صراط: پیش از معرفی فخرالدین احمدی دانش آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، اخبار غیررسمی از معرفی محمدعلی نجفی حکایت داشت اما روحانی در نهایت از این تصمیم منصرف شد.
به گزارش صراط، نجفی پیش از این در دولت هاشمی رفسنجانی این سمت را تجربه کرده بود اما در دولت خاتمی به پست های اقتصادی رفت. او در دولت یازدهم هم گزینه اول حسن روحانی بود که نتوانست اعتماد مجلس نهم را جلب کند.
بی تردید دلیل اصلی عدم اعتماد مجلس به او، ماجرای فتنه 88 بود. واقعیت آن است که محمدعلی نجفی در سال های اخیر چنان وجهه سیاسی اش پررنگ تر شده که عملا به عنوان یکی از تعیین کنندگان خط مشی های جناح اصلاح طلب و به طور مشخص تر، کارگزاران سازندگی شناخته می شود.
این وجهه عملا دیگر وجوه شخصیتی او را تحت الشعاع قرار داده به طوری که به سختی می شد پذیرفت او در نقش وزیر آموزش و پرورش کاملا غیرسیاسی و تخصصی فعالیت کند. نجفی حتی ریاست سازمان میراث فرهنگی را هم در همان آغاز کار به بهانه بیماری رها کرد و ترجیح داد تا پست اجرایی نداشته باشد.
با این حال، جدی شدن احتمال معرفی مجدد او به مجلس به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش یک معنای مشخص داشت و آن هم ورود این وزارتخانه به فضای انتخابات سال 96 بود. اگر نجفی 7 ماه مانده به انتخابات، وزیر آموزش و پرورش می شد، چگونه می شد این انتصاب را صرفا تخصصی دانست؟ آیا سکانداری یکی از اصلی ترین چهره های اصلاح طلب در وزارت آموزش و پرورش که مخاطبان مستقیم آن – دانش آموزان و خانواده ها – از هر ارگان دیگری بیشترند، معنای جز سیاسی کردن این وزارتخانه در آستانه انتخابات داشت؟
با این حال، روحانی در لحظات آخر از معرفی نجفی به مجلس منصرف شد که چند دیلیل را برای آن می توان یافت. اول اینکه اکثریت ترکیب مجلس دهم همچنان با اصولگرایان است و احتمال عدم اعتماد به نجفی همچنان بالا بود. اگر روحانی نجفی را به مجلس معرفی می کرد و او رای عدم اعتماد می گرفت هزینه سیاسی زیادی پرداخت می کرد. چراکه هم یکی از چهره های مورد اعتماد خود را برای دومین بار سوزانده و هم تبلیغات و هیاهوی جناح حامی دولت با این مضمون که آنها پیروز انتخابات مجلس بوده اند، نقش بر آب می شد.
انتخاب دانش آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، چند هدف را همزمان برای دولت روحانی محقق می کند. اولا حساسیتی که روی نجفی وجود داشت روی او وجود ندارد و در ثانی، دانش آشتیانی هم وجهه سیاسی خاص خود را دارد و احتمال القای فضای انتخاباتی به مجموعه تحت مدیریت او فراوان است.
جالب اینجاست که دانش آشتیانی هم که پیش از این به عنوان وزیر پیشنهادی علوم به دلیل نقش او در فتنه 88 از مجلس نهم رای عدم اعتماد گرفته بود؛ حال باید منتظر ماند و دید تصمیم مجلس دهم به ویژه طیف اصولگرای مجلس در مورد این وزیر پیشنهادی چیست.
به گزارش صراط، نجفی پیش از این در دولت هاشمی رفسنجانی این سمت را تجربه کرده بود اما در دولت خاتمی به پست های اقتصادی رفت. او در دولت یازدهم هم گزینه اول حسن روحانی بود که نتوانست اعتماد مجلس نهم را جلب کند.
بی تردید دلیل اصلی عدم اعتماد مجلس به او، ماجرای فتنه 88 بود. واقعیت آن است که محمدعلی نجفی در سال های اخیر چنان وجهه سیاسی اش پررنگ تر شده که عملا به عنوان یکی از تعیین کنندگان خط مشی های جناح اصلاح طلب و به طور مشخص تر، کارگزاران سازندگی شناخته می شود.
این وجهه عملا دیگر وجوه شخصیتی او را تحت الشعاع قرار داده به طوری که به سختی می شد پذیرفت او در نقش وزیر آموزش و پرورش کاملا غیرسیاسی و تخصصی فعالیت کند. نجفی حتی ریاست سازمان میراث فرهنگی را هم در همان آغاز کار به بهانه بیماری رها کرد و ترجیح داد تا پست اجرایی نداشته باشد.
با این حال، جدی شدن احتمال معرفی مجدد او به مجلس به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش یک معنای مشخص داشت و آن هم ورود این وزارتخانه به فضای انتخابات سال 96 بود. اگر نجفی 7 ماه مانده به انتخابات، وزیر آموزش و پرورش می شد، چگونه می شد این انتصاب را صرفا تخصصی دانست؟ آیا سکانداری یکی از اصلی ترین چهره های اصلاح طلب در وزارت آموزش و پرورش که مخاطبان مستقیم آن – دانش آموزان و خانواده ها – از هر ارگان دیگری بیشترند، معنای جز سیاسی کردن این وزارتخانه در آستانه انتخابات داشت؟
با این حال، روحانی در لحظات آخر از معرفی نجفی به مجلس منصرف شد که چند دیلیل را برای آن می توان یافت. اول اینکه اکثریت ترکیب مجلس دهم همچنان با اصولگرایان است و احتمال عدم اعتماد به نجفی همچنان بالا بود. اگر روحانی نجفی را به مجلس معرفی می کرد و او رای عدم اعتماد می گرفت هزینه سیاسی زیادی پرداخت می کرد. چراکه هم یکی از چهره های مورد اعتماد خود را برای دومین بار سوزانده و هم تبلیغات و هیاهوی جناح حامی دولت با این مضمون که آنها پیروز انتخابات مجلس بوده اند، نقش بر آب می شد.
انتخاب دانش آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، چند هدف را همزمان برای دولت روحانی محقق می کند. اولا حساسیتی که روی نجفی وجود داشت روی او وجود ندارد و در ثانی، دانش آشتیانی هم وجهه سیاسی خاص خود را دارد و احتمال القای فضای انتخاباتی به مجموعه تحت مدیریت او فراوان است.
جالب اینجاست که دانش آشتیانی هم که پیش از این به عنوان وزیر پیشنهادی علوم به دلیل نقش او در فتنه 88 از مجلس نهم رای عدم اعتماد گرفته بود؛ حال باید منتظر ماند و دید تصمیم مجلس دهم به ویژه طیف اصولگرای مجلس در مورد این وزیر پیشنهادی چیست.
خخخخخخخخخخخخخخخخخخ
کنیم احمدی را به حتم انتخاب
آرای باطله ای که نام دکتر محمود احمدی نژاد
بر روی آنها نوشته شده است
پیروز انتصابات 96خواهد بود
انشاءالله
گل واژه احمدی نژاد است یقین
آرای باطله پیروز است