به گزارش صراط به نقل از اعتدال،انتخابات هیات رئیسه دائم مجلس شورای اسلامی با برتری دکتر علی لاریجانی به پایان رسید. در این انتخابات برای تصدی پست ریاست مجلس ، دکتر علی لاریجانی و دکتر غلامعلی حداد عادل کاندیدا شدند و از 270 نماینده شرکت کننده در رای گیری 177 نفر به لاریجانی و 89 نفر دیگر به حداد رأی دادند. 4 رأی نیز ممتنع بود. لاریجانی در انتخابات هیات رئیسه موقت که هفت خرداد برگزار شد نیز 173 رأی داشت و حداد عادل 100 رأی .
با این اوصاف ، لاریجانی در این انتخابات ، 4 رأی بیشتر از انتخابات قبلی کسب کرده و 11 رأی هم از آرای حداد عادل کاسته شده است. هرچند طبق عرف ادوار گذشته مجلس ، کسی که در انتخابات هیات رئیسه موقت رأی نمی آورد ، برای ریاست دائم کاندیدا نمی شد ولی این بار ، حداد عادل کاندیدا شد تا نشان دهد پس از دوبار شکست سنگین در ابتدای مجلس هشتم و نهم حتی به قیمت شکست سنگین 3 باره حاضر نیست از رقابت بر سر کرسی نخست پارلمان چشم پوشی کند.
اما در مورد این انتخابات نکات زیر قابل ذکر است:
1- دکتر علی لاریجانی و دکتر غلامعلی حداد عادل هر دو از چهره های قابل احترام و قابل اعتماد و از سرمایه های نظام سیاسی کشور و اصولگرایان به شمار می روند و هریک در طول سال های گذشته خدمات شایسته ای در مجالس هفتم و هشتم و در مسئولیت های قبلی داشته اند و رای بالای مردم تهران و قم به این دو نفر حکایت از جایگاه این افراد در جامعه و قدر شناسی مردم نسبت به این افراد دارد.
2- متاسفانه پیش و پس از انتخابات مجلس، گروهی از حامیان و علاقه مندان این دو شخصیت به تخریب رقیب پرداختند و در حالی بر خلاف ادوار گذشته که پیش از افتتاح مجلس عملا مشخص بود چه کسی ریاست پارلمان را به عهده خواهد گرفت، این بار به دلیل عدم حضور اصلاح طلبان رقابت و تخریب میان حامیان دو نامزد شاخص اصولگرا بسیار بالا گرفت و گاه صحنه هایی ناشایست در فضای رسانه ای پدیدار شد که عملا تلاش برای کسب قدرت تا آخرین لحظه و به هر قیمتی را به ذهن متبادر می کرد.
3- فضای سیاسی کشور در سه ماهه نخست سال 91 دستخوش تغییراتی ناگهانی و غیر متعارف شد که در جای خود جای تامل و بررسی دقیق تری دارد. عملا جبهه پایداری ، جمعیت ایثارگران و رهپویان انقلاب اسلامی که تا قبل از 12 اسفند و حتی قبل از 15 اردیبهشت و انجام مرحله دوم انتخابات حاضر به تفاهم با یکدیگر و ارائه لیست واحد اصولگرایان نبودند و در رسانه های خود تندترین تهمت ها و هتک حرمت ها را علیه یکدیگر روا می داشتند، در اتحادی تاکتیکی برای ریاست مجلس به تفاهم رسیدند. رسانه های این طیف های سیاسی که هر یک دیگری را با تندترین عبارات خطاب می کرد و هر اتهامی را در این رقابت مجاز می دانست ، به یکباره بر سر کاندیداتوری دکتر حداد عادل به تفاهم رسیدند و شخصیت های برجسته این دو جریان که تا چند روز قبل حتی از تریبون رسمی مجلس و در حضور رسانه ها و مقابل چشمان ملت یکدیگر را به رانت خواری، سوء استفاده از قدرت و امکانات دولتی و موقعیت سیاسی متهم می کردند، به یکباره پشت سر یک کاندیدا قرار گرفتند . هرچند نفس کنار گذاشتن دشمنی ها حتی اگر تاکتیکی و موقتی باشد، امری پسندیده است، اما برای مردم این سوال باقی می ماند که آیا در فضای اصولگرایی این همه جار و جنجال و رقابت های صحیح و ناصحیح برای رسیدن به قدرت چه توجیهی دارد.
