صراط: یکی از برکات نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ایجاد ارتباط میان حوزه‌های
علمیه، مرجعیت و سیاست بود. تا پیش از انقلاب علما به واسطه طرح شعار جدا
بودن دین از سیاست و فضای غیر دینی حاکم بر دستگاه اجرایی کشور، غالباً به
صورت جدی وارد مباحث سیاسی نمی‌شدند.
قیام تاریخی امام خمینی(ره) و شکل‌گیری انقلاب در ایران که اساسی‌ترین رکن آن را دین اسلام تشکیل می‌داد، متکی به رابطه عمیق میان مردم و روحانیت بود و تصویری تازه از نقش اجتماعی و سیاسی دین و روحانیت در جامعه را رقم زد.
امام راحل به عنوان بالاترین رهبر سیاسی ایران، مرجعی عالی‌قدر و والامقام بود که چهره تازه‌ای از روحانیت انقلابی، به روز و پیشرو را در معرض دید جهانیان قرار داد که علاوه بر زندگی طلبگی و هدایت مردم برای رسیدن به کمال اخروی، برای رسیدن به زندگی بهتر و قدم نهادن در مسیر صحیح در زندگی دنیوی نیز راهکارهایی کارآمد و مطابق روز را در اختیار مردم و مسئولان قرار می‌داد.
امروز و در شرایط کنونی با توجه به طرح مسائل جدید و بروز مشکلات پیچیده، جامعه ما بیشتر از گذشته به مرجعیت و روحانیت نیاز دارد. امروز مردم و دولتمردان ما نیازمند بهره گیری و راهنمایی از رهنمودهای مراجع تقلید و روحانیت هستند که با تمسک به آنها بتوانند پیچ و خم‌های دشوار و حساس کنونی را با سربلندی پشت سر گذاشته و اسلام را در جهان حاکم کنند.
یکی از مسائلی که در فضای امروز جامعه کشور باید به آن توجه شود دغدغه مراجع تقلید و علما در خصوص مسائل مختلف جاری کشور از جمله مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مردم است که همواره در سخنرانی‌ها به آن اشاره می‌کنند.
از طرفی ارتباط با مراجع از سوی مسئولان و کارگزاران کشور می‌تواند آنها را در یافتن مسیرهای بهتر و صحیح‌تر برای اداره امور و رفع مشکلات یاری دهد و این امر همواره مورد توجه دولتمردان قرار گرفته است.
این مسئله در مقاطع حساس کشور مانند انتخابات از سوی سیاستمدارانی که می‌خواهند وارد عرصه شوند به صورت پر رنگ‌تر و مداوم‌تر پیگیری می‌شود، این افراد غالباً برای طرح دیدگاه‌های خود و همچنین کسب تکلیف به دیدار علما و مراجع رفته و در خصوص مسائل مختلف به بحث و تبادل نظر می‌پردازند.
اما نکته‌ای که در اینجا به آن اشاره می‌شود، عملکرد برخی مسئولین در قبال نصایح و رهنمودهای مراجع تقلید و علما پس از رسیدن به اهداف خود و نشستن بر صندلی‌های ریاست است، برخی افراد پس از گذر از مسیر انتخاب، گویا اعتقاد خود به استمرار این رابطه را از دست می‌دهند. عملکرد برخی از دولتمردان در دولت‌های پس از انقلاب تاکنون نشان داده دغدغه‌ها، انتقادات و رهنمودهای روحانیت و مراجع تقلید در تغییر تصمیمات و برخی فعالیت‌های آنها تأثیری نداشته و در واقع اعتنایی به آن نشده است، تا جایی که حتی برخی اظهارنظرها و برنامه‌های دولتمردان، انتقادات و گلایه‌های جدی را در حوزه‌های علمیه برانگیخته که در نهایت نیز اکثر این انتقادات بی پاسخ است.
از طرف دیگر باید تاکید کرد که حوزه‌های علمیه و مراجع نیازی به دولت ندارند و نباید این‌گونه تصور شود که چنانچه رابطه دولت‌ها با مراجع گرم باشد برای مراجع و علما مفید خواهد بود، گاهی بزرگان حوزه آسیب‌هایی را در نحوه مدیریت و تصمیمات کشوری ملاحظه می‌کنند که بر اساس وظیفه دینی باید برای اصلاح آن تذکر دهند و این تذکرات باید مورد توجه قرار گیرد تا انقلاب و نظام از گزند مشکلات در امان بماند.
این روزها با نزدیکتر شدن به انتخابات ریاست جمهوری با نگاهی در اخبار مرتبط با نامزدهای ریاست جمهوری، مشاهده می‌شود که تقریباً روزی نیست که یکی از نامزدها با علما و مراجع در قم دیدار نداشته باشد و هرچه به آستانه انتخابات نزدیک می‌شویم بر کثرت این دیدارها افزوده می‌شود.
نکته‌ای که باید مد نظر این افراد و طرفداران و اطرافیان آنها قرار گیرد این است که مراجع تقلید و بزرگان حوزه علمیه را صرفاً برای گرفتن عکس یادگاری و تایید عملکردشان مد نظر قرار ندهند و اگر روزی به مسند قدرت رسیدند از نظرات کارشناسی، دلسوزی‌های مشفقانه و راهنمایی و ارشادات بدون توقع این بزرگواران برای پیشبرد اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بهره گیرند و همواره با علما و مراجع ارتباط داشته باشند تا از گزند لغزش‌ها و انحرافات در امان بمانند، نه اینکه به گونه‌ای عمل کنند که بزرگان دین و حوزه‌های علمیه درب منازلشان را بر روی آنها ببندند و ایشان را به دلیل بی توجهی، از نعمت ارشادات و راهنمایی‌های خود محروم سازند.
