صراط: باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در بیستم ماه جاری میلادی ضمن سخنانی در مورد عراق و گروهک تروریستی داعش به چند نکته اشاره کرد:
- گروه‌های داعش جنایت‌ها و کشتار جمعی را دنبال می‌کنند و صدها نفر را
وادار به ترک منازل خود کرده‌اند، آنهم تنها به این جرم که دینی دیگر
دارند.
- داعش هیچ ایدئولوژی یا اعتقاد یا ارزش‌های انسانی را نمی‌شناسد و دیدگاه‌هایی ورشکسته دارد، آمریکا با همکاری دیگران بر ضد داعش و تروریسم وارد عمل خواهد شد.
- ملت عراق که ما را یاری می کند، باید در اخراج تروریست‌ها کمک کنند، سوری‌ها نیز باید برای اخراج این گروه‌ها کمک کنند، چرا که آنها نباید تحت پرچم تروریست‌ها زندگی کنند.
با یک محاسبه ساده ریاضی هم می‌توان دید که باراک اوباما از زمان ارتکاب جنایت‌های متعدد در سوریه از سوی داعش که از سه سال پیش آغاز شده، در مورد این گروه به این صورت با لحن صریح صحبت نکرده بود.
اوباما تنها وقتی با این شدت وحدت و خشم از تروریست های داعش حرف زد که این گروه تروریستی اقدام به کشتن جیمز فولی روزنامه نگار آمریکایی کرد و تهدید کرد که تعداد دیگری از گروگان‌های آمریکایی را نیز می‌کشد.
قبل از فولی اگر نگوییم هزاران نفر، صدها نفر از عراقی‌ها و قبل از آن، سوری ها به دست عناصر تروریستی داعش با ابرازها و وسایل مختلف به بدترین شکل ممکن کشته شدند. در هفته های اول تسلط داعش بر استان نینوا بخش بزرگی از قربانیان داعش وابسته به یک مذهب خاص بودند و آمریکا و بسیاری از دولت‌های غربی و عربی تنها نظاره‌گر این ماجراها بودند و می گفتند در زمان مناسب دخالت خواهند کرد. شاید در آن زمان در مخیله آمریکا هم نمی‌گنجید که داعشی که آن را در دامن خود پروش داده‌اند، روزی علیه آن بشورد و تمام موجودیتشان را به مخاطره بیندازد.
از ابتدا هم مشخص بود که آمریکا با نهایت فرصت طلبی با حوادث عراق و جنایت‌های داعش در این کشور رفتار می‌کند. کشتارهای تلعفر و آمرلی و شهرها و مناطق دیگر که با هویت قومی و فرقه‌ای ادامه پیدا کرده بود، هرگز احساسات تصمیم سازان و سیاست پردازان آمریکایی و دولت‌های غربی و عربی را تحریک نکرد، اما هدف قرار گرفتن مسیحیان و ایزدی‌ها در مرکز استان نینوا و سنجار و دیگر گرفتار شدن کردها در تیررس این گروه تروریستی باعث شد تا احساسات غربی‌ها تحریک شده و در برخی پایتخت‌های غربی از جمله آمریکا نگرانی‌های احساس شود. به همین علت بود که نیروی هوایی آمریکا مراکز داعش را هدف قرار داده و و روند کمک به پناهندگان را آغاز کردند و برخی دولت های غربی دیگر نیز درهای خود را به روی پناهندگان باز کردند.
یک سیاستمدار عراقی گفت که بعد از حملات هوایی آمریکا به اهداف داعش با رابرت استیون بیکروفت سفیر آمریکا در عراق دیدار کرده است. این سیاستمدار عراقی با تمسخر به سفیر آمریکا گفت: ضربات شما به مراکز داعش موفق بود، اما چرا این ضربات را قبل از این و در شهرهای دیگر انجام ندادید؟ وی گفت: ما در اینجا کنسولگری داریم و به دنبال حمایت از آن بر آمده‌ایم. این سیاستمدار عراقی ادامه داد: مگر شما در بغداد سفارتخانه ندارید؟ مگر در شهرهای دیگر عراق کنسولگری ندارید؟ در این زمان سفیر آمریکا از پاسخگویی طفره رفت و موضوع را عوض کرد.