4- آقای دکتر حداد عادل از ابتدا اعلام کرد که در صحن علنی مجلس حتما کاندیدا می شود ، حتی اگر هیچ کس جز خودش به او رای ندهد. با این گفته دکتر حداد عملا موضوع تفاهم درون فراکسیونی برای کاندیدا شدن یک نفر منتفی شد ، هرچند با وجود حضور حداکثر 8 یا 9 نماینده اصلاح طلب در مجلس نهم که آنها نیز اعلام کرده بودند قصد تشکیل فراکسیون مستقل ندارند ، عملا موضوع انتخابات درون فراکسیونی موضوعیت نداشت. به دیگر سخن، وقتی حدود 280 نماینده مجلس اصولگرا هستند، تشکیل فراکسیون واحد و یا تعیین رئیس مجلس در فراکسیون، عملا ایجاد دو تشکل با هم پوشانی تقزیبا کامل با یکدیگر بود.
5- جای این سوال باقی است که با وجود اختلاف سلایق بسیار زیاد میان جبهه پایداری، رهپویان و ایثارگران و سایر اصولگرایان (فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت) عملا چرا بایستی یک فراکسیون ناهمگن پراختلاف و ناکارآمد شکل بگیرد و آیا بهتر نیست مرزبندی ها از ابتدای مجلس نهم مشخص تر شود؟
6- دکتر حداد عادل با اصرار بر کاندیداتوری دوباره با وجود اختلاف فاحش میزان رای در انتخابات هیات رئیسه موقت، سعی کرد نشان دهد که به هر علتی احساس تکلیف می کند و حاضر است با وجود احتمال تقریبا قطعی شکست کاندیدا شود. در این میان نبایستی اصرار برخی اطرافیان ایشان و شاید ارائه تحلیل های نادرست به ایشان را نادیده گرفت. اصراری که منجر به شکست سنگین دکتر حداد شد و شاید می شد از این موضوع و خدشه جدی به این شخصیت این سرمایه نظام جلوگیری کرد.
7- جریان حامی دکتر حداد عادل در روزهای پایانی مجلس هشتم سعی کرد تا به پشتوانه امپراتوری رسانه ای در دست و با مانور گسترده بر روی ماجرای حکمیت ، فضا را برای مدل ریاستی خود بر مجلس نهم آماده سازد ، اما حکمیت ناکام ماند و مرتضوی استعفا نداد تا درس بزرگی باشد برای کسانی که کمتر عادت به درس گرفتن دارند ، کما اینکه درسی هم از این ماجرا نگرفتند .
8- یکی دیگر از نکات درس آموز انتخابات هیات رئیسه مجلس نهم بایستی پرهیز از سوء استفاده از عناوین و جایگاههای مقدس برای کسب رای باشد. در روزهای منتهی به انتخابات برخی رسانه های شاخص حامی یکی از کاندیداها ، بارها ضمن بررسی مواضع دو نامزد مطرح ، تلاش می کردند چنین القاء کنند که نظر رهبر معظم انقلاب به یکی از این دو فرد نزدیک تر است. کار به جایی رسید که در هفتم خرداد ماه جاری، برخی رسانه های اصلی دو جریان اصلی حامی دکتر حداد عادل، صراحتا اعلام کردند که پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به مجلس نهم که در مراسم افتتاحیه قرائت شد بیانگر نظر مثبت ایشان به یکی از کاندیداهاست.
بی گمان هریک از دو شخصیت مطرح برای ریاست مجلس ، خود را سرباز و رهرو رهبر گرانقدر انقلاب می دانند و اصولا طرح چنین مباحثی خدشه به جایگاه رهبری است و مشخص نیست برخی تا کجا حاضرند برای رسیدن به مقاصد خود از جایگاه رهبری هزینه کنند.
