به گزارش صراط به نقل از فارس، صبح امروز در ششمین جلسه رسیدگی به پرونده اختلاس بیمه ایران متهم «ی - د» به اتهاماتش رسیدگی شد که این فرد در پاسخ به سؤال قاضی پرونده هیچ کدام از اتهامات را نپذیرفت.
متهم در آغاز دفاعیاتش خطاب به قاضی دادگاه گفت: پیش از آنکه هر کدام از بندهای اتهام نسبت داده شده به خودم را دفاع کنم چندین سؤال را از نماینده دادستان می‌پرسم و تقاضا دارم ایشان با مدرک و استناد به دلیل محکمه پسند پاسخ سؤالات مرا بدهد.
وی گفت: بر اساس قوانین موجود قصد انجام معامله جرم نیست اما در کیفرخواست به دلیل قصد انجام فعل مرا مجرم قلمداد کرده‌اند و برای من کیفرخواست صادر شده است.
وی گفت: در بند دیگری از کیفرخواست موضوع اختلاس و وقوع آن به من نسبت داده شده در حالی که برای وقوع اختلاس باید عنصر مادی جرم رخ داده باشد در حالی که هیچ کدام از ارکان جرم در رابطه با من به ظهور و بروز نرسیده است.
متهم با اشاره به موضوع واگذاری یک فقره چک به مبلغ 500 میلیون تومان از سوی وی به « ج - الف» و سپس پس گرفتن این چک و جابجایی آن با 16 فقره چک دیگر گفت: در طول جریان رسیدگی به این پرونده 4 بار حرف متهمان درباره این چک و رقم آن تغییر کرده است حال آنکه یک بار صحبت از یک فقره چک شده، بار دیگر 16 فقره چک و در یکی از اظهارات سخن از پرداخت پول به مبلغ 500 میلیون تومان آن هم از طریق کیف مخصوص حمل پول شده است در حالی که اصلا مشخص نیست کدام یک از این اظهارات درست است تا من بر اساس آن از خودم دفاع کنم.
وی افزود: فردی که چکی را نقد کرده و پولی به حساب وی واریز شده است در این پرونده به عنوان معاون در جرم اختلاس شناخته شده است اما من که نه پولی گرفته‌ام و نه چکی به حسابم وصول شده به عنوان مباشر و عامل در اختلاس نام گرفته‌ام.
وی افزود: من معاون استاندار تهران بوده‌ام به نظرتان سمت من آنقدر پایین بوده که برای گرفتن یک معدن فردی به نام «ج - الف» بیاید و وساطت مرا بکند در حالی که من اگر می‌خواستم به نفع خود پولی برداشت کنم نیازی به سفارش کسی نداشتم.
وی درباره یکی از اتهاماتش مبنی بر پیمانکاری برخی پروژه‌های انجام شده در استانداری تهران و همچنین استفاده از سود حاصل از این پیمانکاری گفت: در زمان ورودم به استانداری بیش از 3هزار پروژه در حال انجام بود اما برای اینکه هرگونه شک و تردید را از خودم دور کنم این پروژه‌ها را به دستگاه‌های مربوطه واگذار کردم در حالی که می‌توانستم از رقم 5 هزار میلیارد تومانی این پروژه‌ها سود کلانی نصیب خودم کنم.
قاضی پرونده به صفحه 4 از صورتجلسه مواجه حضوری متهم با «ج - الف» اشاره کرد و گفت: در آنجا از «ج - الف» پرسیده شده که چک 500 میلیون تومانی را از چه کسی گرفتی؟ که در آنجا به صراحت می‌گویم من چک را از «ی - د» گرفته‌ام.
متهم گفت: این دروغ محض است، من در هنگام وصول شدن چک در ایران نبودم و خارج از کشور در حین مأموریت کاری بودم.
قاضی بار دیگر گفت: «ج - الف» مدعی است که به شما پول داده و به واسطه چک 500 میلیون تومانی پولش را پس گرفته.
متهم گفت: من این موضوع را قبول ندارم، اگر «ج - الف» این ادعا را کرده باید خودش هم بیاید و بگوید چگونه 500میلیون تومان را به من داده که حالا برای پس دادن آن از من چک 500 میلیونی گرفته است.
قاضی از او پرسید: آیا شما تاکنون با «ج - الف» معامله کاری داشته‌اید یا خیر؟
متهم گفت: به هیچ عنوان من تاکنون با او معامله‌ای نداشته‌ام.
قاضی پرسید: پس چرا «ج - الف» معتقد است که از شما 500 میلیون تومان را گرفته؟
متهم گفت: «ج - الف» دروغ می‌گوید و من اصلا چکی به او تحویل نداده‌ام.
در ادامه رسیدگی به اتهامات «ی - د» قاضی پرونده از «ج - الف» که به عنوان مطلع در جلسه رسیدگی حاضر شده بود خواست تا برای روشن شدن این موضوع به جایگاه بیاید.
«ج - الف» در پاسخ به سؤال قاضی پرونده که از او پرسید: آیا شما چکی از آقای «ی - د» گرفته‌اید یا خیر؟ گفت: بله من چک 500 میلیون تومانی از آقای «ی - د» گرفته‌ام.
«ج - الف» گفت: حرف‌هایی که «ی - د» می‌زند بخشی درست است و بخشی دیگر مانند عدم پرداخت چک به من دروغ است.
«ج- الف» گفت: متهم یکبار طی تماس تلفنی از من خواست تا 500 میلیون تومان پول به او بدهم ، من هم بسته‌های تراول 500 هزار تومانی را جمع کرده و 500 میلیون تومان برای او پول فرستادم در نهایت او نیز این پول را در قالب چک به من داد.
«ج- الف» گفت: من از آنجا که به محتوای چک توجهی نکرده بودم نمی‌دانستم چک دولتی است یا شخصی، صرفا زمانی که بانک اعلام کرد چک وصول نشده با «ی - د» تماس گرفتم و از او خواستم چک را یا عوض کند و یا وجه آن را نقد به من تحویل دهد.