۱۸ تير ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۵

راز معلق‌ماندن مُرتاضان در رم/ وزن کم و آستین گشاد!

کد خبر : ۳۷۱۰۴۷
صراط: مُرتاضانی که کنار گذرگاه‌های پُر از توریست در هوا معلقند، رازشان چیست.

به گزارش تسنیم، بیشتر ما از مُرتاضان هندی و کارهای عجیب و غریبی که می‌کنند، روایت‌ها شنیده‌ایم. آنان سال‌ها ریاضت می‌کشند و به‌روی تفکرشان کار می‌کنند تا بتوانند کارهایی انجام دهند که شاید هیچ فرد عادی قادر به انجامشان نیست. مُرتاضان معتقدند که همه چیز به فکر آدمی بستگی دارد و هر طور که فکر کنی همان طور هم می‌شود عمل کرد.

این مُرتاضان گاهی 30 یا 40 سال از زندگی خود را صرف می‌کنند تا مثلاً بتوانند سرشان را زیر خاک مدفون کنند و ساعت‌ها و بلکه روزها در همان حالت بمانند و در نهایت هم نمیرند.

اما هستند کسانی که از نام مُرتاضان و از کارهایی که می‌کنند استفاده یا بهتر است بگوییم سو استفاده می‌کنند. در شهر رم و در یکی از گذرگاه‌هایی که جلوی معبد وسپا (معبد آتش) قرار دارد، در یک روز گرم تابستانی، مُرتاضی بساطش را پهن کرده و کاسه‌ای مقابلش نهاده تا از مردم پول بگیرد. او با استفاده از عصایی که در دست دارد، حدود یک متر از زمین فاصله گرفته و در حالت نشسته بر هوا معلق است.

این موضوع برای هر بیننده‌ای جذاب است. مگر می‌شود کسی با استفاده از یک عصا از زمین فاصله بگیرد و در حالت نشسته، در هوا معلق باشد. توریست‌های شهر رُم بسیارند. روزانه هزاران نفر از سراسر دنیا به این شهر می‌آیند تا از جاذبه‌های تاریخی رُم دیدن کنند. به هر روی میان این خیل عظیم توریست، هستند کسانی که کارهای این مُرتاض برایشان جذاب باشد، پس این کار برای مُرتاض درآمد بالایی دارد.

شخصی که در ادامه او را در فیلم می‌بینید، به توریست‌ها اجازه می‌دهد که با او عکس بگیرند و به‌ازای همین عکس‌ها از آنان پول می‌گیرد. اگر با این شخص که در آسمان معلق است، عکس بگیرید و به او پول ندهید، عصبانی می‌شود و به شما پرخاشگری می‌کند.

اما آیا او واقعاً با نیرویی درونی و قدرتی ماورایی، توانسته این‌گونه در هوا خودش را معلق کند؟ پاسخ به این پرسش روایت جالبی است. در همان شهر رُم و در همان روز گرم تابستان، کسانی بودند که می گفتند همه چیز در این کار یک شعبده ساده است.

اما واقعیت ماجرا چیست؟ ماجرا یک میله آهنی و یک صندلی است. همان عصایی که در دست این به‌اصطلاح مُرتاض هست، میله‌ای آهنی است که بر زمین قرار گرفته و همان میله با بازویی آهنی به یک صندلی از طریق آستینِ گشادش وصل می‌شود. با این روش شخص می‌تواند روی صندلی بشیند و این‌گونه به نظر برسد که او در هوا معلق است.

تنها شرط این کار این است که شخصِ مُرتازض‌نما باید وزن کمی داشته باشد، همین.