صراط:به دلیل کاری یک هفته است در سفرم. در این سفر کاری از شهرهای بسیاری گذشته‌ام. در اغلب شهرهایی که دیدم، بویژه در مراکز استان‌ها، بازار تبلیغات انتخابات شورای شهر داغ داغ است. خیلی خیلی داغ‌تر از انتخابات ریاست‌جمهوری. در شهری مثل رشت شاهد تمام شدن داربست‌ها و صندلی‌ها بودم. الآن در رشت یک متر داربست و یا یک عدد صندلی پلاستیکی پیدا نمی‌شود، چون همه در اجاره‌ی نامزدهای شواری شهر هستند. اما در تبلیغات نامزدهای شورای شهر یک نکته وجود دارد و آن هم عکس‌های این نامزدهاست. یعنی یک بغل پوستر تبلیغاتی جمع کرده‌ام که باید ببینید. نامزدهای شورای شهر برای این‌که بتوانند با پوستر در جامعه تأثیرگذار باشند، عکس‌های ویژه‌ای می‌گیرند که گاه البته خنده‌دار هستند. حتا برخی از آن‌ها از عکس عروسی و نامزدی‌شان استفاده کرده‌اند که آدم می‌ماند همین‌طور. شما هم اگر چشم بچرخانید، از این دست عکس‌ها زیاد می‌بینید.
نکته‌ی دیگر درباره‌ی شعارها و پیشینه‌ی نامزدهاست. برخی فقط نوشته‌اند: من آمده‌ام! و به برنامه‌ای اشاره نکرده‌اند، برخی هم آن‌قدر برنامه نوشته‌اند که آدم شک می‌کند برای ساختن یک شهر آمده است یا ساختن جهان! برخی هم فقط سمت‌های‌شان را نوشته‌اند که قبلا چه کاره بوده‌اند، انگار این که می‌خواهند چه کار کنند، مهم نیست.
یک نکته‌ی دیگر هم درباره‌ی ستادها وجود دارد و آن هم پخش آهنگ یاردبستانی است. ستادها برای توجه مردم آهنگ می‌گذارند، ولی من هر چه فکر می‌کنم که ترانه‌ی یاردبستانی چه ربطی به انتخابات شورای شهر دارد متوجه نمی‌شوم. شما می‌دانید؟
باقی باقی‌تان!