این مدرس حوزه تصریح کرد: برای رسیدن به آن جایگاه حقیقی، حتی انسان باید از عبادات عبور کند، یعنی عبادات هم برای ما به بت تبدیل نشود تا چه برسد به زندگی مادی! ما مال و مظاهر دنیوی را به شکلی سفت چسبیدیم انگار آخرش همین است، «وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ» زندگی این دنیا چیزی جز متاع فریب نیست، مثل سراب است، انسان مدام تلاش می‌کند که وضع زندگی او بهتر شود، زندگی برای پول، خانه و ... در حالی که اینها برای بهره‌مندی حقیقی او بود تا انسان زندگی کند نه اینکه او برای آنها زندگی کند و هدف او باشد. تجربه هم نشان داده کسانی که چنین سبک زندگی را دارند اتفاقاً عمرشان کوتاه است.
وی گفت: همه می‌گوییم «این دنیا کاروان‌سراست» اما جور دیگر عمل می‌کنیم، یک بار من به این نرسیدم که واقعاً یک روز خواهم رفت، این موضوع به حدی مهم است که امیرالمؤمنین(ع) در خطبه‌های خود که در نهج‌البلاغه ذکر شده در آن دوران با آن همه مشغله بخشی از وقت خود را برای بیان این مسائل تخصیص داده است، که این دنیا کاروان‌سراست تا بارت را بر زمین نگذاشتی، بانگ الرحیل بلند می‌شود. سهم عمده از کتاب نهج‌البلاغه برای تفکر به این موضوع مهم در مورد مرگ، رفتن به قبرستان است.