در این میان، ثبت نام و انصراف جوانفکر روند قابل پیش بینی و مشخصی را پیمود اما حتی ثبت نام رحیمی نیز بسیاری را متعجب کرد؛ چه آنکه معاون اول پرحاشیه احمدی نژاد حتی خود شخصا نیز برای ثبت نام به وزارت کشور مراجعه نکرد و یکی دیگر از دولتی ها را مامور به این کار کرده بود.
از طرف دیگر نوع انصراف این دو نیز شباهت چندانی به یکدیگر ندارد؛ از طرفی جوانفکر با ارسال نامه ای مفصل، ابتدا ثبت نام خود را «معنادار» دانست و سپس با استفاده از عباراتی پرطمطراق به حمایت از اسفندیار رحیم مشایی پرداخت. این در حالی است که انصراف رحیمی رنگ و بویی در حمایت از مشایی نداشت. او در مصاحبه خود صرفا این موضوع را که «اداره امور اجرایی کشور در مدت باقی مانده با توجه به مسئولیت های اینجانب در دولت و ضرورت خدمت رسانی به مردم نیز تا آخرین روز کاری دولت اهمیت ویژه دارد» و «ممکن است وقت و انرژی حضور در رقابت ها مانع از استمرار مطلوب این خدمت شود» دلیل انصراف خود اعلام کرده است.
این موضوعات سوالات و ابهاماتی را در خصوص میزان حمایت دولتی ها از مشایی و اینکه آیا اساسا رحیمی «به نفع مشایی» انصراف داده است یا خیر به ذهن متبادر می کند.
همه دولت منحرف نیستند!
با نگاهی به عملکرد، سابقه، اظهارات و موضع گیری های اعضای کابینه، به نظر می رسد دست کم سه طیف درون دولت قابل شناسایی باشند که چندان قرابتی نیز با یکدیگر ندارند.
اولین طیف همان حامیان و اطرافیان اسفندیار رحیم مشایی هستند که اگرچه شاید از نظر تعداد، اکثریتی در دولت نداشته باشند، اما به دلیل نزدیکی بیش از حد خود رییس جمهور به این عده، از قدرت اجرایی و تصمیم سازی بسیار بالایی برخوردارند.
گروه دوم نزدیکان و منتسبان به جبهه پایداری است که در دولت نهم پست های زیادی از کابینه را در اختیار داشت اما با آغاز به کار دولت دهم و افزایش نفوذ دسته اول، از قدرت این شمار و افراد نیز کاسته شد.
گروه سوم نیز دسته ای شاید منفرد و ناهمسو هستند که مهم ترین عضو آنها را باید معاون اول رییس جمهور دانست. افراد دیگری که مانند معاون اول رییس جمهور تا کنون درباره موضوعاتی مانند جریان انحرافی و اقدامات بحث برانگیز دولت حتی المقدور سکوت می کنند را نیز می توان در این دسته قرار داد.
عدم حضور شخصی رحیمی در وزارت کشور از طرفی، بروز شایعاتی مبنی بر عدم رضایت رییس جمهور با کاندیداتوری رحیمی از همان ابتدا و نیز عدم حمایت علنی رحیمی از مشایی بعد از انصراف را می توان دلیلی بر ناهمسو بودن او و اطرافیان مشایی دانست.
این موضوع موید وجود رقابتی پنهان در درون دولت میان نیروهای نزدیک به رییس جمهور است که با آغاز دولت دهم و گرایش علنی تر رییس جمهور به یکی از این جریانات دولتی، تلاش دیگر جریان ها برای ارتقای جایگاه خود را به همراه داشته است. از طرفی مخالفت بسایری از دولتی های پیشین با سیاست های فعلی دولت و انتقادات فراوان آنها به نزدیکان رییس جمهور را نیز می توان در همین تحلیل گنجاند.
با این وصف احتمالا انصراف رحیمی نه به دلیل تصمیم قاطع او برای حمایت از کاندیدای واحد دولت بلکه به دلیل تصمیم قاطع رییس جمهور مبنی بر حمایت از یکی از جریان های درون دولت خود صورت گرفته است.
برخی تحلیل ها نیز اینگونه وانمود می کند که در صورت باقی ماندن رحیمی بر کاندیداتوری، به دلیل وجود پرونده های بسیاری که علیه او در دستگاه قضایی مطرح است رد صلاحیت وی قطعی به نظر می رسد .
الآن که خودش رفت سنگینتره!
در هر صورت همشون باید جل و پلاس شونو جمع کنن برن مرخصی ما دام العمر!!!!
حالت اول:
رحیمی یواشکی و بدون اطلاع دلاور و اون هم به وسیله ی معاونش ثبت نام کرده که بعد واسه ی هاشمی کنار بکشه و در دولت بعدی پست بگیره!
اما با تیزهوشی خبرنگاران قضیه ی ثبت نامش لو میره و دلاور میفهمه و بهش میگه یا به نفع مشایی انصراف میدی ودر قدرت میمونی این چند ماه رو یا اینکه همین الان عزلت میکنم!
حالت دوم:
رحیمی که بدون اجازه ی دلاور آب نمیخوره با اجازه ی احمدی ثبت نام و با اجازه ی دلاور انصراف داد که فشار به شورای نگهبان افزایش پیدا کنه و بدونن که تنها کاندیدای دولت مشایی هست و واسه تایید صلاحیت حواسشون جمع باشه!