گروه فرهنگی صراط - سریال های ماه رمضان امسال هم پرحاشیه بود هم کم محتوا. از انتخاب موضوع نامرتبط با ماه رمضان و بعضا مرتبط با دیگر مناسبت ها گرفته تا تکرار برخی نقش ها آن هم با بازیگران کلیشه ای، صدای بسیاری از منتقدان و مردم را درآورد.
«زیر پای مادر» شاید پرحاشیه ترین سریال امسال بود. درگیری بهناز جعفری با خبرنگاران در نشست خبری سریال، واکنش عجیب سعید نعمت الله نویسنده مجموعه و در نهایت بحث ها بر سر تغییر پایان بندی سریال و اعتراض پریوش نظریه به این اقدام، باعث غلبه حاشیه ها بر متن این سریال شد تا حتی ضعف هایی مانند انتخاب شخصیت تکراری، نوع بازیگری نخ نما و حتی گریم بدون خلاقیت دو بازیگر اصلی آن کامبیز دیرزباز و پریوش نظریه هم در این حواشی گم شود.
حمید سلیمی، فیلمنامه نویس و منتقد فیلم، در گفت و گو با صراط، به نقد مجموعه های تلویزیونی ماه رمضان امسال پرداخته است. او در اظهارات خود هشداری جدی به مسئولان داده که « اگر قرار شد مردم سریال‌هایشان را از ماهواره‌ها ببینند، نباید توقع داشته باشیم اخبارشان را از شبکه های داخلی نگاه کنند».
متن اظهارات حمید سلیمی در گفت و گو با صراط به شرح زیر است:
«زیر پای مادر» 20 سال دیر ساخته شد!
سریالهای امسال ماه رمضان هردو عمیقا ناامید کننده بودند. زیر پای مادر، از اسم گرفته تا محتوا، نخ نماست. یک سریال کهنه، با ایده ای کهنه و اجرایی قدیمی که لااقل بیست سال دیر ساخته شده. انبوه شخصیتهای تخیلی که مطلقا فاقد ما به ازای اجتماعی روزند و انگار از سینمای دهه چهل وام گرفته شده اند، روند مغشوش و پریشان و دمدمی مزاج بودن قصه و ضعفهای ساختاری عجیب در فیلمنامه – در حدی که از نویسنده ای مجرب مانند نعمت الله بسیار بعید است - از جمله از دست رفتن قصه مرکزی و نیز سردرگمی نویسنده در تصمیم گیری برای شخصیت آتنه که نهایتا هم سرنوشتش معلق و نامفهوم می ماند، این مجموعه را بدل به یک سریال سطحی و زیر متوسط کرده است.
بهناز جعفری بازی خوبش را خراب کرد؛ دیرباز و نظریه تکراری بودند
بازی خوب بهناز جعفری در سایه رفتار زشت او در جلسه مطبوعاتی قرار گرفته، و کامبیز دیرباز و پریوش نظریه هم در حال تکرار مکرر نقشهایی بودند که پیش تر بازی کرده بودند. دستاورد مهم مجموعه احتمالا درسا بختیار است، بازیگر جوانی که فراتر از انتظار ظاهر شد و هر چقدر بازیگر نقش مقابلش تلاش می کرد شبیه فرزان دلجوی دهه پنجاه باشد و کاریکاتوری از او بود، بختیار توانسته بود نقش را مال خود کند.
«نفس» پریشان گو و مشوش است
مجموعه نفس هم نفس بریده و کم جاذبه است. انگار مجموعه ایده های جامانده از سریالهای قبلی جلیل سامان که حالا کنار هم قرار است یک سریال تازه را شکل بدهند. هرچقدر ارمغان تاریکی و پروانه جذاب و تازه بودند، نفس پریشان گو و مشوش است. شخصیتهای اصلی به شکلی کلیشه ای طراحی شده اند و بازیهای خوب بازیگران هم نجات بخش ضعفهای مکرر قصه نیست.
«نفس» قرابتي با ماه رمضان نداشت
فضای داستان و ساختار سریال هیچ قرابتی با ماه رمضان ندارد، و عملا انتخاب نامناسبی بوده، هم آنتن جذاب ماه رمضان را سوزانده و هم سریال را در معرض نقدهای تند قرار داده است. و البته چنین ضعفهایی چندان عجیب هم نیست، از یاد نبریم سعید نعمت الله که زیر پای مادر را نوشته تازه یکی از بهترین فیلمنامه نویسانی است که در حال همکاری با صدا و سیماست.
تلویزیون تفاوت عامه‌پسندی و سری‌دوزی را نمی‌داند/ روند نزولی ادامه دارد
به نظر می رسد برنامه سازان تلویزیون ما تفاوتی میان عامه پسند سازی و سری دوزی های ضعیف قائل نیستند. نکته درناک این است که روند نزولی کیفیت سریال ها همچنان ادامه دارد. شبکه آی فیلم در ماه رمضان امسال سریال های صاحبدلان، متهم گریخت و اغماء را که هر سه از سریالهای مناسبتی سالهای پیش تر بودند پخش کرد، که به طرز شگفت انگیزی کیفیتی به مراتب بالاتر داشتند.
ادعای صداوسیما نادرست است/ مشکل فقط «مالی» نیست
آیا مشکلات مالی سازمان صدا و سیما تنها دلیل این افت دائمی و بی وقفه کیفیت آثار است؟ به نظر نمی رسد چنین باشد و شاید ریشه مشکلات را باید در ضعفهای مدیریتی به ویژه در مدیریتهای میانی و دالان های خلوت و نمور ساختمان تولید دانست، جایی که تخصص بهای چندانی ندارد.
چرا طنز را حذف کردیم؟
از سوی دیگر حذف سریالهای طنز از پکیج برنامه سازی ماه رمضان انتخاب عجیب و شکننده ای است که ظاهرا مورد تایید مدیران بالادستی هم بوده. حذف لبخند از ماه لبخند و ضیافت انتخابی نامعقول به نظر می‌رسد، و دلیل ساخته شدن و عرضه سریالی مانند زیر پای مادر با تلخی نفسگیر و فضای بعضا ناامیدکننده‌اش هر چه هست، به نظر نمی رسد برای ماه رمضان انتخاب خوبی باشد. نگاهی به سریالهای موفق سالهای دور و نزدیک نشان می دهد مردم در این ماه خاص و پربرکت، علاقه فراوانی به سریالهای طنز دارند. اما مدیران صدا وسیما چنین فکر نکرده اند.
از توهین بهناز جعفری تا کم ظرفیتی نویسنده
حاشیه تلخ بعدی، اتفاقات عجیبی است که برای سریال زیر پای مادر افتاد. رفتار توهین آمیز بهناز جعفری با خبرنگاران حاضر در نشست خبری – گرچه رفتار برخی خبرنگاران حوزه تلویزیون و سینما هم حرفه ای و قابل تایید نیست – و نیز اعتراض اینستاگرامی پریوش نظریه به تغییرات فراوان داستان و تغییر قسمت آخر در کنار حرفهای عجیب سعید نعمت الله در مصاحبه با روزنامه رسمی سیما – جام جم – و این که گفته سریال منتقدی ندارد و فقط برخی ها "غرغر" می‌کنند، نشان می دهد حواشی این مجموعه کاملا به متن غلیه دارد. کاش بهناز جعفری که همیشه در عرصه بازیگری محترم و موجه بوده، به شکلی مناسب آن رفتار اشتباه را جبران کند. کاش.
خودمان مخاطب را به سمت ماهواره هل می‌دهیم
آنچه مسلم است، ریزش چشمگیر مخاطبین برنامه های تلویزیون وطنی نهایتا اوضاع را به کام نصاب‌های ماهواره می کند. وقتی بهترین سریالهای روز دنیا در اختیار مردم است، واقعا چرا باید توقع داشته باشیم با چنین برنامه های بی کیفیتی توجهشان را جلب کنیم؟ مردمی که بسیار زیرکند، و از رفتار و واکنش‌شان به مجموعه های امسال به سادگی می توان فهمید هیچ یک را به یاد نخواهند سپرد.
هشدار جدی؛ با این سریال‌ها، مردم اخبار را هم از ماهواره‌ها دنبال می‌کنند
رسانه ملی که انگار علاقه چندانی هم به ملی بودن ندارد، باید هرچه زودتر به خود بیاید و جایگاه خود را به عنوان تنها رسانه رسمی دیداری – شنیداری کشور پس بگیرد. وگرنه اگر قرار شد مردم سریال‌هایشان را از ماهواره‌ها ببینند، نباید توقع داشته باشیم اخبارشان را از شبکه های داخلی نگاه کنند.
