صراط: استاد علامه می‌فرمودند: چون به نجف اشرف برای تحصیل مشرف شدم، از نقطه
نظر قرابت و خویشاوندی و رحمیت گاهگاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می‌شدم؛
تا یک روز در مدرسه‌ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آنجا عبور می‌کردند،
چون به من رسید دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند: «ای فرزند! دنیا
می‌خواهی نماز شب بخوان؛ و آخرت می‌خواهی نماز شب بخوان!»
علامه طباطبایی می‌فرمودند: این سخن آن قدر در من اثر کرد که از آن به بعد تا زمانی که به ایران مراجعت کردم پنج سال تمام در محضر مرحوم قاضی، روز و شب به سر می‌بردم؛ و آنی از ادراک فیض ایشان دریغ نمی‌کردم و از آن وقتی که به وطن مالوف بازگشتم، تا وقت رحلت استاد پیوسته روابط ما برقرار بود و مرحوم قاضی طبق روابط استاد و شاگردی دستوراتی می‌دادند و مکاتبات از طرفین برقرار بود.
کتاب اسوه عارفان – ص 72