تغییرات در قیمت و سقف تولید روزانه نفت اوپک در قیمت‌های جهانی تاثیرات بسیار دارد. در حقیقت تشکیل اوپک از همان ابتدا هم اهرمی بوده است برای تعیین قیمت و میزان تولید روزانه نفت کشورهای دارنده طلای سیاه که هم تعادل را در قیمتگذاری بازار رعایت کنند و هم قیمتگذاری و قدرت نفتی را در اختیار داشته باشند.
ایران هم به‌عنوان عضوی موثر از این گروه، موضوع کاهش سقف تولید روزانه را عنوان کرده بود. اولین هدف ایران برای این موضوع را می‌توان راهی برای مقابله با تحریم‌ها عنوان کرد. محدودیت‌های فعلی میزان تولید و صادرات روزانه نفت ما را خواه ناخواه تحت تاثیر قرار داده است.
این پیشنهاد ایران اگرچه می‌توانست پیشنهادی کاملا سیاسی باشد اما می‌کوشید تا دیگر کشورها را هم در این کاهش تولید همگام با هم کند. با این اقدام 2 هدف محقق می‌شد. اول آنکه کاهش عرضه در برابر تقاضای کشورهای خواهان نفت به افزایش قیمت‌ها منجر می‌شد. دومین دستاورد این بود که حتی اگر افزایش قیمت هم محقق نمی‌شد از سقوط قیمت‌های جهانی نفت جلوگیری می‌کردیم. با این اقدام کشورهای عضو اوپک می‌توانند ابتکار قیمتگذاری نفتی را در دست خود نگه دارند.
در این شرایط امریکا به‌عنوان کشوری صاحب نفت، می‌تواند وارد عمل شده و با افزایش تولید روزانه خود ابتکار در قیمتگذاری نفت را در دست خود بگیرد. در آن حالت است که اوپک جایگاه خود در عرصه نفت جهان را از دست می‌دهد. اعضای اوپک باید در این شرایط همراه هم حرکت کنند.
اگرچه برخی از کشورها مانند عربستان خارج از توافق روزانه اوپک به تولید نفت می‌پردازند و این مشکلاتی را در بی‌تاثیر کردن سیاست‌های نفتی به همراه دارد. اما موضوع کاهش تولید نفت روزانه یک دلیل داخلی دیگر هم داشت و آن خطر کاهش قیمت نفت در بازارهای جهانی برای ما است؛ آن هم در حالی که ما کاملا به نفت وابسته‌ایم و به‌رغم هشدارهای بسیار بودجه سال جاری را با نفت بشکه‌ای 95 دلار بسته بودند.
ما پیش از این هم بارها هشدار داده بودیم که بستن بودجه با نفت گران درصورت کاهش قیمت نفت در جهان می‌تواند مشکلاتی برای اقتصاد ما به وجود بیاورد که به آن توجهی نشد. شاید وزیر نفت با این پیشنهاد علاوه بر داشتن یک رویکرد سیاسی سعی بر آن داشته باشد که با کاهش تولید نفت اوپک، مانع سقوط قیمت‌ها شود تا بودجه کشور هم در مخاطره نباشد.