آنها می گویند به رغم آنکه در ابتدا کشاندن زن به عرصه های اجتماعی با انگیزه بهره مند کردن جوامع از نیمی از توان اجتماعی خود بود، اینک پس که از دهه هایی از این حضور می گذرد، افراط در ابعاد جنسی، باعث شده که این نیمة جامعه نه تنها از ایفای نقش های اجتماعی خود باز بماند، بلکه به اضمحلال کشاندن نیروهای مردان جامعه به دلیل مخاطب واقع شدن در فرآیند رفتارهای ناهنجار زنان را باعث شود .
اسلام این مشکل را با روشن بینی خاص خود پیش بینی کرده و نسخه منحصر به فرد حجاب را به عنوان چاره قطعی آن با جوامع اسلامی معرفی کرده است؛ به گونه ای که امروزه، برخی از چهره های جدید فلسفی عرب، به تقلید از این نسخه بی بدیل عرب، جوامع غربی را به پرهیز از افراط در نمایش های جنسی عمومی به وسیله دختران و زنان جوان دعوت می کنند .
اما شرایط جامعه ما از نظر حجاب چگونه است؟ ما در جامعه ای که حاکمیت خود را اسلامی می داند، چگونه این نعمت بزرگ الهی را مورد بهره برداری قرار می دهیم؟ پاسخ این پرسش ها را بسیاری از شما به خوبی می دانید. جلوه های بدحجابی در کوچه و خیابان، در بازار و پارک و سینما و فروشگاه و در بسیاری از اماکن عمومی جامعه ما خودنمایی می کند. هر روز شکلی تازه از لباس هایی که پیش از پوشاندن، در خدمت نمایاندن هستند، بازار پوشاک زنانه را اشباع می کند و مدل های جدید و اغواگر آرایش و رفتارهای وسوسه انگیز سایه سنگین خود را هر روز بیش از پیش بر حضور اجتماعی زنان ما می افکند تا اجتماع جوان جامعه را هر چه بیشتر به پرتگاه سقوط فرهنگی نزدیک کند .
این روزها نظرات مختلف و متفاوتی درباره ترویج فرهنگ حجاب و عفاف درجامعه مطرح می‌شود و مهمترین دیدگاه موجود هم حول محور چگونگی اجرای طرح‌های مرتبط با حجاب و عفاف درجامعه متمرکز شده است .
تعدادی ازصاحب نظران وارد شدن نیروی انتظامی به این مقوله مهم و برخورد انتظامی و قضایی را قبول ندارند و با حضورنیروی انتظامی مخالف هستند، اما درمقابل این دیدگاه، تعداد دیگری از جامعه‌شناسان و اساتید دانشگاه و مراجع تقلید با توجه به فراگیر شدن بد حجابی درجامعه، استفاده از قوه زور و اجبار را درشرایط کنونی مؤثر می‌دانند اما چیزی که در این میان حائز اهمیت است بدتر شدن روز به روز فرهنگ حجاب در جامعه است پدیده ای که دیگر بحث بد حجابی را به سمت بی حجابی کامل کشانده است .
بلا شک آن چیزی که امروز به عنوان لباس بر تن برخی بانوان کشورمان در کوچه و خیابان های شهر قابل مشاهده است پدیده نادر بد حجابی را شامل نمی شود و مشاهده روسری های کوتاه شده رنگ نما یا مانتو هایی که بیشتر به پیراهن راحتی شبیه است نوعی بی حجابی را را در ذهن انسال یادآور می شود که در خیابان های کشور های غربی قابل مشاهده است .
حجاب به عنوان یکی از ضروریات دین مبین اسلام برای کنترل و مدیریت جامعه و نیز راهکاری برای احیاء کرامت انسانی در جامعه مطلوب اسلامی بوده و هست. با توجه به آثار بسیار مفید حجاب در افزایش تعالی جامعه و افزایش سرعت رشد جامعه به سمت اقامه ارزش های انسانی و اسلامی، این مساله بشدت مورد هجمه جبهه کفر و الحاد قرار گرفته است. مبارزه با حجاب و ترویج بی حجابی سابقه ای طولانی دارد و مربوط به دهه یا صده اخیر نمی شود. اما با توجه به گسترش ابزار توسعه ارتباطات مادی فرهنگ و تمدن غرب، این هجمه ها توسعه یافته و بروز بیشتری دارد.
متاسفانه در پس از انقلاب اسلامی به دلیل عدم توجه کافی و لازم مسئولین به مسائل فرهنگی، در این زمینه مانند سایر زمینه ها کاستی ها و کاهلی های فراوان صورت گرفت. علارغم وجود چندین دستگاه و نهاد فرهنگی، تاکنون هیچ طرح جامع و مناسبی برای ترویج حجاب و ارزش های آن در جامعه صورت نپذیرفته است. انفعال شورای عالی انقلاب فرهنگی – به عنوان نهاد سیاستگذاری و راهبردی مسائل فرهنگی انقلاب- در این خصوص یکی از مهمترین علت ها است.
