گروه سیاسی صراط - مجمع عمومی سازمان ملل روز پنجشنبه ضمن تصویب قطعنامه حقوق بشری علیه ایران از تلاشهای حسن روحانی برای از بین بردن تبعیض علیه زنان و اقلیتهای قومی و نیز ارائه آزادی بیان بیشتر، استقبال کرده است!
به گزارش گروه سیاسی صراط، مجمع عمومی سازمان ملل روز پنجشنبه با صدور قطعنامهای که باز هم به ابتکار دولت کانادا مطرح شده بود، از وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کرد.
این قطعنامه که در آن از تداوم استفاده از مجازات اعدام در ایران ابراز «نگرانی جدی» شده، با 81 رأی مثبت در برابر 37 رأی منفی تصویب شد. 67 کشور هم از شرکت در این رأیگیری خودداری کردند.
چین، کوبا، روسیه، سوریه، آفریقای جنوبی، هند، اندونزی، عراق و لبنان از جمله کشورهایی بودند که در این نشست علیه قطعنامه ضدایرانی رأی دادند.
این قطعنامه که اولین مورد از قطعنامههای حقوق بشری ضدایرانی پس از توافق هستهای است، الزامآور نیست، ولی هدف از آن افزایش فشار به تهران به بهانه مسئله حقوق بشر است. این قطعنامه از آنچه تلاشهای حسن روحانی برای از بین بردن تبعیض علیه زنان و اقلیتهای قومی و نیز ارائه آزادی بیان بیشتر خوانده، استقبال کرده است. نماینده ایران در این نشست، با انتقاد از تصویب چنین قطعنامهای در زمانی که ایران «تعامل سازنده با جهان» را در پیش گرفته، آن را «مغرضانه»، «جهتدار» و «سیاسی» توصیف کرد.
اکنون سوالی که مطرح می شود این است که هدف سازمان ملل از تقدیر از روحانی چیست و تنظیم کنندگان قطعنامه دقیقا کدام اقدامات روحانی را قابل تقدیر دانستهاند؟
مسئله اینجاست که نهادهای بین المللی تحت نفوذ قدرت ها جهانی، همواره در مورد مسئله حقوق بشر ادعاهای واهی علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح کرده اند و تقریبا در هیچ برهه ای از این ادعاها عقب نشینی نکرده اند.
با این پیشینه، آیا تقدیر تنظیم کنندگان یک قطعنامه ضدایرانی از حسن روحانی، نشانه اشتباه بودن راهی نیست که دولت او در حوزه "زنان و اقلیتهای قومی و آزادی بیان" رفته است؟
به گزارش گروه سیاسی صراط، مجمع عمومی سازمان ملل روز پنجشنبه با صدور قطعنامهای که باز هم به ابتکار دولت کانادا مطرح شده بود، از وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کرد.
این قطعنامه که در آن از تداوم استفاده از مجازات اعدام در ایران ابراز «نگرانی جدی» شده، با 81 رأی مثبت در برابر 37 رأی منفی تصویب شد. 67 کشور هم از شرکت در این رأیگیری خودداری کردند.
چین، کوبا، روسیه، سوریه، آفریقای جنوبی، هند، اندونزی، عراق و لبنان از جمله کشورهایی بودند که در این نشست علیه قطعنامه ضدایرانی رأی دادند.
این قطعنامه که اولین مورد از قطعنامههای حقوق بشری ضدایرانی پس از توافق هستهای است، الزامآور نیست، ولی هدف از آن افزایش فشار به تهران به بهانه مسئله حقوق بشر است. این قطعنامه از آنچه تلاشهای حسن روحانی برای از بین بردن تبعیض علیه زنان و اقلیتهای قومی و نیز ارائه آزادی بیان بیشتر خوانده، استقبال کرده است. نماینده ایران در این نشست، با انتقاد از تصویب چنین قطعنامهای در زمانی که ایران «تعامل سازنده با جهان» را در پیش گرفته، آن را «مغرضانه»، «جهتدار» و «سیاسی» توصیف کرد.
اکنون سوالی که مطرح می شود این است که هدف سازمان ملل از تقدیر از روحانی چیست و تنظیم کنندگان قطعنامه دقیقا کدام اقدامات روحانی را قابل تقدیر دانستهاند؟
مسئله اینجاست که نهادهای بین المللی تحت نفوذ قدرت ها جهانی، همواره در مورد مسئله حقوق بشر ادعاهای واهی علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح کرده اند و تقریبا در هیچ برهه ای از این ادعاها عقب نشینی نکرده اند.
با این پیشینه، آیا تقدیر تنظیم کنندگان یک قطعنامه ضدایرانی از حسن روحانی، نشانه اشتباه بودن راهی نیست که دولت او در حوزه "زنان و اقلیتهای قومی و آزادی بیان" رفته است؟