به گزارش ایسنا، به وضوح می‌توان دید امکانات زیر ساختی که ترکمنستان فراهم کرده شاید سالیان سال باید منتظر بود که نمونه آن را در ایران ببینیم. یکی از این سالن‌ها که دیدن آن قطعا باعث ایجاد حسرت در ورزشکاران ایران می شود، پیست دوچرخه‌سواری است.
دوچرخه‌سواری ایران با وجود قدمت و مدال آوری در آسیا، از داشتن یک پیست خوب و مناسب محروم است. شاید تنها خود رکابزنان درک کنند که تمرین در پیست سیمانی 333 متری با مسابقه دادن در پیست چوبی 250 متری کاملا متفاوت است و هر کدام تکنیک های خاص خود را می‌خواهد اما سال‌هاست که رکابزنان ایران مجبور به تمرین در پیست سیمانی و مسابقه دادن در پیست چوبی هستند.
اکنون در بازی‌های داخل سالن آسیا رکابزنان ایران باید خود را برای رقابت در پیستی آماده کنند که استاندارد بالایی دارد و در سطح کلاس جهانی است. خود رکابزنان ایران هم پس از تمرینی که در این پیست داشتند آن را فوق العاده توصیف کردند و از این که ایران از وجود چنین پیستی محروم است تاسف خوردند.
ترکمنستان در توصیف پیست دوچرخه‌سواری‌اش می‌گوید، مجموعه المپیک عشق آباد مانند یک تاج است که پیست دوچرخه‌سواری یکی از جواهرات این تاج محسوب می‌شود. این پیست از بهترین مواد که از فنلاند آمده، ساخته شده و در سال 2014 هم کامل شد، ظرفیت شش هزار نفری دارد و رقابت‌های مهمی را در آینده و در سطح جهانی میزبانی خواهد کرد.
ترکمنستان در حالی این پیست را احداث کرده که در آسیا حرفی برای گفتن ندارد و رکابزنان ایران که از داشتن چنین زیرساختی محروم هستند و مجبورند از کشورهای دیگر درخواست کنند با برگزاری اردو در آن کشورها از پیست چوبی‌شان استفاده کنند.
اکنون فدراسیون دوچرخه‌سواری برای آینده می‌تواند پیست چوبی ترکمنستان در بین گزینه‌هایش برای برگزاری اردوی خارجی در نظر داشته باشد.
در ادامه نگاهی به پیست دوچرخه‌سواری ترکمنستان و مقایسه آن با پیست تمرینی ایران می‌اندازیم:
