صراط: حسن روحانی رییس جمهور روز گذشته در حالی تلاش کرد برخی افشاگری ها درباره مفاسد اقتصادی را "رانت اطلاعاتی" خوانده و آن را ناپسند بداند که پیشتر به صراحت خواستار افشای نام مفسدان شده بود.
به گزارش صراط، روحانی در نمایشگاه مطبوعات گفت: "وقتی من نشریه‌ای دارم و پولم از جایی می‌‌آید دل‌نگرانی ندارم بخرند یا نخرند. 3-2 هزار تا چاپ می‌کنم و برای نهادهایی می‌فرستم و برگشت هم برگشت. مهم نیست. اطلاعات دست اول هم می‌گیرم، رانت اطلاعاتی بلای بزرگ برای کشور ما است. هنوز پرونده دست بازپرس است و قاضی و دادستان هم خبر ندارند اما این آقا خبر دارد، دستگاه امنیتی ما وزیرش و رئیسش هنوز خبر ندارد اما آن یکی خبر دارد. آیا در اینجاها اجنه هستند؟ چی هستند و چه‌جوری ارتباط دارند؟ ما که درست نفهمیدیم".
فارغ از اینکه استفاده از لغت اجنه، یادآور قضایای مربوط به دولت سابق و احمدی نژاد و مشایی است و چه بسا رییس جمهور آگاهانه دست به چنین کاری زده باشد، این اظهارات به صراحت با ادعاهای مربوط به شفاف سازی از سوی روحانی و دولتش در تناقض است. حسن روحانی در بحبوحه طرح پرونده بابک زنجانی، گفته بود "نام افراد مفسد باید بر زبان رسانه‌ها باشد". اظهارات مشابه دیگری نیز از روحانی وجود دارد که بر شفاف سازی و مبارزه با فساد آن هم توسط رسانه ها تاکید کرده بود.
با این وجود، به نظر می رسد مشکل اصلی در آن است که این مفااسد به کدام دولت برمی گردد! به عبارت ساده تر، اگر یک مفسده اقتصادی به دولت سابق و رقبا و منتقدان روحانی مربوط شود، نظر روحانی همان شفاف سازی و مبارزه با فساد و بر سر زبان بودن نام مفسدان است.
اما ظاهرا در مورد مفاسد منتسب به دولت یازدهم اوضاع کمی متفاوت است. چنانکه روحانی درباره فساد 8 هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان در دولت خود او، تاکید کرد که " نباید فساد را بزرگ کنیم"! بگذریم از اینکه اصل فساد را هم صرفا "معوقه" خوانده بود.
مشکل دیگر این است که روحانی اگر فسادی در دولت سابق رخ داده باشد یا به هر طریقی به منتقدانش منتسب باشد، افشاگری رسانه ها را تشویق می کند اما در مورد دولت خودش این افشاگری ها را "رانت اطلاعاتی" می خواند. رانت اطلاعاتی بر خلاف آنچه روحانی القا کرده، افشاگری در مورد یک مفسده نیست. بلکه به معنای افزایش منافع – چه اقتصادی چه سیاسی و ... - از طریق داشتن اخبار و اطلاعاتی است که دیگران از در اختیار داشتن آنها محرومند حال آنکه در مورد افشاگری های اخیر پیرامون مفاسد اقتصادی چنین نیست. در واقع بسیاری از رسانه ها از چنین اخباری مطلعند اما به خاطر منافع سیاسی ترجیح داده اند تا آنها را مخفی نگه دارند!
هرچند تعریف روحانی از رانت اطلاعاتی با ماهیت آن متفاوت است اما یک نکته دیگر در این سخن روحانی وجود دارد که ناخواسته به آن اعتراف شده و آن اینکه، اطلاعات منتقدان از مفاسد دولت یازدهم حتی اگر به قول روحانی با "رانت" به دست آمده باشد، مورد تایید خود رییس جمهور واقع شده چون درمورد صحت و سقم آن صحبتی نکرده و تنها به روش به دست آوردن آن اشاره می کند.
