۰۳ مهر ۱۳۹۵ - ۲۰:۳۰

چرا اوباما عملکرد روحانی را به چالش نمی کشد؟

هفته نامه آمریکایی نوشت: رشد اقدام‌های تحریک کننده ایران مبین این است که زمان به چالش کشاندن میانه‌روهای این کشور با کمک عناصر داخلی و خارجی فرا رسیده است.
کد خبر : ۳۲۴۵۶۱
صراط: هفته نامه آمریکایی نوشت: رشد اقدام‌های تحریک کننده ایران مبین این است که زمان به چالش کشاندن میانه‌روهای این کشور با کمک عناصر داخلی و خارجی فرا رسیده است.

به گزارش فارس، هفته نامه آمریکایی «نیوزویک» در مطلبی به قلم «جولیو ترزی» وزیر خارجه سابق ایتالیا پیرامون  وضعیت دولت «حسن روحانی» رییس جمهور میانه‌روی ایران با توجه به حضور او در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک نوشت: حضور قابل پیش بینی روحانی و همکارانش سئوال ضروری را مبنی بر این‌که آیا دولت اوباما و متحدان سیاسی ‌او سرانجام دولت ایران را در زمینه حقوق بشر که تقریبا نادیده گرفته شده در حالی‌که نتیجه مذاکرات اتمی نیز هنوز نامعین است، به چالش می‌کشند؟

نیوزویک می‌نویسد: اینک آشکار شده که ایران به طور کامل مفاد توافق اتمی را رعایت نکرده و تعویق تحریم‌های اقتصادی امتیاز دولت اوباما و دیگر سیاستگذاران غربی برای آغاز روابط جدید با ایران صرف‌نظر از این که این رژیم تغییر درست و حسابی کرده باشد، بوده است. رشد اقدام‌های تحریک کننده ایران نیز مبین این نکته است که اینک زمان آن رسیده که جامعه بین‌المللی به طور جدی به اصطلاح میانه روهای ایران را به چالش بکشد.

در ادامه این مطلب آمده است: عملکرد حقوق بشر دولت ایران همیشه از روایت عامل «اعتدال» ضربه خورده و شاید به این دلیل باشد که کاخ سفید و متحدانش موضوع حقوق بشر را در زیر موفقیت توافق اتمی و تبادل زندانیان پوشانده‌اند. امروزه باید آشکار شده باشد که میانه‌روی از حکومت ایران به دست نیامده است. همچنین هیچ بحث جدی در زمینه مهار حقایق تکان دهنده  وضعیت حقوق بشر دولت روحانی در برهه کنونی و قبل از بکار آمدن او در سال 2013 موجود نیست. هیچ دلیلی نیز که فرض شود روحانی اساسا با دیگر چهره‌های رژیم ایران در روزهای آغازین این حکومت تفاوت دارد، موجود نیست.

در خاتمه این یادداشت با ادعای حضور برخی چهره‌های دولت روحانی در نقض حقوق بشر مدعی غرب آمده است: گستردگی حضور این اشخاص در دولت کنونی ایران اشاره‌ای آشکار بر این است که انتظار از میانه روی در ایران همواره بر پایه خیال واهی بوده و هست. نباید انتظار داشت که چالش‌ در برابر تجاوز خارجی و خشونت‌های داخلی ایران جایی غیر از داخل این کشور باشد. این چالش‌ها را تنها می‌توان در فعالان ایرانی شجاع (عناصر ضد نظام) و جامعه بین‌الملل یافت.