خبرآنلاین: به همان نسبتی که جواد خیابانی یک گزارشگر «رسمی» است، علیرضا افتخاری را هم میتوان خوانندهای «رسمی» خطاب کرد...
تصور کنید در برنامه «با کاروان شعر و موسیقی» به جای او، از شهرام ناظری یا محمدرضا شجریان استفاده میشد، چقدر برنامه متفاوت میشد؟
پنجمین شماره کتاب هفته «نگاه پنجشنبه» با یادداشت‌ها، تحلیل‌ها، نقدها و گفتارهایی از «محمدعلی ابطحی، تقی آزاد ارمکی، غلامرضا امامی، اسماعیل امینی، سیدمحمد بهشتی، محمدحسین جعفریان، امیرحاج‌رضایی، امیرمهدی حقیقت، جواد طوسی، احمد دهقان، خجسته کیهان، ابوالحسن مختاباد و...» منتشر شد.
در این شماره هفته نامه، پرونده ویژه‌ای هم برای ناصرالدین شاه تدارک دیده شده با عنوان «صاحب قران مستبد عاشق پیشه خونریز شاعر مسلک» که زوایای جالبی از این شاه قاجار را برای مخاطب بازخوانی می‌کند.
در بخش «نقد هفته» یادداشت بلندی درباره شباهت‌های علیرضا افتخاری و جواد خیابانی منتشر شده که در بردارنده نکات جالب و خواندنی درباره این دو شخصیت است.
نویسنده در این یادداشت «تولید انبوه یا حضور انبوه»، «رسمی بودن»، «مظلوم نمایی»، «نداشتن وسواس» و «پند اخلاقی دادن» را از جمله این شباهت‌ها دانسته است.
در بخشی از این یادداشت جالب توجه می‌خوانیم:
این جمله آشنا که «هفته، هفته نمی‌شود اگر یک آلبوم جدید از استاد درنیامده باشد» و...جمله بنده و منتقدان آقای افتخاری نیست، جملاتی است که از مردم عادی کوچه و بازار هم مشابهش را زیاد شنیده‌ایم.
همان مردم عادی که آقای افتخاری مدعی است برای آنها و به سلیقه آنها می‌خواند...خاطرم هست دو سه سال پیش وقتی هنوز تب تولید انبوه آقای افتخاری فروکش نکرده بود توی تاکسی و اتوبوس شایعه می‌کردند که ایشان به دلایل خاص خانوادگی به پول نیاز دارد و برای همین است که زده توی کار تولید انبوه...
«تولید انبوه» البته برای جواد خیابانی واژه مناسبی نیست بلکه بهتر است از واژه «حضور انبوه» استفاده کنیم و این حضور را در مراسم مختلف و گزارشهای متعدد و...ارزیابی کنیم.
*
خاطرم هست چندسال پیش حسین معززی نیا بعد از یک داربی کسل‌کننده یادداشتی در نقد گزارش جواد خیابانی نوشت و به او متذکر شد که کار گزارشگر فوتبال گزارش کردن است نه پند اخلاقی. بعد آقای خیابانی هم جوابیه‌ای نوشت و متاسفانه از منظری وارد شد که دیگر معززی نیا نتوانست جوابش را بدهد؛ «مظلوم نمایی».
آقای افتخاری هم بیگانه با این کار نیست. در یکی از گفتگوهای تلویزیونی اش چنان از «دوسال خانه نشینی» اش صحبت می‌کند که ناخودآگاه اشک توی چشم خواننده جمع می‌شود.
اگر منطق دودوتا چهارتای اقتصادی که منطق تولید انبوه آثار ایشان در چند سال گذشته بود، طی دو سه سال گذشته دیگر مثل سابق جواب نمی دهد که دیگر به ما ارتباطی ندارد؛ ردگم‌کنی است اگر آن را به رنجیده شدن خاطر مبارک ایشان نسبت بدهیم...
تصور کنید در برنامه «با کاروان شعر و موسیقی» به جای او، از شهرام ناظری یا محمدرضا شجریان استفاده میشد، چقدر برنامه متفاوت میشد؟
پنجمین شماره کتاب هفته «نگاه پنجشنبه» با یادداشت‌ها، تحلیل‌ها، نقدها و گفتارهایی از «محمدعلی ابطحی، تقی آزاد ارمکی، غلامرضا امامی، اسماعیل امینی، سیدمحمد بهشتی، محمدحسین جعفریان، امیرحاج‌رضایی، امیرمهدی حقیقت، جواد طوسی، احمد دهقان، خجسته کیهان، ابوالحسن مختاباد و...» منتشر شد.
در این شماره هفته نامه، پرونده ویژه‌ای هم برای ناصرالدین شاه تدارک دیده شده با عنوان «صاحب قران مستبد عاشق پیشه خونریز شاعر مسلک» که زوایای جالبی از این شاه قاجار را برای مخاطب بازخوانی می‌کند.
در بخش «نقد هفته» یادداشت بلندی درباره شباهت‌های علیرضا افتخاری و جواد خیابانی منتشر شده که در بردارنده نکات جالب و خواندنی درباره این دو شخصیت است.
نویسنده در این یادداشت «تولید انبوه یا حضور انبوه»، «رسمی بودن»، «مظلوم نمایی»، «نداشتن وسواس» و «پند اخلاقی دادن» را از جمله این شباهت‌ها دانسته است.
در بخشی از این یادداشت جالب توجه می‌خوانیم:
این جمله آشنا که «هفته، هفته نمی‌شود اگر یک آلبوم جدید از استاد درنیامده باشد» و...جمله بنده و منتقدان آقای افتخاری نیست، جملاتی است که از مردم عادی کوچه و بازار هم مشابهش را زیاد شنیده‌ایم.
همان مردم عادی که آقای افتخاری مدعی است برای آنها و به سلیقه آنها می‌خواند...خاطرم هست دو سه سال پیش وقتی هنوز تب تولید انبوه آقای افتخاری فروکش نکرده بود توی تاکسی و اتوبوس شایعه می‌کردند که ایشان به دلایل خاص خانوادگی به پول نیاز دارد و برای همین است که زده توی کار تولید انبوه...
«تولید انبوه» البته برای جواد خیابانی واژه مناسبی نیست بلکه بهتر است از واژه «حضور انبوه» استفاده کنیم و این حضور را در مراسم مختلف و گزارشهای متعدد و...ارزیابی کنیم.
*
خاطرم هست چندسال پیش حسین معززی نیا بعد از یک داربی کسل‌کننده یادداشتی در نقد گزارش جواد خیابانی نوشت و به او متذکر شد که کار گزارشگر فوتبال گزارش کردن است نه پند اخلاقی. بعد آقای خیابانی هم جوابیه‌ای نوشت و متاسفانه از منظری وارد شد که دیگر معززی نیا نتوانست جوابش را بدهد؛ «مظلوم نمایی».
آقای افتخاری هم بیگانه با این کار نیست. در یکی از گفتگوهای تلویزیونی اش چنان از «دوسال خانه نشینی» اش صحبت می‌کند که ناخودآگاه اشک توی چشم خواننده جمع می‌شود.
اگر منطق دودوتا چهارتای اقتصادی که منطق تولید انبوه آثار ایشان در چند سال گذشته بود، طی دو سه سال گذشته دیگر مثل سابق جواب نمی دهد که دیگر به ما ارتباطی ندارد؛ ردگم‌کنی است اگر آن را به رنجیده شدن خاطر مبارک ایشان نسبت بدهیم...