«زیر پای مادر» شاید پرحاشیه ترین سریال امسال بود. درگیری بهناز جعفری با خبرنگاران در نشست خبری سریال، واکنش عجیب سعید نعمت الله نویسنده مجموعه و در نهایت بحث ها بر سر تغییر پایان بندی سریال و اعتراض پریوش نظریه به این اقدام، باعث غلبه حاشیه ها بر متن این سریال شد تا حتی ضعف هایی مانند انتخاب شخصیت تکراری، نوع بازیگری نخ نما و حتی گریم بدون خلاقیت دو بازیگر اصلی آن کامبیز دیرزباز و پریوش نظریه هم در این حواشی گم شود.
حمید سلیمی، فیلمنامه نویس و منتقد فیلم، در گفت و گو با صراط، به نقد مجموعه های تلویزیونی ماه رمضان امسال پرداخته است. او در اظهارات خود هشداری جدی به مسئولان داده که « اگر قرار شد مردم سریال‌هایشان را از ماهواره‌ها ببینند، نباید توقع داشته باشیم اخبارشان را از شبکه های داخلی نگاه کنند».
متن اظهارات حمید سلیمی در گفت و گو با صراط به شرح زیر است:
«زیر پای مادر» 20 سال دیر ساخته شد!سریالهای امسال ماه رمضان هردو عمیقا ناامید کننده بودند. زیر پای مادر، از اسم گرفته تا محتوا، نخ نماست. یک سریال کهنه، با ایده ای کهنه و اجرایی قدیمی که لااقل بیست سال دیر ساخته شده. انبوه شخصیتهای تخیلی که مطلقا فاقد ما به ازای اجتماعی روزند و انگار از سینمای دهه چهل وام گرفته شده اند، روند مغشوش و پریشان و دمدمی مزاج بودن قصه و ضعفهای ساختاری عجیب در فیلمنامه – در حدی که از نویسنده ای مجرب مانند نعمت الله بسیار بعید است - از جمله از دست رفتن قصه مرکزی و نیز سردرگمی نویسنده در تصمیم گیری برای شخصیت آتنه که نهایتا هم سرنوشتش معلق و نامفهوم می ماند، این مجموعه را بدل به یک سریال سطحی و زیر متوسط کرده است.
بهناز جعفری بازی خوبش را خراب کرد؛ دیرباز و نظریه تکراری بودند
بازی خوب بهناز جعفری در سایه رفتار زشت او در جلسه مطبوعاتی قرار گرفته، و کامبیز دیرباز و پریوش نظریه هم در حال تکرار مکرر نقشهایی بودند که پیش تر بازی کرده بودند. دستاورد مهم مجموعه احتمالا درسا بختیار است، بازیگر جوانی که فراتر از انتظار ظاهر شد و هر چقدر بازیگر نقش مقابلش تلاش می کرد شبیه فرزان دلجوی دهه پنجاه باشد و کاریکاتوری از او بود، بختیار توانسته بود نقش را مال خود کند.
«نفس» پریشان گو و مشوش است
مجموعه نفس هم نفس بریده و کم جاذبه است. انگار مجموعه ایده های جامانده از سریالهای قبلی جلیل سامان که حالا کنار هم قرار است یک سریال تازه را شکل بدهند. هرچقدر ارمغان تاریکی و پروانه جذاب و تازه بودند، نفس پریشان گو و مشوش است. شخصیتهای اصلی به شکلی کلیشه ای طراحی شده اند و بازیهای خوب بازیگران هم نجات بخش ضعفهای مکرر قصه نیست.
«نفس» قرابتي با ماه رمضان نداشت
فضای داستان و ساختار سریال هیچ قرابتی با ماه رمضان ندارد، و عملا انتخاب نامناسبی بوده، هم آنتن جذاب ماه رمضان را سوزانده و هم سریال را در معرض نقدهای تند قرار داده است. و البته چنین ضعفهایی چندان عجیب هم نیست، از یاد نبریم سعید نعمت الله که زیر پای مادر را نوشته تازه یکی از بهترین فیلمنامه نویسانی است که در حال همکاری با صدا و سیماست.
