صراط: "دل پیرمرد خون بود اما دم بر نیاورد " به این گفته علی بهزادی پسر
همایون خان سر طلایی که فکر میکنم به حکایتی غریب از کشورم میرسم حکایتی از
آنچه امروز گریبان ورزش ما را هم گرفته است. می گویند هر ملتی روش خاصی
برای اندیشیدن دارد و این طرز تفکر سرنوشت سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و
اقتصادی آنها را رقم می زند .
یکسری ملتها برای آینده زندگی میکنند و برخی
در گذشته خود سیر میکنند عده ای زود به اجماع می رسند و پیشرفت را در سایه
قبول یکدیگر و همکاری برای هدفی بزرگتر می بینند و البته جوامعی هم دائم در
حال نزاع ، وقت کشی و تک روی هستند و هدف نهایی ندارند . اینها می شود
خمیر مایه یک مردم ، کار یک روز و دو روز هم نیست ،خمیر مایه فرهنگی دردهه
ها و بلکه قرنها ساخته میشود و کم کم در روحیه آن مردم جا می افتد . بیاییم
به امروز ، در روزگاری که همایون بهزادی سر طلایی فوتبال ایران در کماست ،
الکس فرگوسن در باشگاه معتبر منچستر یوناتید بعد از 27 سال ( ثبات مدیریت و
حمایت باشگاه ) حضورموفق روی نیکمت این تیم ، به مدیریت می رسد . بهزادی ،
کلانی ، غلامحسین مظلومی ، جباری ، دایی و مهدوی کیا نمونه هایی از بی
برنامه گی ما برای سرمایه هاست . قهرمانانی که از میان سخت گیری های یک
فرهنگ خودخواهانه ایرانی بلند می شوند و چند صباحی محبوبند و بعد برخی
میروند در گنجه خاطرات و برخی که می خواهند کاری بکنند دلسرد میشوند،عطای
خدمت را می بخشند و می روند پی کارشان ! مشکل کجاست ؟ جواب من سبک زندگی
ماست. سبک زندگی نتیجه انباشت تاریخی یک ملت است.همان چیزی که خمیر مایه
آنها میشود. ورزش جدای از بقیه مسائل ما نیست وقتی در سبک زندگی مشکل داریم
ورزش هم از آن متاثر میشود .
آیا تعارف است اگر بگویم بیشتر ماها درگیر مادیات و نوعی خودخواهی هستیم و به رغم شعارهای مفصلی که در باب اخلاق و گذشت و آموزه های انسانی و دینی به هم یادآوری میکنیم ولی ظاهر و باطن ما شکاف عمیقی دارد ؟ سوال مهم دیگر این است که آیا همه ( از مدیر و ورزشکار و تماشاگر و ... ) برای موضوعی بنام ملت – کشور1 اهمیتی قایل هستیم یا صرفا و بر حسب حادثه بصورت جغرافیایی با هم زندگی میکنیم ؟ بگذارید عمیق تر نشویم این یک واقعیت تلخ است، ما مشکل داریم و تا زمانی که من به عنوان یک ایرانی ( از شهروند عادی تا قهرمان و وزیر و وکیل ) سبک زندگیم همین باشد یعنی به جای یاد گرفتن روش حل اختلاف ، با لجبازی و هیجان و عصبانیت حریف را حذف کنم ، به جای سیستم سازی و کار جمعی و تعلق خاطر به جامعه دنبال شیوه گروهی و رانتی باشم ، به جای قبول کردن تفاوتهای فردی و مهیا کردن فضای رقابتی منصفانه دنبال یکسان سازی باشم ، به جای ترویج روحیه نقد پذیری و استقلال رای دنبال هواداران متملق باشم ، تا زمانی که بخش اعظم جامعه و اکثریت نخبگان فکری و ابزاری برای اصلاح فکری این مسایل کاری نکنند شک نکنید بهزادی سر طلایی این جامعه در کماست و فرگوسن دیگران در مدیریت . برای همایون خان آرزوی سلامتی دارم
1. اصطلاح ملت – کشور در مجموعه
مقالات و کتب ارزشمند دکتر سریع القلم استاد محترم دانشگاه شهید بهشتی
تهران استفاده شده است برای مطالعه بیشتر به کتب فرهنگ سیاسی ایران و
عقلانیت و توسعه یافتگی ایشان مراجعه کنید