صراط: پایگاه تحلیلی «ریل کلیر ورلد»، گزارشی طولانی را به رویکرد ایران در آمریکای لاتین و بالاخص روابط ایران و آرژانتین اختصاص داده است.
این گزارش ضمن اشاره به رشد روابط ایران با بولیوی، اکوادور و ونزوئلا و همچنین اختلافات ایران و آرژانتین بر سر پرونده آمیا، به دوستی تجدید شده ایران و آرژانتین اشاره کرده و تصریح کرده است که 96 درصد روابط تجاری ایران با آمریکای لاتین به روابط این کشور با برزیل و آرژانتین مربوط می‌شود.
بر اساس گزارش فوق که به قلم «امانوئل اوتولنگی» به رشته تحریر درآمده است، برزیل و آرژانتین قدرت‌های منطقه‌ای در آمریکای لاتین محسوب می‌شوند. پس از آنکه رئیس‌جمهور جدید در برزیل به قدرت رسید، روابط ایران و برزیل رو به سردی گراییده است چرا که دیلما روسوف، رئیس‌جمهور جدید برزیل در عمل و کلام خود را از محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران دور کرد.
آرژانتین اما از سوی دیگر، دارای منابع طبیعی زیاد، زیرساخت‌های صنعتی قوی و فن‌آوری پیشرفته است. با این حال، سال‌ها سوءمدیریت اقتصادی آرژانتین را به لبه پرتگاه ورشکستگی کشانده است. آرژانتین برای تقویت اقتصاد خود ایران را به‌عنوان شریکی می‌بیند که تشنه مواد خام و کالاهای تولیدی آرژانتینی است چرا که به خاطر تحریم‌های اقتصادی در فشار است.
طی سال‌های اخیر، تجارت دوجانبه ایران و آرژانتین افزایش یافته است و صادرات آرژانتین به ایران که در سال 2008 در حدود 1 میلیارد دلار بود، در سال 2010 تقریبا به 1.5 میلیارد دلار رسیده است.
از سوی دیگر، بهبود روابط ایران و آرژانتین می‌تواند مشکل نیاز آرژانتین به انرژی را نیز حل کند. در شرایطی که آرژانتین تا سال 2010 صادر کننده انرژی بود، اکنون برای وارد کردن انرژی دچار مشکلاتی است.
از دیگر سو، آرژانتین در کنار برزیل تنها قدرت‌های هسته‌ای آمریکای لاتین محسوب می‌شوند و در دهه 1980، ایران توانسته بود از آرژانتین سوخت هسته‌ای دریافت کند اما این روابط در دهه 1990 به خاطر نگرانی از برنامه هسته‌ای ایران پایان یافت. آرژانتین همچنین دارای فن‌آوری موشکی قوی است که ایران به آن نیاز دارد اما به علت تحریم نمی‌تواند وارد کند.
در نهایت، آرژانتین به دلیل روابط تاریخی با اسپانیا و اروپا، همچنان روابط محکمی با اتحادیه اروپا دارد و این به ایران امکان می‌دهد که فن‌آوری اروپا را با نفت خود تهاتر کند.
توسعه این روابط به نفع هر دو طرف است چرا که آرژانتین می‌تواند بدون نیاز به پرداخت بدهی های خود، انرژی دریافت کند و ایران دوست جدیدی در آمریکای لاتین می‌یاید که دارای ارزش افزوده فن‌آوری اروپایی است.
این گزارش ضمن اشاره به رشد روابط ایران با بولیوی، اکوادور و ونزوئلا و همچنین اختلافات ایران و آرژانتین بر سر پرونده آمیا، به دوستی تجدید شده ایران و آرژانتین اشاره کرده و تصریح کرده است که 96 درصد روابط تجاری ایران با آمریکای لاتین به روابط این کشور با برزیل و آرژانتین مربوط می‌شود.
بر اساس گزارش فوق که به قلم «امانوئل اوتولنگی» به رشته تحریر درآمده است، برزیل و آرژانتین قدرت‌های منطقه‌ای در آمریکای لاتین محسوب می‌شوند. پس از آنکه رئیس‌جمهور جدید در برزیل به قدرت رسید، روابط ایران و برزیل رو به سردی گراییده است چرا که دیلما روسوف، رئیس‌جمهور جدید برزیل در عمل و کلام خود را از محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران دور کرد.
آرژانتین اما از سوی دیگر، دارای منابع طبیعی زیاد، زیرساخت‌های صنعتی قوی و فن‌آوری پیشرفته است. با این حال، سال‌ها سوءمدیریت اقتصادی آرژانتین را به لبه پرتگاه ورشکستگی کشانده است. آرژانتین برای تقویت اقتصاد خود ایران را به‌عنوان شریکی می‌بیند که تشنه مواد خام و کالاهای تولیدی آرژانتینی است چرا که به خاطر تحریم‌های اقتصادی در فشار است.
طی سال‌های اخیر، تجارت دوجانبه ایران و آرژانتین افزایش یافته است و صادرات آرژانتین به ایران که در سال 2008 در حدود 1 میلیارد دلار بود، در سال 2010 تقریبا به 1.5 میلیارد دلار رسیده است.
از سوی دیگر، بهبود روابط ایران و آرژانتین می‌تواند مشکل نیاز آرژانتین به انرژی را نیز حل کند. در شرایطی که آرژانتین تا سال 2010 صادر کننده انرژی بود، اکنون برای وارد کردن انرژی دچار مشکلاتی است.
از دیگر سو، آرژانتین در کنار برزیل تنها قدرت‌های هسته‌ای آمریکای لاتین محسوب می‌شوند و در دهه 1980، ایران توانسته بود از آرژانتین سوخت هسته‌ای دریافت کند اما این روابط در دهه 1990 به خاطر نگرانی از برنامه هسته‌ای ایران پایان یافت. آرژانتین همچنین دارای فن‌آوری موشکی قوی است که ایران به آن نیاز دارد اما به علت تحریم نمی‌تواند وارد کند.
در نهایت، آرژانتین به دلیل روابط تاریخی با اسپانیا و اروپا، همچنان روابط محکمی با اتحادیه اروپا دارد و این به ایران امکان می‌دهد که فن‌آوری اروپا را با نفت خود تهاتر کند.
توسعه این روابط به نفع هر دو طرف است چرا که آرژانتین می‌تواند بدون نیاز به پرداخت بدهی های خود، انرژی دریافت کند و ایران دوست جدیدی در آمریکای لاتین می‌یاید که دارای ارزش افزوده فن‌آوری اروپایی است.