صراط: جمهوری اسلامی ایران تاکنون همه تلاش های خود را برای رسیدن به یک توافق جامع بر سر موضوع هسته ای انجام داده است تا علاوه بر این که حقوق قانونی خود را در زمینه فعالیت های صلح آمیز هسته ای اثبات کند، به فضاسازی ها و ادعاهای بی اساس آمریکا و غرب هم پاسخ دهد و ثابت کند که هیچ انحرافی در فعالیت های هسته ای خود ندارد.
نمونه بارز آن هم توافق اولیه ای است که سال گذشته میان ایران و ۱+۵ انجام شد و جمهوری اسلامی به تعهداتی که در این توافق گنجانده شده بود پایبندی خود را نشان داد، اما طرف مقابل بارها پا بر روی تعهدات خود گذاشت.
بدبینی و خوشبینی و نگاه کاسبکارانه داشتن به موضوع هسته ای و ترویج این که برخی در داخل به دنبال آن هستند تا توافق هسته ای انجام نشود، همه حاشیه هایی است که، نباید باعث شود تا اصل موضوع به فراموشی سپرده شود.
اکنون زمان آن فرا رسیده تا همگان متوجه شده باشند که آمریکا تنها مانع اصلی از دستیابی به یک توافق هسته ای جامع است، اکنون زمان آن است تا بر روی این موضوع بیشتر کار شود که آمریکا حاضر به انجام توافق با ایران نیست. کاخ سفید هیچگاه به دنبال چنین اتفاقی نبوده است و اکنون که مرحله پایانی مذاکرات نزدیک است، از سوی طرف مقابل ساز نرسیدن به توافق نواخته می شود.
اوباما رئیس جمهور آمریکا در دیداری که چندی پیش با نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در نیویورک داشت گفته است؛ «تصور نمی کنم که بتوان تا ضرب الاجل سوم آذر (۲۴ نوامبر) به توافق جامع هسته ای دست یافت.»
وزیر امور خارجه کشورمان هم که در کمیسیون امنیت ملی حاضر شده بود به نمایندگان مجلس در این کمیسیون گفته بود، «آمریکایی ها به دنبال حل مشکلات نیستند و نمی خواهند توافقی حاصل شود.»
رسیدن به چنین نتیجه ای که از سوی آقای ظریف اعلام شده، نشان دهنده مواضع و تحلیل هایی است که پیش از این و در سال های گذشته بسیاری تحلیل گران و رسانه ها به آن می پرداختند و متهم به کاسب کاری در این زمینه می شدند.
امیدواریم آنهایی که تاکنون چنین اتهاماتی را به دیگران وارد می کردند به خود آمده باشند و پی به ماهیت آمریکا و غرب برده باشند و دیگر خودی ها را به چنین مواردی متهم نسازند و رویه منطقی تری را پی بگیرند.
اکنون آمریکا که چنین موضعی را علیه گفت وگوهای هسته ای مطرح کرده، به خاطر چیست؟
آبان ماه زمان برگزاری انتخابات مجلس سنای آمریکاست. این انتخابات برای آینده سیاسی و زمان باقی مانده ریاست جمهوری اوباما بسیار اهمیت دارد. به همین خاطر است که حاکمیت آمریکا ایجاد فضای منفی علیه مذاکرات هسته ای را در دستور کار خود قرار داده است.
اوبامای دموکرات، اکنون به خاطر نارضایتی های جمهوری خواهان زیر ذره بین قرار دارد. انتخابات مجلس سنا بی تأثیر از چنین فضایی نیست. گرچه در عمق حکومت آمریکا تفاوتی نمی توان میان دموکرات و جمهوری خواه قائل شد و هر دو حزب، اهداف حاکمیت پشت پرده آمریکا را پیاده می کنند، اما در ظاهر هر کدام از آنها شیوه و وظیفه خاص خود را در اجرای سیاست ها برعهده دارند.
چند روزی است در رسانه های آمریکایی گفته می شود که، در انتخابات آبان ماه «سنا»ی آمریکا جمهوری خواهان اکثریت را در اختیار خواهند گرفت.
