صراط: به دلیل بدعهدی و نقض عهدهای فراوان طرف مقابل و به خصوص آمریکا، جمع‌بندی مذاکرات هسته ای که در دور اخیر مذاکرات ایران و 1+5 در وین، تدوین آن به پایان رسید، باید کاملا ارزیابی و به اصطلاح، «چکش‌کاری» شود تا راه سوءاستفاده را برای طرف مقابل ببندد. این در حالی است که نگاهی به گذشته و حال در تاریخ جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که سبک رهبری و سیاست‌گذاری کلان حضرت امام خمینی رحمت‌الله‌علیه و حضرت آیت‌ا‌لله العظمی خامنه‌ای دام‌ظله‌العالی، برای تصمیم‌گیری درباره مهمترین مسائل کشور، طی شدن فرایندهای قانونی و استفاده از ظرفیت عقل جمعی بوده است.
پس از اعلام جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+ 5 درباره پرونده سیزده ساله هسته‌ای ایران، رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید سیعد فطر و همچنین در دیدار با مسئولین نظام و سفرای کشورهای اسلامی در عید فطر ضمن اعلام سیاست‌های کلی نظام در خصوص ادامه مبارزه با استکبار و سیاست‌های جمهوری اسلامی در منطقه به بیان نظرات تکمیلی و کلان خود درباره این موضوع پرداختند.
نگاه مقطعی و فنّی صرف موجب می‌شود که در تحلیل این مسأله به خطا برویم چه آنکه رهبر انقلاب در جامع‌ترین نگاه موجود به مسئله مذاکرات هسته‌ای در خطبه‌های عید فطر فرمودند: «ده سال، دوازده سال است که شش دولت بزرگ جهانى... نشسته‌اند درمقابل ایران، با هدف اینکه ایران را از پیگیرى صنعت هسته اى خودش باز بدارند... نتیجه[اش] این شد که این شش قدرت، امروز ناچار شدند که گردش چند هزار سانتریفیوژ... ادامه‌ى این صنعت را در کشور... ادامه‌ى تحقیقات و توسعه ى این صنعت را تحمّل کنند.» بنابراین پر واضح است که برای تحلیل پرونده‌ای با این زوایای پیچیده که شامل مرور زمان هم شده است، اندکی باید بیشتر و کلان‌تر تأمل کرد و منصفانه داده‌ها و ستانده‌ها را بررسی کرد و قضاوت نمود.
یکی از مهمترین نکات اشاره شده توسط رهبر انقلاب که هم در این دو سخنرانی عمومی و هم در پاسخ معظم‌له به نامه رئیس جمهور به آن صحه گذاشته شد، تأکید بر طی شدن مسیر قانونی تصویب جمع‌بندی مذاکرات بود. این در حالی است که پس از اعلام جمع‌بندی، برخی توقع داشتند رهبر انقلاب موضع حمایتی بگرداند و دسته دیگر معتقد بودند ایشان باید موضع انتقادی آشکاری اتخاذ کنند، در حالی که منش رهبری نشان داده تا زمانی که مسیر قانونی و سازوکار مشخص شده توسط قانون، به سرانجام نرسیده، ایشان نه له و نه علیه "برنامه جامعه اقدام مشترک" که پس از 12 سال مذاکره تدوین شده، موضعی نمی‌گیرند. در سیره معصومین علیهم السلام نیز چنین رفتاری را شاهدیم؛ چه آنکه امام جواد علیه‌السلام می‌فرمایند: «آشکار کردن چیزی پیش از استوار شدن، مایۀ تباهی آن است.»
در همین راستا به نظر می‌رسد، تأکید رهبر معظم انقلاب بر طی شدن مسیر قانونی از دو جهت قابل تأمل است:
الف) به دلیل بدعهدی و نقض عهدهای فراوان از طرف مقابل و به خصوص آمریکا، این جمع‌بندی که در دور اخیر مذاکرات ایران و 1+5 در وین، تدوین آن به پایان رسید، باید کاملا ارزیابی و به اصطلاح، «چکش‌کاری» شود تا راه سوءاستفاده را برای طرف مقابل ببندد.
ب) نگاهی به گذشته و حال در تاریخ جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که سبک رهبری و سیاست‌گذاری کلان حضرت امام خمینی رحمت‌الله‌علیه و حضرت آیت‌ا‌لله العظمی خامنه‌ای دام‌ظله‌العالی، برای تصمیم‌گیری درباره مهمترین مسائل کشور، طی شدن فرایندهای قانونی و استفاده از ظرفیت عقل جمعی بوده است. از سال 1383 که پرونده هسته‌ای ایران به جریان افتاد، تاکنون سه دولت مختلف با رویکردهایی متفاوت و بعضا متضاد، که هرکدام روش‌های خود را در چارچوب خطوط قرمز نظام، برای ورود به این پرونده لحاظ کرده‌اند. در طول همین مدت هم، مسائل آن در مقاطع مختلف با عنایت به خطوط اصلی، ملاحظات، رویکردها و روش‌های دولت‌های برآمده از رأی مردم پس از طی شدن فرایند قانونی به جمع‌بندی و تصمیم‌گیری رسیده است. سیره رفتاری رهبر انقلاب در این زمینه نشان می‌دهد که نه مثل برخی باید ذوق زده بود و نه مانند برخی دیگر برای اصول انقلاب فاتحه خواند(!) بلکه باید تا پایان یافتن و قوام پیدا کردن مسأله پیچیده مذاکرات هسته‌ای، در تحلیل‌ها و نقدهای‌مان نیز این ملاحظه را رعایت کرد.