قیام تاریخی امام خمینی(ره) و شکل‌گیری انقلاب در ایران که اساسی‌ترین رکن آن را دین اسلام تشکیل می‌داد، متکی به رابطه عمیق میان مردم و روحانیت بود و تصویری تازه از نقش اجتماعی و سیاسی دین و روحانیت در جامعه را رقم زد.
امام راحل به عنوان بالاترین رهبر سیاسی ایران، مرجعی عالی‌قدر و والامقام بود که چهره تازه‌ای از روحانیت انقلابی، به روز و پیشرو را در معرض دید جهانیان قرار داد که علاوه بر زندگی طلبگی و هدایت مردم برای رسیدن به کمال اخروی، برای رسیدن به زندگی بهتر و قدم نهادن در مسیر صحیح در زندگی دنیوی نیز راهکارهایی کارآمد و مطابق روز را در اختیار مردم و مسئولان قرار می‌داد.
امروز و در شرایط کنونی با توجه به طرح مسائل جدید و بروز مشکلات پیچیده، جامعه ما بیشتر از گذشته به مرجعیت و روحانیت نیاز دارد. امروز مردم و دولتمردان ما نیازمند بهره گیری و راهنمایی از رهنمودهای مراجع تقلید و روحانیت هستند که با تمسک به آنها بتوانند پیچ و خم‌های دشوار و حساس کنونی را با سربلندی پشت سر گذاشته و اسلام را در جهان حاکم کنند.
یکی از مسائلی که در فضای امروز جامعه کشور باید به آن توجه شود دغدغه مراجع تقلید و علما در خصوص مسائل مختلف جاری کشور از جمله مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مردم است که همواره در سخنرانی‌ها به آن اشاره می‌کنند.
از طرفی ارتباط با مراجع از سوی مسئولان و کارگزاران کشور می‌تواند آنها را در یافتن مسیرهای بهتر و صحیح‌تر برای اداره امور و رفع مشکلات یاری دهد و این امر همواره مورد توجه دولتمردان قرار گرفته است.
این مسئله در مقاطع حساس کشور مانند انتخابات از سوی سیاستمدارانی که می‌خواهند وارد عرصه شوند به صورت پر رنگ‌تر و مداوم‌تر پیگیری می‌شود، این افراد غالباً برای طرح دیدگاه‌های خود و همچنین کسب تکلیف به دیدار علما و مراجع رفته و در خصوص مسائل مختلف به بحث و تبادل نظر می‌پردازند.
اما نکته‌ای که در اینجا به آن اشاره می‌شود، عملکرد برخی مسئولین در قبال نصایح و رهنمودهای مراجع تقلید و علما پس از رسیدن به اهداف خود و نشستن بر صندلی‌های ریاست است، برخی افراد پس از گذر از مسیر انتخاب، گویا اعتقاد خود به استمرار این رابطه را از دست می‌دهند. عملکرد برخی از دولتمردان در دولت‌های پس از انقلاب تاکنون نشان داده دغدغه‌ها، انتقادات و رهنمودهای روحانیت و مراجع تقلید در تغییر تصمیمات و برخی فعالیت‌های آنها تأثیری نداشته و در واقع اعتنایی به آن نشده است، تا جایی که حتی برخی اظهارنظرها و برنامه‌های دولتمردان، انتقادات و گلایه‌های جدی را در حوزه‌های علمیه برانگیخته که در نهایت نیز اکثر این انتقادات بی پاسخ است.
از طرف دیگر باید تاکید کرد که حوزه‌های علمیه و مراجع نیازی به دولت ندارند و نباید این‌گونه تصور شود که چنانچه رابطه دولت‌ها با مراجع گرم باشد برای مراجع و علما مفید خواهد بود، گاهی بزرگان حوزه آسیب‌هایی را در نحوه مدیریت و تصمیمات کشوری ملاحظه می‌کنند که بر اساس وظیفه دینی باید برای اصلاح آن تذکر دهند و این تذکرات باید مورد توجه قرار گیرد تا انقلاب و نظام از گزند مشکلات در امان بماند.
این روزها با نزدیکتر شدن به انتخابات ریاست جمهوری با نگاهی در اخبار مرتبط با نامزدهای ریاست جمهوری، مشاهده می‌شود که تقریباً روزی نیست که یکی از نامزدها با علما و مراجع در قم دیدار نداشته باشد و هرچه به آستانه انتخابات نزدیک می‌شویم بر کثرت این دیدارها افزوده می‌شود.
نکته‌ای که باید مد نظر این افراد و طرفداران و اطرافیان آنها قرار گیرد این است که مراجع تقلید و بزرگان حوزه علمیه را صرفاً برای گرفتن عکس یادگاری و تایید عملکردشان مد نظر قرار ندهند و اگر روزی به مسند قدرت رسیدند از نظرات کارشناسی، دلسوزی‌های مشفقانه و راهنمایی و ارشادات بدون توقع این بزرگواران برای پیشبرد اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بهره گیرند و همواره با علما و مراجع ارتباط داشته باشند تا از گزند لغزش‌ها و انحرافات در امان بمانند، نه اینکه به گونه‌ای عمل کنند که بزرگان دین و حوزه‌های علمیه درب منازلشان را بر روی آنها ببندند و ایشان را به دلیل بی توجهی، از نعمت ارشادات و راهنمایی‌های خود محروم سازند.