در میان نامزدهایی که از سوی جمهوری خواهان حمایت می شوند، سناتورهایی تندرو و جنگ طلب هم دیده می شوند.
همین موضوع اکنون به عنوان یک ابزار تهدید علیه ایران به کار می رود. در بزنگاه گفت وگوهای هسته ای که البته احتمال تمدید آن هم اندک است، انتخابات آمریکا و دستیابی اکثریت سنا از سوی جمهوری خواهان نشان می دهد که رویکرد حاکمیت آمریکا با توجه به شرایط بین المللی، منطقه ای و گفت وگوهای هسته ای ایران در حال تغییر است. این تغییر سیاست ظاهری با روی کار آمدن سناتورهای جنگ طلب و تندرو اتفاق ویژه ای را مهیا نخواهد کرد.
اگر پیروز این انتخابات جمهوریخواهان باشند که جنگ طلب هستند و یا دموکرات ها که به ظاهر صلح طلب می باشند، به خاطر مشکلات و گرفتاری های شدید دولتمردان آمریکا در صحنه داخلی و بین المللی توان هیچگونه اقدام نظامی نخواهند داشت. هدف از چنین تغییری در سنای آمریکا بیشتر، ایران و موضوع هسته ای است، این تغییر به نوعی تهدید علیه ایران محسوب می شود که البته از سوی رسانه های آمریکایی به خوبی پوشش داده شده و بر روی آن مانور هم داده می شود.
علاوه بر این که آمریکا توان آن را ندارد تا بتواند علیه ایران اقدام نظامی انجام دهد، ظرفیت ها و توانمندی های نظامی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران هم عاملی بازدارنده نسبت به چنین تفکر و اقدامی است.
آمریکایی ها در چندین مورد توان نظامی ایران را محک زدند و دیدند که چه پاسخ قاطعی به آنها داده شد.
مانور بر روی ورود جمهوری خواهان تندرو به سنا تنها یک نمایش سیاه بازی است که آمریکایی ها در پیش گرفته اند تا جمهوری اسلامی ایران به این خاطر، تن به یک توافق بدهد که اهداف آمریکا را تأمین کند.چنین تفکری یک فرصت غیرقابل تکرار را برای توافق جامع میان ایران و ۱+۵ از بین خواهد برد.
نمونه بارز آن هم توافق اولیه ای است که سال گذشته میان ایران و ۱+۵ انجام شد و جمهوری اسلامی به تعهداتی که در این توافق گنجانده شده بود پایبندی خود را نشان داد، اما طرف مقابل بارها پا بر روی تعهدات خود گذاشت.
بدبینی و خوشبینی و نگاه کاسبکارانه داشتن به موضوع هسته ای و ترویج این که برخی در داخل به دنبال آن هستند تا توافق هسته ای انجام نشود، همه حاشیه هایی است که، نباید باعث شود تا اصل موضوع به فراموشی سپرده شود.
اکنون زمان آن فرا رسیده تا همگان متوجه شده باشند که آمریکا تنها مانع اصلی از دستیابی به یک توافق هسته ای جامع است، اکنون زمان آن است تا بر روی این موضوع بیشتر کار شود که آمریکا حاضر به انجام توافق با ایران نیست. کاخ سفید هیچگاه به دنبال چنین اتفاقی نبوده است و اکنون که مرحله پایانی مذاکرات نزدیک است، از سوی طرف مقابل ساز نرسیدن به توافق نواخته می شود.
اوباما رئیس جمهور آمریکا در دیداری که چندی پیش با نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در نیویورک داشت گفته است؛ «تصور نمی کنم که بتوان تا ضرب الاجل سوم آذر (۲۴ نوامبر) به توافق جامع هسته ای دست یافت.»
وزیر امور خارجه کشورمان هم که در کمیسیون امنیت ملی حاضر شده بود به نمایندگان مجلس در این کمیسیون گفته بود، «آمریکایی ها به دنبال حل مشکلات نیستند و نمی خواهند توافقی حاصل شود.»
