صراط: جنبش عدالتخواه دانشجویی در بیانیه‌ای اعلام کرد: ایران در روزهای اخیر با گروه اقدام مالی به توافق رسید، خبری که اگرچه موجبات خوشحالی مسئولان دولتی را فراهم کرد اما ما را بیش از پیش نگران کرد.
به گزارش فارس، در این بیانیه آمده است: اساسا بسیاری از مسؤولان کشور به خصوص مسؤولان اقتصادی دولت، امید زیادی به برجام داشتند، برای همین دادن هزینه‌های سنگین در برجام و از کار افتادن صنعت هسته‌ای را به جان خریدند تا بلکه با عنایات خارجی مشکلات کشور را برطرف کنند، اما برخلاف آنچه فکر می‌کردند انتظاراتشان برآورده نشد و گویا حرف منتقدانی که به جهنم حواله داده شده بودند بیشتر رنگ و بوی واقعیت پیدا کرد و حاصل برجام تقریبا هیچ شد! چرا که در برجام نه تنها تحریم‌های اولیه بلکه ساختار و سازوکار اجرای تحریم‌های ثانویه نیز به قوت خود باقی بود تحریم‌هایی که می‌تواند به دلایل غیر هسته‌ای مانند آنچه بعد از آزمایش موشکی عماد رخ داد بر تعدادشان نیز افزوده شود!
جنبش عدالتخواه دانشجویی عنوان کرد: حاصل این باقی
ماندن تحریم‌ها و اقدامات خصمانه آمریکایی که علی رغم نگاه دولت غیر قابل
اعتماد بود، این شد که حتی پس از بتن ریزی اراک، جمع آوری سانتریفیوژها،
محدودیت در تحقیقات، پذیرش پروتکل الحاقی و حتی نظارت های فراپروتکلی و فرا
رسیدن روز اجرا بانک‌های غیر آمریکایی به علت ترس از اینکه تراکنش‌های
بانکی‌شان به افراد و نهادهای باقی مانده در لیست تحریم‌ها برسد و مجددا
شامل جریمه‌های سابق شوند به آمریکا اعتماد نکنند و بدون ضمانت کتبی آمریکا
حاضر به معامله نشوند، ضمانتی که تا کنون هرگز داده نشده است!
در ادامه این بیانیه آمده است: اما در این بین اقدام مسؤولان دولتی ایران
جای بسی تعجب دارد، آنها که همچنان بر تبل تعامل سازنده می‌کوبیدند بی
تفاوت به کارشکنی‌های آمریکا به جای اینکه حداقل مانند بانک‌های اروپایی به
آمریکا بی اعتماد بمانند اقدام دیگری انجام دهند تا بلکه رضایت خارجی‌ها
را به دست آورند، چرا که همه چیزمان را به برداشته شدن تحریم‌ها گره زده
بودیم! مسؤولان کشور که پس از برجام رویای ارتباطات بین المللی اقتصادی و
حل مشکلات را بر باد رفته می‌دیدند این بار و باز هم برای راضی کردن نهادها
و دولت‌های خارجی که گویا محور برنامه ریزی دولت شده است تصمیم گرفتند
بیشتر در سیستم مالی بین المللی هضم شوند تا شاید مورد تایید الطاف
بیگانگان قرار گیرند تا شاید حداقل اندکی از پول خودمان به خودمان بازگردد!
جنبش عدالتخواه دانشجویی در این بیانیه آورده است: اما این هضم شدن اینبار
به جه قیمتی است؟ ایران که به همراه کره شمالی در لیست سیاه گروه اقدام
مالی(FATF) قرار دارد این بار تصمیم گرفت تا با شفاف کردن سیستم مالی خود
این نهاد را راضی کند تا شاید اتفاقی رخ دهد! نهادی که توسط 37 کشور جهان
اداره می‌شود و در زمینه مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم فعالیت
دارد، اما با توجه به سابقه این نهاد و اینکه در سال‌های گذشته علی رغم
اقدامات صورت گرفته از سوی ایران باز هم ایران را در لیست سیاه و با ریسک
بالا قرار داده است و با توجه به اینکه بنا به گفته رئیس بانک مرکزی
تصمیمات این نهاد سیاسی است و برای همین تنها نام ایران و کره شمالی در
لیست سیاه قرار دارد، چرا مسؤولان هنوز هم به جای اعتماد به درون در پی
راضی کردن این چنین نهادهایی هستند؟
