به گزارش سرویس وبلاگ صراط، محمد رضایی در آخرین به روز رسانی دانشجوی سیاسی نوشت:
عکسی که می بینید، در بندرعباس گرفته شده است. مادری با پوشش سنتی زنانِ هرمزگان، در حال وداع با فرزند خود است. فرزندی که عازم جبهه های جهاد است و شاید دیگر بازنگردد. زیبایی و شکوه تصویر، گویای عظمت حادثه ای است که در حال وقوع است.
جوانی که پاره جگر مادری است، داوطلبانه به معرکه امتحانی عظیم و پرخطر می رود و مادری که می تواند با تمام توانِ مادرانه خود، مانع از رفتنِ جگرگوشه اش شود، دستان زجر کشیده و خشکیده خود را با بوسه ای آسمانی، بدرقه راه جوانش می کند. جوانی که امیدِ فردای این مادر است، می رود تا فدای فردای دین و ملت شود.
جوانی که عصای دست مادرِ پیر خود است، می رود تا سلاحِ دفاع از عزت و شرف مردمش باشد. و در این فردایی که امروزِ ما است، این مادر و حماسه شرف مندانه اش، در کدامین گوشه حافظه تاریخی ما قرار دارد. اما بی شک، چشمانِ آسمان، این مادر را به خوبی به خاطر دارد و پاداش صبر غریبانه اش را خواهد داد.
عکسی که می بینید، در بندرعباس گرفته شده است. مادری با پوشش سنتی زنانِ هرمزگان، در حال وداع با فرزند خود است. فرزندی که عازم جبهه های جهاد است و شاید دیگر بازنگردد. زیبایی و شکوه تصویر، گویای عظمت حادثه ای است که در حال وقوع است.
جوانی که پاره جگر مادری است، داوطلبانه به معرکه امتحانی عظیم و پرخطر می رود و مادری که می تواند با تمام توانِ مادرانه خود، مانع از رفتنِ جگرگوشه اش شود، دستان زجر کشیده و خشکیده خود را با بوسه ای آسمانی، بدرقه راه جوانش می کند. جوانی که امیدِ فردای این مادر است، می رود تا فدای فردای دین و ملت شود.
جوانی که عصای دست مادرِ پیر خود است، می رود تا سلاحِ دفاع از عزت و شرف مردمش باشد. و در این فردایی که امروزِ ما است، این مادر و حماسه شرف مندانه اش، در کدامین گوشه حافظه تاریخی ما قرار دارد. اما بی شک، چشمانِ آسمان، این مادر را به خوبی به خاطر دارد و پاداش صبر غریبانه اش را خواهد داد.
به فدای لب عطشانِ حسین فاطمه
