۰۴ آبان ۱۳۹۳ - ۱۰:۵۳
در گفت و گو با مجله AFC

بازیکن محبوب دژاگه در کودکی

اشکان دژاگه در گفت و گو با مجله کنفدراسیون فوتبال آسیا از علایق فوتبالی اش گفت.
کد خبر : ۲۰۴۶۵۴
صراط: اشکان دژاگه، یکی از بازیکنان آسیایی و جدید‌ تیم العربی قطر است و پس از حضور در جام جهانی حالا می‌خواهد در ماه ژانویه، قهرمانی جام ملت‌های آسیا را برای تیم ملی ایران به ارمغان بیاورد. گزیده‌ای از صحبت‌های او با مجله AFC را در ادامه می‌خوانید.

* این یک تصمیم بزرگ برای من بود که برای تیم ملی ایران بازی کنم. من در این خصوص با خانواده‌ام صحبت کردم و آنها گفتند آنچه در قلبت هست را انجام بده.

* من در ایران به دنیا آمدم و فامیل‌های بسیاری آنجا دارم. پدر و مادر من ایرانی هستند و همسرم نیز ایرانی است، پس چرا نباید برای ایران بازی می‌کردم؟ من ایران را دوست دارم و به ایرانی بودنم، افتخار می‌کنم.

* من بازی‌های تیم ملی ایران در جام‌ملت‌های قبلی و همین‌طور جام جهانی فرانسه را وقتی در آلمان بودم تماشا کردم. من همواره بازی‌های تیم ملی ایران را پیگیری می‌کردم زیرا در آلمان، دوستان ایرانی زیادی دارم و همیشه با هم بازی‌های تیم ملی را می‌دیدیم.

* بازیکنان ایرانی بسیار خوبی بودند که در آلمان بازی می‌کردند مثل علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری. همه این بازیکنان وقتی در آلمان فوتبال بازی می‌کردند که من یک بچه بودم اما بازیکن مورد علاقه من در بچگی علی کریمی بود. کریمی یک بازیکن شگفت‌انگیز برای من بوده و هست. این بسیار خوب بود که من 2، 3 بازی اولم در تیم ملی را کنار علی کریمی بودم و او برای من کمک بسیاری بود. علی کریمی هنوز هم بازیکن بزرگی است.

* مهدی مهدوی‌کیا را می‌شناسم و چند بار مقابل او بازی کردم. همین‌طور مقابل وحید هاشمیان. فکر می‌‌کنم ایران در جام جهانی 1998 فرانسه، یک تیم فوق‌العاده داشت و همین شد که پس از جام جهانی تیم‌های آلمانی سراغ بازیکنان ایرانی آمدند. شاید برخی از مردم یادشان رفته باشد که علی دایی، علی کریمی و وحید هاشمیان بازیکنانی هستند که در بایرن‌مونیخ بازی کرده‌اند، یعنی یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های دنیا.

* من در ورزشگاه‌های بزرگی بازی کرده‌ام اما اولین حضورم در ورزشگاه آزادی برایم دیوانه‌کننده بود. من وقتی از زمین خارج می‌شدم و مردم را دیدم، شوکه شدم و هر بار که در تهران بازی می‌کنم، لذت می‌برم.

* من هرگز بازی با کره‌جنوبی در تهران را فراموش نمی‌کنم، مسابقه‌ای که در مقدماتی جام جهانی 2014 بود. ما یک بازیکن اخراجی داشتیم (مسعود شجاعی) و 100 هزار تماشاگر هم در ورزشگاه بودند. آن بازی را صفر- یک بردیم و من فکر می‌کردم استادیوم می‌خواهد منفجر شود! من از بازی در تهران واقعاً لذت می‌برم و فکر می‌کنم، می‌توانیم به مردم که برای حمایت از تیم ملی به ورزشگاه می‌آیند، چیزی هدیه بدهیم.

* بعد از بازی با آرژانتین من شوک‌زده بودم زیرا ما خیلی خوب بازی کردیم و برایمان دشوار بود که بپذیریم صفر - یک باخته‌ایم البته ما به همه دنیا ثابت کردیم، می‌توانیم مقابل تیم‌های بزرگ بازی کنیم.

* کارلوس کروش یک مربی فوق‌العاده است و من افتخار می‌کنم که برای او بازی می‌کنم. بعد از بازی با بوسنی، کروش با ما صحبت کرد و آن چیزی بود که من هرگز پیش از این در فوتبالم ندیده بودم. خیلی از بازیکنان گریه می‌کردند یا بغض کرده بودند زیرا کروش خیلی سخت و با همه قلبش با تیم ملی کار کرده بود.

* همه بازیکنان از کار کردن با کروش خوشحال بودند. او به بازیکنان اعتماد به نفس داد و ما با سرمربی‌مان چیزهای زیادی به دست آوردیم و این دلیل عملکرد خوب‌‌مان در جام‌جهانی بود. من بسیار خوشحالم که کروش با ما می‌ماند و این یک قدم بلند برای پیشرفت تیم ملی محسوب می‌شود.

* فکر می‌کنم شانس بزرگی برای موفقیت در جام ملت‌های آسیا داریم. ما به همه دنیا نشان داده‌ایم چه کارهایی می‌توانیم در زمین انجام دهیم. ما باید در جام‌ملت‌ها همان عملکردی را نشان دهیم که در جام جهانی مقابل آرژانتین داشتیم. من فکر می‌کنم مردم ایران حامی ما هستند و من هرگز هوادارانی مثل آنها ندیده‌ام.

* در دنیای فعلی فوتبال، شما باید خیلی بیشتر روی کارهای دفاعی کار کنید تا تهاجمی چون بازی از آنجا آغاز می‌شود. ما سعی می‌کنیم بیشتر حمله کنیم و رو به جلو باشیم اما فکر نمی‌کنم کارلوس کروش بخواهد تغییر اساسی و کلی در تاکتیک تیم ملی ایجاد کند.

* من 4، 5 سال با ماکاتو در وولفسبورگ همبازی بودم. او بازیکن باتجربه و بزرگی است و خوشحال می‌شوم که او را دوباره ببینم، شاید در فینال جام ملت‌ها، چرا که نه؟!