به گزارش صراط، روحانی در نمایشگاه مطبوعات گفت: "وقتی من نشریه‌ای دارم و پولم از جایی می‌‌آید دل‌نگرانی ندارم بخرند یا نخرند. 3-2 هزار تا چاپ می‌کنم و برای نهادهایی می‌فرستم و برگشت هم برگشت. مهم نیست. اطلاعات دست اول هم می‌گیرم، رانت اطلاعاتی بلای بزرگ برای کشور ما است. هنوز پرونده دست بازپرس است و قاضی و دادستان هم خبر ندارند اما این آقا خبر دارد، دستگاه امنیتی ما وزیرش و رئیسش هنوز خبر ندارد اما آن یکی خبر دارد. آیا در اینجاها اجنه هستند؟ چی هستند و چه‌جوری ارتباط دارند؟ ما که درست نفهمیدیم".
فارغ از اینکه استفاده از لغت اجنه، یادآور قضایای مربوط به دولت سابق و احمدی نژاد و مشایی است و چه بسا رییس جمهور آگاهانه دست به چنین کاری زده باشد، این اظهارات به صراحت با ادعاهای مربوط به شفاف سازی از سوی روحانی و دولتش در تناقض است. حسن روحانی در بحبوحه طرح پرونده بابک زنجانی، گفته بود "نام افراد مفسد باید بر زبان رسانه‌ها باشد". اظهارات مشابه دیگری نیز از روحانی وجود دارد که بر شفاف سازی و مبارزه با فساد آن هم توسط رسانه ها تاکید کرده بود.
با این وجود، به نظر می رسد مشکل اصلی در آن است که این مفااسد به کدام دولت برمی گردد! به عبارت ساده تر، اگر یک مفسده اقتصادی به دولت سابق و رقبا و منتقدان روحانی مربوط شود، نظر روحانی همان شفاف سازی و مبارزه با فساد و بر سر زبان بودن نام مفسدان است.
اما ظاهرا در مورد مفاسد منتسب به دولت یازدهم اوضاع کمی متفاوت است. چنانکه روحانی درباره فساد 8 هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان در دولت خود او، تاکید کرد که " نباید فساد را بزرگ کنیم"! بگذریم از اینکه اصل فساد را هم صرفا "معوقه" خوانده بود.
مشکل دیگر این است که روحانی اگر فسادی در دولت سابق رخ داده باشد یا به هر طریقی به منتقدانش منتسب باشد، افشاگری رسانه ها را تشویق می کند اما در مورد دولت خودش این افشاگری ها را "رانت اطلاعاتی" می خواند. رانت اطلاعاتی بر خلاف آنچه روحانی القا کرده، افشاگری در مورد یک مفسده نیست. بلکه به معنای افزایش منافع – چه اقتصادی چه سیاسی و ... - از طریق داشتن اخبار و اطلاعاتی است که دیگران از در اختیار داشتن آنها محرومند حال آنکه در مورد افشاگری های اخیر پیرامون مفاسد اقتصادی چنین نیست. در واقع بسیاری از رسانه ها از چنین اخباری مطلعند اما به خاطر منافع سیاسی ترجیح داده اند تا آنها را مخفی نگه دارند!
هرچند تعریف روحانی از رانت اطلاعاتی با ماهیت آن متفاوت است اما یک نکته دیگر در این سخن روحانی وجود دارد که ناخواسته به آن اعتراف شده و آن اینکه، اطلاعات منتقدان از مفاسد دولت یازدهم حتی اگر به قول روحانی با "رانت" به دست آمده باشد، مورد تایید خود رییس جمهور واقع شده چون درمورد صحت و سقم آن صحبتی نکرده و تنها به روش به دست آوردن آن اشاره می کند.
شما دیگه چرا رئیس جان!!!!
اگر ایرادی هم هست ایراد .......
اگر راست می گید برید تو دولت خاتمی و میرحسین دنبال اختلاس باشید