تلویزیون تفاوت عامه‌پسندی و سری‌دوزی را نمی‌داند/ روند نزولی ادامه دارد
به نظر می رسد برنامه سازان تلویزیون ما تفاوتی میان عامه پسند سازی و سری دوزی های ضعیف قائل نیستند. نکته درناک این است که روند نزولی کیفیت سریال ها همچنان ادامه دارد. شبکه آی فیلم در ماه رمضان امسال سریال های صاحبدلان، متهم گریخت و اغماء را که هر سه از سریالهای مناسبتی سالهای پیش تر بودند پخش کرد، که به طرز شگفت انگیزی کیفیتی به مراتب بالاتر داشتند.
ادعای صداوسیما نادرست است/ مشکل فقط «مالی» نیست
آیا مشکلات مالی سازمان صدا و سیما تنها دلیل این افت دائمی و بی وقفه کیفیت آثار است؟ به نظر نمی رسد چنین باشد و شاید ریشه مشکلات را باید در ضعفهای مدیریتی به ویژه در مدیریتهای میانی و دالان های خلوت و نمور ساختمان تولید دانست، جایی که تخصص بهای چندانی ندارد.
چرا طنز را حذف کردیم؟
از سوی دیگر حذف سریالهای طنز از پکیج برنامه سازی ماه رمضان انتخاب عجیب و شکننده ای است که ظاهرا مورد تایید مدیران بالادستی هم بوده. حذف لبخند از ماه لبخند و ضیافت انتخابی نامعقول به نظر می‌رسد، و دلیل ساخته شدن و عرضه سریالی مانند زیر پای مادر با تلخی نفسگیر و فضای بعضا ناامیدکننده‌اش هر چه هست، به نظر نمی رسد برای ماه رمضان انتخاب خوبی باشد. نگاهی به سریالهای موفق سالهای دور و نزدیک نشان می دهد مردم در این ماه خاص و پربرکت، علاقه فراوانی به سریالهای طنز دارند. اما مدیران صدا وسیما چنین فکر نکرده اند.
از توهین بهناز جعفری تا کم ظرفیتی نویسنده
حاشیه تلخ بعدی، اتفاقات عجیبی است که برای سریال زیر پای مادر افتاد. رفتار توهین آمیز بهناز جعفری با خبرنگاران حاضر در نشست خبری – گرچه رفتار برخی خبرنگاران حوزه تلویزیون و سینما هم حرفه ای و قابل تایید نیست – و نیز اعتراض اینستاگرامی پریوش نظریه به تغییرات فراوان داستان و تغییر قسمت آخر در کنار حرفهای عجیب سعید نعمت الله در مصاحبه با روزنامه رسمی سیما – جام جم – و این که گفته سریال منتقدی ندارد و فقط برخی ها "غرغر" می‌کنند، نشان می دهد حواشی این مجموعه کاملا به متن غلیه دارد. کاش بهناز جعفری که همیشه در عرصه بازیگری محترم و موجه بوده، به شکلی مناسب آن رفتار اشتباه را جبران کند. کاش.
خودمان مخاطب را به سمت ماهواره هل می‌دهیم
آنچه مسلم است، ریزش چشمگیر مخاطبین برنامه های تلویزیون وطنی نهایتا اوضاع را به کام نصاب‌های ماهواره می کند. وقتی بهترین سریالهای روز دنیا در اختیار مردم است، واقعا چرا باید توقع داشته باشیم با چنین برنامه های بی کیفیتی توجهشان را جلب کنیم؟ مردمی که بسیار زیرکند، و از رفتار و واکنش‌شان به مجموعه های امسال به سادگی می توان فهمید هیچ یک را به یاد نخواهند سپرد.
هشدار جدی؛ با این سریال‌ها، مردم اخبار را هم از ماهواره‌ها دنبال می‌کنند
رسانه ملی که انگار علاقه چندانی هم به ملی بودن ندارد، باید هرچه زودتر به خود بیاید و جایگاه خود را به عنوان تنها رسانه رسمی دیداری – شنیداری کشور پس بگیرد. وگرنه اگر قرار شد مردم سریال‌هایشان را از ماهواره‌ها ببینند، نباید توقع داشته باشیم اخبارشان را از شبکه های داخلی نگاه کنند.