نکته قابل توجه این است که اربیل قبله سیاستمداران غربی است و سنجار نیز از آن رو بود که در داخل اربیل قرار دارد، در غیر این صورت آمرلی نیز در نزدیکی این منطقه قرار دارد، اما مصیبت‌های این شهر اصلا ذکر نمی شود. حتی قطعنامه 2170 نیز نه از دور و از نزدیک هیچ اشاره ای به آن نمی کند. همین موضوع در مورد تلعفر نیز صدق می کند.
بعد از کشته شدن جیمز فولی خبرنگار آمریکایی میزان تحریک احساسات و نگرانی ها در محافل تصمیم سازی واشنگتن افزایش پیدا کرد، موضوع وقتی بدتر شد که داعش وعده داد بلایی که بر سر فولی آورد را در صورت تکرار حملات هوایی آمریکا، بر سر دیگر شهروندان آمریکایی نیز تکرار خواهد کرد.
آمریکا الان دو گزینه بیشتر ندارد، اول تسلیم و خشوع و دوم به چالش کشیدن داعش و افزایش سطح حملات. اظهارات اوباما حتی اگر صوری هم باشد، نشان از انتخاب گزینه دوم دارد. چاک هیگل وزیر جنگ آمریکا نیز همین موضوع را تاکید کرده و مارتین دمپسی رئیس ستاد ارتش نیز مشابه این اظهارات را تکرار کرده اند.
البته موضوع با چنین اظهاراتی به پایان نمی رسد، کسانی که می‌خواهند ادعاهای اوباما را باور کنند، باید اندکی به عقب برگردند و مواضع و رویکردها و ادعاهای آمریکا را بررسی کنند. آن ها باید به افشاگریهای برخی رسانه‌های آمریکایی رجوع کنند که اعلام کرده‌اند آمریکا و برخی هم‌پیمانان این کشور در تاسیس و حمایت و پشتیبانی از داعش نقش داشته‌اند. در همین راستا تعداد زیادی از شهروندان انگلیسی و آلمانی و بلژیکی و ... به سوریه و عراق آمده‌اند تا تحت پرچم داعش مبارزه کنند. این در حالی بود که آمریکا در قبال این اقدامات هیچ واکنشی از خود نشان نداد.
مواضع و ادعاهای مقامات آمریکایی و غربی نفاق و دوگانگی مواضع و باج خواهی را در شدیدترین مصداق‌های خود نشان می دهد، در غیر این صورت چرا همه باید منتظر می شدند تا داعش فولی را بکشد تا آمریکا این گروه را سرطان دوران بنامد و معتقد شود که این گروه جایی در عصر حاضر ندارند.
- داعش هیچ ایدئولوژی یا اعتقاد یا ارزش‌های انسانی را نمی‌شناسد و دیدگاه‌هایی ورشکسته دارد، آمریکا با همکاری دیگران بر ضد داعش و تروریسم وارد عمل خواهد شد.
- ملت عراق که ما را یاری می کند، باید در اخراج تروریست‌ها کمک کنند، سوری‌ها نیز باید برای اخراج این گروه‌ها کمک کنند، چرا که آنها نباید تحت پرچم تروریست‌ها زندگی کنند.
با یک محاسبه ساده ریاضی هم می‌توان دید که باراک اوباما از زمان ارتکاب جنایت‌های متعدد در سوریه از سوی داعش که از سه سال پیش آغاز شده، در مورد این گروه به این صورت با لحن صریح صحبت نکرده بود.
اوباما تنها وقتی با این شدت وحدت و خشم از تروریست های داعش حرف زد که این گروه تروریستی اقدام به کشتن جیمز فولی روزنامه نگار آمریکایی کرد و تهدید کرد که تعداد دیگری از گروگان‌های آمریکایی را نیز می‌کشد.
قبل از فولی اگر نگوییم هزاران نفر، صدها نفر از عراقی‌ها و قبل از آن، سوری ها به دست عناصر تروریستی داعش با ابرازها و وسایل مختلف به بدترین شکل ممکن کشته شدند. در هفته های اول تسلط داعش بر استان نینوا بخش بزرگی از قربانیان داعش وابسته به یک مذهب خاص بودند و آمریکا و بسیاری از دولت‌های غربی و عربی تنها نظاره‌گر این ماجراها بودند و می گفتند در زمان مناسب دخالت خواهند کرد. شاید در آن زمان در مخیله آمریکا هم نمی‌گنجید که داعشی که آن را در دامن خود پروش داده‌اند، روزی علیه آن بشورد و تمام موجودیتشان را به مخاطره بیندازد.
