کی روش البته حتما دلایلی برای خودش دارد و دقیقا می داند که چه طرحی برای تیم ملی ایران در نظر گرفته اما بااین وجود مهمترین نکته ای که در مورد لیست تیم ملی به چشم می خورد نبود بازیساز در لیست تیم ملی ایران است.
شاید در این لیست تنها جهان بخش را بتوان به عنوان پلی میکر در نظر گرفت که حتی اگر چنین تصوری هم داشته باشیم باز هم باید گفت که جهانبخش جوان حتی یک آلترناتیو جدی هم ندارد و عملا حضور تیموریان و ابراهیمی و نکونام هر سه هافبک‌هایی دفاعی هستند و هیچکدام بازیساز حرفه ای و تخصصی محسوب نمی شوند.
در واقع اگر با عینک بدبینی به این موضوع نگاهی داشته باشیم باید از امروز بگوییم عناصر دفاعی در خط میانی بسیار زیاد هستند و شاید باید باز هم انتظار بازی هایی احتیاط آمیز از تیم ملی در استرالیا داشته باشیم.
نکات عجیب این لیست البته تنها به نبود یا کمبود پلی میکر خلاصه نمی شود و باید تاکید کرد که با مصدومیت پژمان منتظری تیم ملی ایران تنها امیر حسین صادقی و سید جلال حسینی را در ترکیب خود به عنوان دفاع وسط می بیند آنهم تقریبا بدون آلتر ناتیو چرا که در میان اسامی بازیکنان تیم ملی ایران تنها پورعلی گنجی است که می تواند در دفاع وسط به میدان برود.
البته دو جای خالی در لیست تیم ملی دیده می شود که هنوز کی روش در این رابطه اعلام نظر نکرده اما تا این لحظه کمبود نفرات تخصصی در این دو پست به وضوح به چشم می خورد و این امر نگرانی‌هایی را ایجاد کرده که نکند کی روش بازهم می خواهد با همان روش تدافعی خود تیم ملی را در جام ملت های آسیا به میدان بفرستد.