صراط:محله گیشای تهران امشب داغدار استاد بی‌بدیل تار ایران شد تا عرصه موسیقی ایران با نام‌های اساتیدی همچون جلیل شهناز، همایون خرم، جلال ذوالفنون، محمد بیگلری‌پور و فریدون حافظی در ذهن‌ها ماندگار شوند. امروز مرگ بر تار شهناز زخمه هجرت زد تا «تار» شهناز در پود غم تنیده شود.
«جلیل شهناز» در سال 1300 در خانواده‌ای آشنا به موسیقی در اصفهان به دنیا آمد. حسین، علی و جلیل برادرانی بودند که از این خانواده در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان خان» علاقه زیادی به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
«جلیل شهناز»، از کودکی به موسیقی و ساز تار علاقه‌مند شد و توانست مسیر سرنوشت ساز خود را با پشتکار زیاد و استعداد شگرف در این عرصه با موفقیت رقم بزند و کنسرت‌های بسیاری را در داخل و خارج از ایران اجرا نماید.
شهنواز بی‌بدیل تار ایران در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری و محمودی خوانساری همکاری داشت.
وی در سال 1383 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. در این مراسم با همراهی نوه خود «فریار» نوازنده تنبک به هنرنمایی پرداخت. شهنواز بی‌بدیل تار ایران صبح 27 خردادماه در بیمارستان آراد تهران پس از طی یک دوره بیماری درگذشت.
کیومرث، علیرضا، فرشته، فریبا، فروزنده و نوشین از فرزندان استاد شهنار هستند که در کشورهای آمریکا، فرانسه و ایران اقامت دارند.
به گفته همسر زندهیاد شهناز مراسم تشییع پیکر این استاد تار ایران به برگشت فرزند وی (کیومرث) از آمریکا موکول شده است تا تصمیم نهایی در این باره گرفته شود. تا کنون دو فرزند وی (فریبا و فروزنده) از فرانسه به ایران رسیده‌اند تا در مراسم تشییع پیکر پدرشان حضور داشته باشند. نوشین از دیگر فرزندان وی تا ساعتی دیگر از فرانسه به ایران خواهد رسید.
زنده یاد استاد حسن کسائی نوازنده برجسته نی کشور که اجراهای ماندگاری با شهنواز تار ایران داشته است، معتقد بود: شناخت موسیقی کار هرکسی نیست. همه موسیقی را گوش می‌دهند و دوست می‌دارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواخته‌اند داشته باشد بسیار نادر است. همه ساز می‌زنند و همه خوب ساز می‌زنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی که آقای شهناز می‌دانند و اجرا کرده‌اند، چیزی که در دست همگان باشد نیست. یعنی ردیف موسیقی ایران نیست. قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی خارق العاده‌است. من 60 سال با ایشان همنوازی کرده‌ام و ساز بنده با ساز شهناز گره خورده‌است.
گزارش از : روح‌الله فرقانی فدافن