از ابتدا هم مشخص بود که آمریکا با نهایت فرصت طلبی با حوادث عراق و جنایت‌های داعش در این کشور رفتار می‌کند. کشتارهای تلعفر و آمرلی و شهرها و مناطق دیگر که با هویت قومی و فرقه‌ای ادامه پیدا کرده بود، هرگز احساسات تصمیم سازان و سیاست پردازان آمریکایی و دولت‌های غربی و عربی را تحریک نکرد، اما هدف قرار گرفتن مسیحیان و ایزدی‌ها در مرکز استان نینوا و سنجار و دیگر گرفتار شدن کردها در تیررس این گروه تروریستی باعث شد تا احساسات غربی‌ها تحریک شده و در برخی پایتخت‌های غربی از جمله آمریکا نگرانی‌های احساس شود. به همین علت بود که نیروی هوایی آمریکا مراکز داعش را هدف قرار داده و و روند کمک به پناهندگان را آغاز کردند و برخی دولت های غربی دیگر نیز درهای خود را به روی پناهندگان باز کردند.
یک سیاستمدار عراقی گفت که بعد از حملات هوایی آمریکا به اهداف داعش با رابرت استیون بیکروفت سفیر آمریکا در عراق دیدار کرده است. این سیاستمدار عراقی با تمسخر به سفیر آمریکا گفت: ضربات شما به مراکز داعش موفق بود، اما چرا این ضربات را قبل از این و در شهرهای دیگر انجام ندادید؟ وی گفت: ما در اینجا کنسولگری داریم و به دنبال حمایت از آن بر آمده‌ایم. این سیاستمدار عراقی ادامه داد: مگر شما در بغداد سفارتخانه ندارید؟ مگر در شهرهای دیگر عراق کنسولگری ندارید؟ در این زمان سفیر آمریکا از پاسخگویی طفره رفت و موضوع را عوض کرد.
نکته قابل توجه این است که اربیل قبله سیاستمداران غربی است و سنجار نیز از آن رو بود که در داخل اربیل قرار دارد، در غیر این صورت آمرلی نیز در نزدیکی این منطقه قرار دارد، اما مصیبت‌های این شهر اصلا ذکر نمی شود. حتی قطعنامه 2170 نیز نه از دور و از نزدیک هیچ اشاره ای به آن نمی کند. همین موضوع در مورد تلعفر نیز صدق می کند.
بعد از کشته شدن جیمز فولی خبرنگار آمریکایی میزان تحریک احساسات و نگرانی ها در محافل تصمیم سازی واشنگتن افزایش پیدا کرد، موضوع وقتی بدتر شد که داعش وعده داد بلایی که بر سر فولی آورد را در صورت تکرار حملات هوایی آمریکا، بر سر دیگر شهروندان آمریکایی نیز تکرار خواهد کرد.
آمریکا الان دو گزینه بیشتر ندارد، اول تسلیم و خشوع و دوم به چالش کشیدن داعش و افزایش سطح حملات. اظهارات اوباما حتی اگر صوری هم باشد، نشان از انتخاب گزینه دوم دارد. چاک هیگل وزیر جنگ آمریکا نیز همین موضوع را تاکید کرده و مارتین دمپسی رئیس ستاد ارتش نیز مشابه این اظهارات را تکرار کرده اند.
البته موضوع با چنین اظهاراتی به پایان نمی رسد، کسانی که می‌خواهند ادعاهای اوباما را باور کنند، باید اندکی به عقب برگردند و مواضع و رویکردها و ادعاهای آمریکا را بررسی کنند. آن ها باید به افشاگریهای برخی رسانه‌های آمریکایی رجوع کنند که اعلام کرده‌اند آمریکا و برخی هم‌پیمانان این کشور در تاسیس و حمایت و پشتیبانی از داعش نقش داشته‌اند. در همین راستا تعداد زیادی از شهروندان انگلیسی و آلمانی و بلژیکی و ... به سوریه و عراق آمده‌اند تا تحت پرچم داعش مبارزه کنند. این در حالی بود که آمریکا در قبال این اقدامات هیچ واکنشی از خود نشان نداد.
مواضع و ادعاهای مقامات آمریکایی و غربی نفاق و دوگانگی مواضع و باج خواهی را در شدیدترین مصداق‌های خود نشان می دهد، در غیر این صورت چرا همه باید منتظر می شدند تا داعش فولی را بکشد تا آمریکا این گروه را سرطان دوران بنامد و معتقد شود که این گروه جایی در عصر حاضر ندارند.