همانطور که گفته شد، علارغم اهمیت حجاب و ارزش های وابسته به آن، مسئولین و متولیان فرهنگی هنوز به اهمیت این موضوع واقف نشده و یا قصد انجام اقدام جدی در این خصوص را ندارند و یا اینکه از طراحی و برنامه ریزی و اجرای طرح های مناسب برای ترویج این ارزش دینی ناتوانند. لذا از طرف نهادهای و دستگاه های فرهنگی در این زمینه اقدام جدی تاکنون صورت نگرفته است اگر اقدامات متناسب با این موضوع را در دو دسته ایجابی و سلبی تقسیم بندی کنیم، می توان گفت در بخش ایجابی فعالیت خاص و در خور ذکری صورت نگرفته است. در بخش سلبی نیز فشارهای بسیار بر روی نهادهای انتظامی باعث شده است که طرح هایی از قبیل «امنیت اخلاقی» یا «مبارزه با بدحجابی» و… از طرف نهادهایی مانند نیروی انتظامی و بسیج صورت بپذیرد که به دلایل ذیر تاکنون موفقیت چندانی در بر نداشته است و صرفا برای رفع تکلیف و به قول معروف «بهتر از هیچ» انجام می شود .
میشل هولباک، نویسنده اسلام ستیز فرانسوی که اخیراً دین اسلام را «حماقت» و «خطرناک» توصیف کرده، در جدیدترین اظهارات خود گفته است: «برای غلبه بر مسلمانان باید آنها را به فساد کشید. ما از راه زور نمی توانیم افراط گرایی دینی را متوقف سازیم؛ پس بهتر است مسلمانان را به فساد بکشانیم. چنگ بر ضد افراط گرایی اسلامی با کشتن مسلمانان فایده ای ندارد، فقط با فاسد کردن آنها می توان به این پیروزی دست یافت. باید به جای بمب دامن های کوتاه و گوشواره فرو بریزیم .
این رهنمودهای کاملاً هوشمندانه و بسیار موثر برای دشمنان جوامع اسلامی است واقعیت این است که هیچ چیز به اندازه فساد جنسی، شالوده های یک جامعه هدفمند را از هم نمی پاشد. فساد، نیروهای پر شور جوانان را به بیراهه های ناهنجاری می کشاند و جامعه را از نیروی کارآمد محروم می کند. یکی از بزرگترین عوامل تعیین کننده در این زمینه نحوه ظاهر شدن زنان در عرصه های اجتماعی است .
در جامعه ای که زنان و دختران به شکل اغواگرایانه و با افراط در نمایش زیبایی های جسمی خود در مکان های عمومی ظاهر می شوند، انگیزه های فساد جنسی بیش از جوامع است که در انها چارچوبهای تعیین شده برای نحوه حضور اجتماعی زنان وجود دارد و کنترل های اجتماعی مانع از اغراق در نقش جنسی زن در صحنه های اجتماعی می شود. وفور این انگیزه ها طبعاً منجر به غلتیدن جامعه به دامن ابتذال های جنسی می شود.
فلاسفه غرب مدت هاست که از نحوه ایفای نقش اجتماعی زن در جوامع غربی انتقاد می کنند آنها می گویند به رغم آنکه در ابتدا کشاندن زن به عرصه های اجتماعی با انگیزه بهره مند کردن جوامع از نیمی از توان اجتماعی خود بود، اینک پس که از دهه هایی از این حضور می گذرد، افراط در ابعاد جنسی، باعث شده که این نیمة جامعه نه تنها از ایفای نقش های اجتماعی خود باز بماند، بلکه به اضمحلال کشاندن نیروهای مردان جامعه به دلیل مخاطب واقع شدن در فرآیند رفتارهای ناهنجار زنان را باعث شود .
اسلام این مشکل را با روشن بینی خاص خود پیش بینی کرده و نسخه منحصر به فرد حجاب را به عنوان چاره قطعی آن با جوامع اسلامی معرفی کرده است؛ به گونه ای که امروزه، برخی از چهره های جدید فلسفی عرب، به تقلید از این نسخه بی بدیل عرب، جوامع غربی را به پرهیز از افراط در نمایش های جنسی عمومی به وسیله دختران و زنان جوان دعوت می کنند .
اما شرایط جامعه ما از نظر حجاب چگونه است؟ ما در جامعه ای که حاکمیت خود را اسلامی می داند، چگونه این نعمت بزرگ الهی را مورد بهره برداری قرار می دهیم؟ پاسخ این پرسش ها را بسیاری از شما به خوبی می دانید. جلوه های بدحجابی در کوچه و خیابان، در بازار و پارک و سینما و فروشگاه و در بسیاری از اماکن عمومی جامعه ما خودنمایی می کند. هر روز شکلی تازه از لباس هایی که پیش از پوشاندن، در خدمت نمایاندن هستند، بازار پوشاک زنانه را اشباع می کند و مدل های جدید و اغواگر آرایش و رفتارهای وسوسه انگیز سایه سنگین خود را هر روز بیش از پیش بر حضور اجتماعی زنان ما می افکند تا اجتماع جوان جامعه را هر چه بیشتر به پرتگاه سقوط فرهنگی نزدیک کند .