در ادامه این بیانیه آمده است: آیا مسؤولان فکر نکردند که نهادی که تحت نفوذ کشورهای غربی و مشخصا آمریکاست و با عنوان مبارزه با تامین مالی تروریسم فعالیت می‌کند هدفش از اینکه سیستم مالی ایران را نه برای داخل کشور که برای بیرون شفاف کند چیست؟ مسؤولان دولتی که از این دست اقدامات حمایت می‌کنند چگونه می‌خواهند FATF را راضی کنند؟ چرا علی رغم پذیرش تعهداتی در مقابل این گروه باز هم حاضر به بیان جزییات نیستند؟ به هرحال همگان می‌دانند که تعریف تروریسم از نگاه کشوری مانند آمریکا چیست؟ آیا مسؤولان می‌خواهند با شفاف کردن کمک به گروه‌های جهادی که از نگاه استکبار تروریسم است و اقدام برای راضی کردن گروه اقدام مالی که احتمالا نتیجه‌اش قطع شدن کمک‌ها به گروه‌های جهادی است کشورهای دیگر را برای همکاری با ایران قانع کنند و اعتماد بین المللی کسب کنند؟ آیا این خود مقدمه برجام منطقه ای و معامله بر سر گروه های جهادی نیست؟
جنبش عدالتخواه دانشجویی در ادامه اعلام کرد: مگر نه
اینکه رفتارهای این گروه سیاسی است و برای خارج شدن از لیست سیاه چاره‌ای
جز راضی کردن آنها وجود ندارد، چگونه می‌توان نهادی را که گروه‌های جهادی
جبهه مقاومت را تروریسم می‌داند و وظیفه‌اش مبارزه با تامین مالی این
گروه‌هاست راضی کرد؟ جز با قطع کمک به گروه‌های جهادی مانند حزب الله؟ آیا
مسؤولان کشور پس از اینکه صنعت هسته‌ای را به تقریبا هیچ فروختند، اکنون
برای سنگر دیگر استراتژیک نظام یعنی مقاومت، نقشه تازه‌ای کشیده‌اند؟ آیا
برجام جدیدی در کار است؟ آیا قرار است خسارت محض دیگری این بار بر سر جبهه
استرانژیک ایران در منطقه رقم بخورد؟ چرا پس از اظهار نظر مسؤولان آمریکایی
در مورد عدم شفافیت و تغییر رفتار ایران در منطقه برای بهره برداری از
ثمرات برجام مسؤولان کشور سریع دست به کار شدند و در پی راضی کردن گروه
اقدام مالی افتادند؟ در ادامه این بیانیه عنوان شده است: متاسفانه به نظر
می رسد مسؤولان کشور برای راضی کردن استکبار تصمیم گرفتند اینبار چشم داشتی
به مرزهای اعتقادی ما در منطقه داشته باشند تا شاید اربابان دهکده جهانی
را راضی کنند تا بکه عنایتی کنند و ما را راضی، اما مسؤولان دولتی اگرچه
عادت کرده‌اند که بیگانگان را محرم‌تر بدانند و با اینکه سال‌ها از شفافیت
داخلی ممانعت می کردند اما با اشاره بیگانگان سیستم مالی را نه برای داخل
که برای بیگانگان شفاف کردند بدانند این بار اجازه دست اندازی به آرمان‌ها
را نمی‌دهیم و اعلام می‌کنیم که اولا بانک مرکزی باید سریعا مشخص کنند که
چه ضمانت‌هایی به سازمان FATF داده است و اینکه به جای حواله کردن مجدد
منتقدان به جهنم اعلام کند چرا همه چیز برای بیگانگان شفاف و برای داخل غیر
شفاف است؟ مگر چه ضمانتی داده اند که حاضر به بیان نیستند، دولت راستگویان
اگر راست می گوید به وضوح مواضع اش را اعلام کند و بداند اگر مانند برجام
می‌خواهد دوباره خسارت محضی را به کشور تحمیل کند و مقاومت را به تقریبا
هیچ بفروشد اینبار سیلی سختی خواهند خورد، خون شهدای مقاومت راحت به دست
نیامده است که با پنهان کاری و ندام کاری و تعهد به سازمان‌های استکباری بر
باد رود.
در این بیانیه آمده است: مسؤولان کشور باید پاسخگو باشند و شفاف و صریح
بیان کنند چرا بعد از اینکه اوباما و دیگر مقامات آمریکایی علت عدم بهره
مندی ایران از دستاوردهای اقتصادی برجام را آزمایش های موشکی، تهدید رژیم
صهیونیستی، حمایت از حزب الله بیان کردند مسؤولان کشور تصمیم گرفتند عدم
تامین مالی تروریسم را پی بگیرند؟ البته ذهن هر انسان آزاده‌ای متوجه
می‌شود حتی با امضای برجام 2 و قطع کمک از نیروهای جهادی منطقه‌ای نیز راضی
نمی‌شوند، همانطور که اکنون نیز در بیانیه گروه اقدامک مالی هنوز نام
ایران در لیست سیاه قرار گرفته است و قطعا دشمن بهانه های دیگری نیز برای
فتح کردن سنگرهای استراتژیک نظام طی خواهد کرد که اگر گوش مسؤولان همچنان
در دهان مقامات آمریکایی باشد بعد از هسته ای و منطقه نوبت به دیگر سنگرها
می‌رسد تا دیگر حکومتی در جهان پرچم مبارزه، استقلال، عدالتخواهی و
استکبارستیزی را بلند نکند، البته کسانی که در فکر برجام‌های 2 و 3 هستند
باید بدانند که هزینه سنگین این کار نیز با آنان است.