صراط: محققانی از موسسه "کاتالا" و دانشگاه "زاراگذا" در
بارسلونا به تازگی در حفاری‌های خود گردن یک دایناسور گیاه خوار عظیم الجثه
با بیش از 5متر طول را یافتند.
به گزارش آرت دیلی؛ آن‌ها سازه ای طراحی کردند تا فسیل دایناسور به صورت کامل و بی نقص حفظ شود، این فسیل که در حدود 2500 کیلو گرم وزن دارد توسط زمین شناسان "مامیا" نام گذاری شد.
به گفته
حفاران، عملیات حفاری و انتقال "مامیا" در حدود 5 ساعت به طول انجامید. در
طی این عملیات از ماشین‌های حفاری بسیار قدرتمندی استفاده شد و جاده
مخصوصی برای پیدا کردن محل دقیق این فسیل احداث شد.
"مامیا"در حدود 5.5متر طول، 1.5متر عرض و بین 2000 تا 2500 تن وزن دارد.
این حفاری برای محققان بسیار جالب و هیجان انگیز بود چرا که آن‌ها موفق شدند مهره گردن 7 و 8 این دایناسور را که اتصال اصلی ستون فقرات آن محسوب می‌شد به طور کامل حفاری کنند و نکته جالب توجه این است که آن مهره‌ها درست همان جایی قرار داشتند که 68 میلیون سال پیش این موجود در آن جا زندگی کرده است.
"انگل گالوبارت" رهبر گروه تحقیقاتی منطقه مسوزویک اهمیت این کشف بزرگ را تایید کرد و گفت: این کشف از 3 بعد برای ما اهمیت ویژه دارد؛ از نظر علمی ما موفق به کشف اسکلتی شده‌ایم که ساختار اولیه آن کاملا سالم است و این موضوع اطلاعات ارزشمندی را برای ما فراهم می آورد. به لحاظ اطلاعاتی این فسیل پس از آماده سازی در نمایشگاه موزه "دلاکانکادلا" به نمایش عموم در خواهد آمد و در آخر به لحاظ تاریخی این حفاری سرانجامِ پروژه‌هایی است که 60 سال پیش آغاز شده بود.
به گزارش آرت دیلی؛ آن‌ها سازه ای طراحی کردند تا فسیل دایناسور به صورت کامل و بی نقص حفظ شود، این فسیل که در حدود 2500 کیلو گرم وزن دارد توسط زمین شناسان "مامیا" نام گذاری شد.
"مامیا"در حدود 5.5متر طول، 1.5متر عرض و بین 2000 تا 2500 تن وزن دارد.
این حفاری برای محققان بسیار جالب و هیجان انگیز بود چرا که آن‌ها موفق شدند مهره گردن 7 و 8 این دایناسور را که اتصال اصلی ستون فقرات آن محسوب می‌شد به طور کامل حفاری کنند و نکته جالب توجه این است که آن مهره‌ها درست همان جایی قرار داشتند که 68 میلیون سال پیش این موجود در آن جا زندگی کرده است.
"انگل گالوبارت" رهبر گروه تحقیقاتی منطقه مسوزویک اهمیت این کشف بزرگ را تایید کرد و گفت: این کشف از 3 بعد برای ما اهمیت ویژه دارد؛ از نظر علمی ما موفق به کشف اسکلتی شده‌ایم که ساختار اولیه آن کاملا سالم است و این موضوع اطلاعات ارزشمندی را برای ما فراهم می آورد. به لحاظ اطلاعاتی این فسیل پس از آماده سازی در نمایشگاه موزه "دلاکانکادلا" به نمایش عموم در خواهد آمد و در آخر به لحاظ تاریخی این حفاری سرانجامِ پروژه‌هایی است که 60 سال پیش آغاز شده بود.