ابوذر علوی‌تبار
منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی
پس از اعلام جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+ 5 درباره پرونده سیزده ساله هسته‌ای ایران، رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید سیعد فطر و همچنین در دیدار با مسئولین نظام و سفرای کشورهای اسلامی در عید فطر ضمن اعلام سیاست‌های کلی نظام در خصوص ادامه مبارزه با استکبار و سیاست‌های جمهوری اسلامی در منطقه به بیان نظرات تکمیلی و کلان خود درباره این موضوع پرداختند.
نگاه مقطعی و فنّی صرف موجب می‌شود که در تحلیل این مسأله به خطا برویم چه آنکه رهبر انقلاب در جامع‌ترین نگاه موجود به مسئله مذاکرات هسته‌ای در خطبه‌های عید فطر فرمودند: «ده سال، دوازده سال است که شش دولت بزرگ جهانى... نشسته‌اند درمقابل ایران، با هدف اینکه ایران را از پیگیرى صنعت هسته اى خودش باز بدارند... نتیجه[اش] این شد که این شش قدرت، امروز ناچار شدند که گردش چند هزار سانتریفیوژ... ادامه‌ى این صنعت را در کشور... ادامه‌ى تحقیقات و توسعه ى این صنعت را تحمّل کنند.» بنابراین پر واضح است که برای تحلیل پرونده‌ای با این زوایای پیچیده که شامل مرور زمان هم شده است، اندکی باید بیشتر و کلان‌تر تأمل کرد و منصفانه داده‌ها و ستانده‌ها را بررسی کرد و قضاوت نمود.
یکی از مهمترین نکات اشاره شده توسط رهبر انقلاب که هم در این دو سخنرانی عمومی و هم در پاسخ معظم‌له به نامه رئیس جمهور به آن صحه گذاشته شد، تأکید بر طی شدن مسیر قانونی تصویب جمع‌بندی مذاکرات بود. این در حالی است که پس از اعلام جمع‌بندی، برخی توقع داشتند رهبر انقلاب موضع حمایتی بگرداند و دسته دیگر معتقد بودند ایشان باید موضع انتقادی آشکاری اتخاذ کنند، در حالی که منش رهبری نشان داده تا زمانی که مسیر قانونی و سازوکار مشخص شده توسط قانون، به سرانجام نرسیده، ایشان نه له و نه علیه "برنامه جامعه اقدام مشترک" که پس از 12 سال مذاکره تدوین شده، موضعی نمی‌گیرند. در سیره معصومین علیهم السلام نیز چنین رفتاری را شاهدیم؛ چه آنکه امام جواد علیه‌السلام می‌فرمایند: «آشکار کردن چیزی پیش از استوار شدن، مایۀ تباهی آن است.»
در همین راستا به نظر می‌رسد، تأکید رهبر معظم انقلاب بر طی شدن مسیر قانونی از دو جهت قابل تأمل است:
الف) به دلیل بدعهدی و نقض عهدهای فراوان از طرف مقابل و به خصوص آمریکا، این جمع‌بندی که در دور اخیر مذاکرات ایران و 1+5 در وین، تدوین آن به پایان رسید، باید کاملا ارزیابی و به اصطلاح، «چکش‌کاری» شود تا راه سوءاستفاده را برای طرف مقابل ببندد.
ب) نگاهی به گذشته و حال در تاریخ جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که سبک رهبری و سیاست‌گذاری کلان حضرت امام خمینی رحمت‌الله‌علیه و حضرت آیت‌ا‌لله العظمی خامنه‌ای دام‌ظله‌العالی، برای تصمیم‌گیری درباره مهمترین مسائل کشور، طی شدن فرایندهای قانونی و استفاده از ظرفیت عقل جمعی بوده است. از سال 1383 که پرونده هسته‌ای ایران به جریان افتاد، تاکنون سه دولت مختلف با رویکردهایی متفاوت و بعضا متضاد، که هرکدام روش‌های خود را در چارچوب خطوط قرمز نظام، برای ورود به این پرونده لحاظ کرده‌اند. در طول همین مدت هم، مسائل آن در مقاطع مختلف با عنایت به خطوط اصلی، ملاحظات، رویکردها و روش‌های دولت‌های برآمده از رأی مردم پس از طی شدن فرایند قانونی به جمع‌بندی و تصمیم‌گیری رسیده است. سیره رفتاری رهبر انقلاب در این زمینه نشان می‌دهد که نه مثل برخی باید ذوق زده بود و نه مانند برخی دیگر برای اصول انقلاب فاتحه خواند(!) بلکه باید تا پایان یافتن و قوام پیدا کردن مسأله پیچیده مذاکرات هسته‌ای، در تحلیل‌ها و نقدهای‌مان نیز این ملاحظه را رعایت کرد.
ابوذر علوی‌تبار
منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی