صراط: پل بیستون بر روی رودخانه دینور آب و در سر راه قدیم کرمانشاه به صحنه قرار دارد. این پل با نام‌های «پل کهنه»، «پل شاه عباسی»، «پل صفوی»، «پل نادرآباد» و «پل دینورآب» نیز معروف است.
این پل 144 متر طول و 7.60 متر عرض دارد و با جهت شرقی – غربی ساخته شده است.
پل بیستون دارای پنج دهانه است که طاق تمام دهانه‌ها به جز دهانه چهارم از نوع طاق های جناغی و طاق دهانه چهارم از نوع طاق‌های هلوچین یا بیضی نزدیک به دایره است.
پایه‌های پل به استثناء پایه‌های کناری، دارای پلان شش ضلعی است که هر کدام از سه قسمت تشکیل شده است. قسمت میانی به شکل مکعب مستطیلی است که در دو طرف این مکعب، هم در خلاف جریان آب و هم موافق جهت جریان آب آبشکن‌های مثلثی قرار دارد.
در نمای شمالی و جنوبی پل بر روی هر کدام از آبشکن‌ها، پشتبندهای مثلثی و مدوری از آجر ساخته‌اند که نقشی اساسی برای جلوگیری از رانش قوس دهانه‌های پل دارد.
پایه‌های پل از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است. روکار پایه‌ها را با سنگ‌های مکعب مستطیل شکل تراشیده شده و قسمت داخلی پایه‌ها را با قلوه سنگ، لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته‌اند.
دهانه‌های پل از آجر با ملاط گچ و گذرگاه پل بیستون از قلوه سنگ‌های رودخانه‌ای و ملاط گچ ساخته شده است.
شواهد و مدارک بجا مانده نشان می‌دهد که پایه‌های پل بیستون در اواخر دوره ساسانی ساخته شده، ولی همانند سایر بناهای ساسانی دیگر بیستون ناتمام مانده است.
اما در قرن چهارم هجری امرای کُرد حسنویه آن را تکمیل کردند که فقط طاق‌های دهانه دوم و سوم و پشتبندهای مدور آن بجا مانده است.
در دوره ایلخانی، دهانه پنجم پل به همراه پشتبندهای مثلثی بازسازی شد. بعلاوه به منظور تأمین آجرهای دهانه پل، کوره‌های آجرپزی در شمال غربی آن ایجاد کرده‌اند.
همچنین نمای پل در دوره صفوی و طاق چهارم در دوره پهلوی بازسازی شد.
این پل به شماره 756 در تاریخ پنجم بهمن ماه سال 1346 به ثبت آثار ملی ایرانیان رسیده است.
این پل 144 متر طول و 7.60 متر عرض دارد و با جهت شرقی – غربی ساخته شده است.
پل بیستون دارای پنج دهانه است که طاق تمام دهانه‌ها به جز دهانه چهارم از نوع طاق های جناغی و طاق دهانه چهارم از نوع طاق‌های هلوچین یا بیضی نزدیک به دایره است.
در نمای شمالی و جنوبی پل بر روی هر کدام از آبشکن‌ها، پشتبندهای مثلثی و مدوری از آجر ساخته‌اند که نقشی اساسی برای جلوگیری از رانش قوس دهانه‌های پل دارد.
پایه‌های پل از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است. روکار پایه‌ها را با سنگ‌های مکعب مستطیل شکل تراشیده شده و قسمت داخلی پایه‌ها را با قلوه سنگ، لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته‌اند.
دهانه‌های پل از آجر با ملاط گچ و گذرگاه پل بیستون از قلوه سنگ‌های رودخانه‌ای و ملاط گچ ساخته شده است.
شواهد و مدارک بجا مانده نشان می‌دهد که پایه‌های پل بیستون در اواخر دوره ساسانی ساخته شده، ولی همانند سایر بناهای ساسانی دیگر بیستون ناتمام مانده است.
اما در قرن چهارم هجری امرای کُرد حسنویه آن را تکمیل کردند که فقط طاق‌های دهانه دوم و سوم و پشتبندهای مدور آن بجا مانده است.
در دوره ایلخانی، دهانه پنجم پل به همراه پشتبندهای مثلثی بازسازی شد. بعلاوه به منظور تأمین آجرهای دهانه پل، کوره‌های آجرپزی در شمال غربی آن ایجاد کرده‌اند.
همچنین نمای پل در دوره صفوی و طاق چهارم در دوره پهلوی بازسازی شد.
این پل به شماره 756 در تاریخ پنجم بهمن ماه سال 1346 به ثبت آثار ملی ایرانیان رسیده است.