این نویسنده گفت: من خودم دختری دارم که پایه دوم ابتدایی است. سال گذشته معلم آن‌ها از آن‌ها خواسته بود تا هر کس کتابی بیاورد تا این کتاب‌ها دست به دست شوند و خوانده اما در عمل این کتاب‌ها مورد توجه بچه‌ها قرار نگرفت؛ چراکه هیچ سیاست برنامه‌ریزی‌شده‌ای پشت این عمل وجود نداشت.
کلهر تأکید کرد: بسیاری از مدرسه‌های ما فاقد کتابخانه کلاسی هستند. بنابراین می‌بینیم که بسیاری از بحث‌ها که مطرح می‌شود و بعضا به صورت اخبار در خروجی‌های خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها قرار می‌گیرند، فرمالیته‌اند.
این عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان گفت: در چنین شرایطی معلم ادعا می‌کند که بچه‌ها را به کتاب خواندن ترغیب می‌کنند؛ در حالی که در انتخاب بهترین‌ها برای خوانش آزاد بچه‌ها فاقد تسلط است و بسیاری از حرکت‌های این‌چنینی از طریق بخشنامه‌های دولتی تأمین می‌شود. ای کاش با توجه به خیل جوانان بیکار در جامعه که بعضا به کتاب و کتاب‌خوانی علاقه‌مند هستند، جریانی شکل می‌گرفت تا این افراد می‌توانستند با برپایی نمایشگاه‌ها، اجرای تئاتر و موسیقی براساس کتاب‌های ادبی کودکان و نوجوانان به جریان‌سازی در این زمینه بپردازند.
کلهر تأکید کرد: در جامعه‌ای که تیراژ کتاب‌های آن 1000 نسخه است، می‌بینیم که حتی این 1000 نسخه هم در کتابخانه‌های علاقه‌مند ما جایی ندارند، چون در بحث خرید دم دست‌ترین آثار توسط ناآشناترین افراد برای مدرسه‌ها مطرح است.