رسیدن به چنین نتیجه ای که از سوی آقای ظریف اعلام شده، نشان دهنده مواضع و تحلیل هایی است که پیش از این و در سال های گذشته بسیاری تحلیل گران و رسانه ها به آن می پرداختند و متهم به کاسب کاری در این زمینه می شدند.
امیدواریم آنهایی که تاکنون چنین اتهاماتی را به دیگران وارد می کردند به خود آمده باشند و پی به ماهیت آمریکا و غرب برده باشند و دیگر خودی ها را به چنین مواردی متهم نسازند و رویه منطقی تری را پی بگیرند.
اکنون آمریکا که چنین موضعی را علیه گفت وگوهای هسته ای مطرح کرده، به خاطر چیست؟
آبان ماه زمان برگزاری انتخابات مجلس سنای آمریکاست. این انتخابات برای آینده سیاسی و زمان باقی مانده ریاست جمهوری اوباما بسیار اهمیت دارد. به همین خاطر است که حاکمیت آمریکا ایجاد فضای منفی علیه مذاکرات هسته ای را در دستور کار خود قرار داده است.
اوبامای دموکرات، اکنون به خاطر نارضایتی های جمهوری خواهان زیر ذره بین قرار دارد. انتخابات مجلس سنا بی تأثیر از چنین فضایی نیست. گرچه در عمق حکومت آمریکا تفاوتی نمی توان میان دموکرات و جمهوری خواه قائل شد و هر دو حزب، اهداف حاکمیت پشت پرده آمریکا را پیاده می کنند، اما در ظاهر هر کدام از آنها شیوه و وظیفه خاص خود را در اجرای سیاست ها برعهده دارند.
چند روزی است در رسانه های آمریکایی گفته می شود که، در انتخابات آبان ماه «سنا»ی آمریکا جمهوری خواهان اکثریت را در اختیار خواهند گرفت.
در میان نامزدهایی که از سوی جمهوری خواهان حمایت می شوند، سناتورهایی تندرو و جنگ طلب هم دیده می شوند.
همین موضوع اکنون به عنوان یک ابزار تهدید علیه ایران به کار می رود. در بزنگاه گفت وگوهای هسته ای که البته احتمال تمدید آن هم اندک است، انتخابات آمریکا و دستیابی اکثریت سنا از سوی جمهوری خواهان نشان می دهد که رویکرد حاکمیت آمریکا با توجه به شرایط بین المللی، منطقه ای و گفت وگوهای هسته ای ایران در حال تغییر است. این تغییر سیاست ظاهری با روی کار آمدن سناتورهای جنگ طلب و تندرو اتفاق ویژه ای را مهیا نخواهد کرد.
اگر پیروز این انتخابات جمهوریخواهان باشند که جنگ طلب هستند و یا دموکرات ها که به ظاهر صلح طلب می باشند، به خاطر مشکلات و گرفتاری های شدید دولتمردان آمریکا در صحنه داخلی و بین المللی توان هیچگونه اقدام نظامی نخواهند داشت. هدف از چنین تغییری در سنای آمریکا بیشتر، ایران و موضوع هسته ای است، این تغییر به نوعی تهدید علیه ایران محسوب می شود که البته از سوی رسانه های آمریکایی به خوبی پوشش داده شده و بر روی آن مانور هم داده می شود.
علاوه بر این که آمریکا توان آن را ندارد تا بتواند علیه ایران اقدام نظامی انجام دهد، ظرفیت ها و توانمندی های نظامی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران هم عاملی بازدارنده نسبت به چنین تفکر و اقدامی است.
آمریکایی ها در چندین مورد توان نظامی ایران را محک زدند و دیدند که چه پاسخ قاطعی به آنها داده شد.
مانور بر روی ورود جمهوری خواهان تندرو به سنا تنها یک نمایش سیاه بازی است که آمریکایی ها در پیش گرفته اند تا جمهوری اسلامی ایران به این خاطر، تن به یک توافق بدهد که اهداف آمریکا را تأمین کند.چنین تفکری یک فرصت غیرقابل تکرار را برای توافق جامع میان ایران و ۱+۵ از بین خواهد برد.