برخی از عناصر سلطنت طلب مخالف جمهوری اسلامی متواری به خارج از کشور در نامه ای خطاب به رضا ربع پهلوی ضمن اذعان به شکست و وجود چند دستگی در بین اپوزوسیون از وی می خواهند تا به اصطلاح به وضعيت اسفناك كنوني متواريان فراري خاتمه دهد.
به گزارش صراط نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران ،منوچهر محمدی، در عجز نامه ی خود به ربع پهلوی می نویسد:اکنون سه دهه و اندی است که هر از چند ماه يکبار، خبر مرگ خاموش شخص و یا اشخاصی به گوش ما می‌رسد؛ مرگی كه در اعتراض به رفتارهای غیر دمکراتیک و خودخواهی های بسیاری از اعضاء اپوزیسیون می باشد.
"محمدی" در ادامه ضمن اشاره به بی عرضگی مخالفان نظام عنوان می دارد: قریب به اتفاق ما ، به جای ارائه راهکارهای مناسب برای برون رفت از "وضع موجود"، و بجای ارائه تحلیل دقیق از علت این مرگ های خاموش متاسفانه، همچنان چون گذشته، بر طبل بیماری "خود شیفتگی می‌زنیم"، و تاسف بارتر هم آنکه، به جای به خود آمدن همچنان بر بیماری های رسوایی چون جهل خویشتن پا می‌‌فشاریم. و نیز تا آنجا در بیماری هایی چون بی اخلاقی و خود شیفتگی سقوط می‌کنیم .
این عنصر سکولار در بخشی دیگر خطاب به شاهزاده سوگوار ضمن اشاره به دلخوشی بیهوده به "جریان اصلاحات" می گوید: آیا ما هنوز در انتظار اينکه شاید معجزه ای یا شانسی موجب پيروزی روش های اصلاحاتی شود، هستيم؟ و آن هم بعد از سال ها که از شکست اصلاحات می گذرد؟ آيا، با این اوصاف ديگر امیدی برای پیروزی بر نظام باقی مانده است؛ براستی اگر هست چگونه؟ و اگر نیست چرا اتخاذ سیاست سکوت یا خنثی بودن؟
"محمدی" در خاتمه از ارباب خود می خواهد تا کشتی به گل نشسته مخالفان را هدایت کند البته غافل از بی عرضگی ارباب خود می باشد.این عنصر مزدور می نویسد: آیا زمان آن فرا نرسیده است که ما تمامی اعضاء طیف های سیاسی، از چپ تا ميانه و راست، برای یکبار هم شده، کمی به خود آییم و با دوری گزينی از سیاست های مملو از افراط و تفریط در مبارزات،بتوانیم قد علم کنیم !
"محمدی" در ادامه ضمن اشاره به بی عرضگی مخالفان نظام عنوان می دارد: قریب به اتفاق ما ، به جای ارائه راهکارهای مناسب برای برون رفت از "وضع موجود"، و بجای ارائه تحلیل دقیق از علت این مرگ های خاموش متاسفانه، همچنان چون گذشته، بر طبل بیماری "خود شیفتگی می‌زنیم"، و تاسف بارتر هم آنکه، به جای به خود آمدن همچنان بر بیماری های رسوایی چون جهل خویشتن پا می‌‌فشاریم. و نیز تا آنجا در بیماری هایی چون بی اخلاقی و خود شیفتگی سقوط می‌کنیم .
این عنصر سکولار در بخشی دیگر خطاب به شاهزاده سوگوار ضمن اشاره به دلخوشی بیهوده به "جریان اصلاحات" می گوید: آیا ما هنوز در انتظار اينکه شاید معجزه ای یا شانسی موجب پيروزی روش های اصلاحاتی شود، هستيم؟ و آن هم بعد از سال ها که از شکست اصلاحات می گذرد؟ آيا، با این اوصاف ديگر امیدی برای پیروزی بر نظام باقی مانده است؛ براستی اگر هست چگونه؟ و اگر نیست چرا اتخاذ سیاست سکوت یا خنثی بودن؟
"محمدی" در خاتمه از ارباب خود می خواهد تا کشتی به گل نشسته مخالفان را هدایت کند البته غافل از بی عرضگی ارباب خود می باشد.این عنصر مزدور می نویسد: آیا زمان آن فرا نرسیده است که ما تمامی اعضاء طیف های سیاسی، از چپ تا ميانه و راست، برای یکبار هم شده، کمی به خود آییم و با دوری گزينی از سیاست های مملو از افراط و تفریط در مبارزات،بتوانیم قد علم کنیم !
