صراط: یک پژوهشگر فولکلور زنجان گفت: در زنجان قدیم، در نخستین چهارشنبه اسفند در مسیر آب باران هم‌چون ناودان و باغچه، گندم می‌گذاشتند.
«حسین عباسی‌نیا» در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بر اساس دیدگاه باستانی ایران‌زمین، در بدو خلقت جهان از نابسامانی اهریمنی به سامانی فروهری رسیده و فروهرها در جدال با اهریمن بد سرشت به پیروزی رسیده‌اند. یعنی جهان در آغاز به‌صورت مینویی و فروهری بود و جهانی بود مثالی و غیرمادی و در این جهان وجود و ذیجود به مدت 3000 سال در سکون بودند و آن زمان اهریمن در ایران بود و حکمرانی می‌کرد و خداوند فره‌وشی‌ها را از قالب مینویی به در آورد.
وی افزود: پس به صورت مادی در زمین ظاهر شدند و با اهریمن پیکار کردند و بر او پیروز شدند و گیتی سامان یافت و افلاک که تا آن روز ساکن و راکد بود به گردش در آمد. خورشید آفریده شده و سال و ماه و روز پدیدار شد و جهان مادی کار خود را آغاز کرد و آفرینش آدمی شروع شد و این اتفاق عظیم روز اول بهار و در فروردین ماه به وقوع پیوست.
این پژوهشگر فولکلور خاطرنشان کرد: یعنی این‌که جهان در فروردین ماه آفریده شد و آمدن هر سال فروردین ماه و نو شدن آن تکرار نمادین خلقت است و تکرار آفرینش اولیه و تجدید خاطره آفرینش اولیه ادمی.
وی اظهار کرد: بیشتر جشن‌های نوروزی نوعی نهیب است برای زمین که بیدار شود بعضی از این جشن‌ها مربوط به ایام مسترقه بوده و برخی نیز به 40 روز آخر زمستان مربوط می‌شود که نمونه آن را می‌توان قیشدان چیخدیم، ناری نارکه، آق قویون و مراسم مربوط به چهارشنبه‌ها دانست که یکی از آن‌ها ایت چهارشنبه به معنای چهارشنبه جوان است.
عباسی‌نیا تصریح کرد: در منطقه زنجان و آذربایجان به‌علت اعتقاد به نحسی روزهای چهارشنبه، هر چهارشنبه ماه اسفند را جشن می‌گرفتند و پایکوبی می‌کردند در عین حال به درگاه خداوند منان نیایش می‌کردند.
وی تصریح کرد: برای رفع نحسی و به سامان شدن زندگی هر چهارشنبه ماه اسفند نام خاصی برای خود داشت و بر همین اساس چهارشنبه اول را ایت چهارشنبه به معنای چهارشنبه جوان می‌گفتند و در آن داخل باغچه‌ها و جلوی ناودانی‌ها و یا هر کجای دیگری که در مسیر آب باران باشد تعدادی گندم، ذرت، عدس و یا ماش می‌ریختند و اعتقاد داشتند باران آن‌ها را با خود به طبیعت خواهد سپرد و آذوقه یکساله فراهم خواهد شد و بعد در سفره ایت چهارشنبه میوه 7 مغز و قاووت می‌خوردند.
«حسین عباسی‌نیا» در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: بر اساس دیدگاه باستانی ایران‌زمین، در بدو خلقت جهان از نابسامانی اهریمنی به سامانی فروهری رسیده و فروهرها در جدال با اهریمن بد سرشت به پیروزی رسیده‌اند. یعنی جهان در آغاز به‌صورت مینویی و فروهری بود و جهانی بود مثالی و غیرمادی و در این جهان وجود و ذیجود به مدت 3000 سال در سکون بودند و آن زمان اهریمن در ایران بود و حکمرانی می‌کرد و خداوند فره‌وشی‌ها را از قالب مینویی به در آورد.
وی افزود: پس به صورت مادی در زمین ظاهر شدند و با اهریمن پیکار کردند و بر او پیروز شدند و گیتی سامان یافت و افلاک که تا آن روز ساکن و راکد بود به گردش در آمد. خورشید آفریده شده و سال و ماه و روز پدیدار شد و جهان مادی کار خود را آغاز کرد و آفرینش آدمی شروع شد و این اتفاق عظیم روز اول بهار و در فروردین ماه به وقوع پیوست.
این پژوهشگر فولکلور خاطرنشان کرد: یعنی این‌که جهان در فروردین ماه آفریده شد و آمدن هر سال فروردین ماه و نو شدن آن تکرار نمادین خلقت است و تکرار آفرینش اولیه و تجدید خاطره آفرینش اولیه ادمی.
وی اظهار کرد: بیشتر جشن‌های نوروزی نوعی نهیب است برای زمین که بیدار شود بعضی از این جشن‌ها مربوط به ایام مسترقه بوده و برخی نیز به 40 روز آخر زمستان مربوط می‌شود که نمونه آن را می‌توان قیشدان چیخدیم، ناری نارکه، آق قویون و مراسم مربوط به چهارشنبه‌ها دانست که یکی از آن‌ها ایت چهارشنبه به معنای چهارشنبه جوان است.
عباسی‌نیا تصریح کرد: در منطقه زنجان و آذربایجان به‌علت اعتقاد به نحسی روزهای چهارشنبه، هر چهارشنبه ماه اسفند را جشن می‌گرفتند و پایکوبی می‌کردند در عین حال به درگاه خداوند منان نیایش می‌کردند.
وی تصریح کرد: برای رفع نحسی و به سامان شدن زندگی هر چهارشنبه ماه اسفند نام خاصی برای خود داشت و بر همین اساس چهارشنبه اول را ایت چهارشنبه به معنای چهارشنبه جوان می‌گفتند و در آن داخل باغچه‌ها و جلوی ناودانی‌ها و یا هر کجای دیگری که در مسیر آب باران باشد تعدادی گندم، ذرت، عدس و یا ماش می‌ریختند و اعتقاد داشتند باران آن‌ها را با خود به طبیعت خواهد سپرد و آذوقه یکساله فراهم خواهد شد و بعد در سفره ایت چهارشنبه میوه 7 مغز و قاووت می‌خوردند.