به گزارش صراط،واقعا از ازدواج‌مان یکسال گذشت، از فوت پدربزرگ یک سال گذشت، از وقتی این خونه را خریدیم یک سال گذشت، یکسال است که با حسن قهرم، کوچولوی ما امسال یک‌ساله می‌شود، واقعاً... یکسال گذشت.
آری، واقعاً یک سال گذشت. یک سالی که ما را یک گام بزرگ به سوی منزل ابدی نزدیک‌تر کرد.
یک سال دیگر با همه فراز و فرودهایش رو به پایان است و وقتی به پشت سر و به روزهای گذشته نگاه می‌کنیم تنها خاطرات تلخ و شیرین و کارنامه‌ای با نمرات مثبت و منفی برایمان باقی مانده است.
اما یک سئوال اساسی مدام ذهن ما را به خود مشغول می‌سازد، آیا نمی‌شد از یک سال گذشته بهتر و موثرتر بهره‌برداری می‌کردیم؟
آیا واقعاً توانستیم از تمام فرصت‌های یک سال گذشته که نتیجه عمرمان بود استفاده موثری کنیم؟
راستی برای سال جدید چه برنامه‌ای دارید؟ آیا اصلا به برنامه‌های سال جدید فکر کرده‌اید یا منتظر گذشت ایام و پیش آمد حادثه‌های خوب و بد هستید؟ تصور کنید اگر قرار بود پایان سال جاری پایان عمرتان باشد و به ناچار می‌بایست جهان زیبا و اطرافیان دوست‌داشتنی را برای همیشه ترک کنید و در منزل ابدی آرام بگیرید!
چه احساسی به شما دست می‌داد؟ ناامید می‌شدید؟ بغض گلویتان را می‌فشرد؟ عذاب وجدان پیدا می‌کردید؟ به گذشته حسرت می‌خوردید؟
از خدا می‌خواستید یک فرصت دیگر به شما بدهد تا دست کم یک سال دیگر زنده بمانید و گذشته زیان‌بار را جبران کنید، التماس می‌کردید؟ حالا فکر کنید این التماس و تمنای شما مورد قبول درگاه حضرت حق قرار گرفت و خداوند مهربان یک سال دیگر به شما عمر و زندگی در این جهان را عطا فرمود! حال چه احساسی دارید؟ خوشحالید... خیلی زیاد!
اما اشتباه نکنید، این یک سال هم شبیه همه آن سال‌ها مثل برق و باد می‌گذرد و اگر برنامه‌ای و هدفی برای این یک سال نداشته باشید در پایان سال جدید هم، شرمنده خدا و خلق خواهید بود.
باور کنید خیلی زود دیر می‌شود، اصلاً فکرش را هم نمی‌توانید بکنید که چقدر زود دیر می‌شود... .
==================
یادداشت از کوروش غفاری چراتی