مقدمه: سال ٨٢ بود. براى برگزارى كلاسهاى درس "آشنايى با ميكروسكوپ الكترونى" بايد به دانشكده بيوشيمى-بيوفيزيك دانشگاه تهران (IBB) مى رفتيم چون دپارتمان علوم تشريحى دانشكده دامپزشكى، ميكروسكوپ الكترونى نداشت. بعد از چند جلسه انتظار، بالاخره وقت رفتن سراغ ميكروسكوپ رسيد و با هيجان به اتاقى كه دم و دستگاه مفصل ميكروسكوپ الكترونى آنجا قرار داشت رفتيم. آنقدر سر كلاس تئورى مطالب جالب در مورد اين دستگاه تدريس شده بود كه بازديد از اتاق ميكروسكوپ الكترونى آنهم در دانشگاه تهران، برايم مثل بازديد از ناسا بود! اما وقتى در آنجا با ميكروسكوپ بسيار قديمى و از رده خارج مدل "توشيبا" كه روشن هم نمى شد روبرو شديم هيجانم با خاك يكسان شد. استاد درس مى گفت اين ميكروسكوپ سالهاست كه خراب شده و به همين وضعيتى كه مى بينيد اينجا رها شده و امروز آمديم تا شما فقط ميكروسكوپ الكترونى را از نزديك ببينيد. من از سر كنجكاوى پرسيدم: خب تعميرش نمى كنند چرا؟ استاد در جواب گفت: يكبار چند سال پيش كارشناسى از شركت توشيبا از ژاپن براى همين منظور به اينجا آمد ولى بعد از ديدن ميكروسكوپ گفت كه اين ديگر خيلى كار كرده و قابل تعمير نيست، پيشنهاد مى كنيم بدهيد اين را ما ببريم و در #موزه_توشيبا نگهدارى كنيم!
متن: #ماهواره_مصباح را بدون اينكه به فضا بفرستيم به موزه منتقل كرديم تا مايه عبرت دانشمندانى باشد كه آنرا ساخته بودند اما از ريخته شدن بتن در قلب دستاوردهاى قبلى، درس لازم را نگرفته بودند.
مؤخره: لانچرهاى پرتاب ماهواره، همان لانچرهايى هستند كه براى پرتاب موشكهاى بالستيك قاره پيما مورد استفاده قرار مى گيرند. آمريكايى ها و بقيه قلدرهاى عالم، از دستيابى ايران به اين دستاورد مهم ناراحت هستند و ما براى رعايت حال آنها ماهواره پرتاب نمى كنيم، لذا آنرا به موزه مى فرستيم. ...