صراط: بسياري از تحليلگران و مقامات ارشد آمريکايي و همچنين رسانه هاي مطرح دنيا
معتقدند که انتخاب حسن روحاني به عنوان رييس جمهوري ايران فرصتي براي کاخ
سفيد در حل مساله برنامه هسته اي و ديگر موضوعات منطقه بوجود آورده است که
اوباما بايد از اين فرصت استفاده کند و برخي هشدار داده اند سوزاندن اين
فرصت مي تواند اتش زير خاکستر را ميان ايران و آمريکا شعله ور کند.
مذاکره ايران و آمريکا در نيمه دوم سال
نيکلاس برنز ديپلمات ارشد آمريکا مي گويد به احتمال زياد در نيمه‌ي دوم امسال شاهد اولين مذاکره‌ي مستقيم و واقعي ديپلمات‌هاي ايران و آمريکا پس از سي و چهار سال و از زمان مذاکرات بي نتيجه‌ي زمان جيمي کارتر خواهيم بود.
انديشکده «بلفر» در مقاله‌اي به قلم «نيکولاس برنز» گزارش داد: هيچ کدام از متخصصين نمي‌توانند ادعا کنند که ايران در سال 2013 به سلاح اتمي دست پيدا خواهد کرد؛ هنوز زمان براي ديپلماسي وجود دارد و دليلي نيست که بر طبل جنگ بکوبيم. او معتقد است که نتانياهو بايد فرصت و فضاي بيشتري در اختيار دولت اوباما قرار بدهد تا بتواند قبل از هر گونه تهديد نظامي، راه حل ديپلماتيک را به صورت کامل پي بگيرد، چرا که شروع يک جنگ ديگر در خاورميانه مي‌تواند تبعات سنگيني براي همه‌ي کشورها داشته باشد.
برنز که به مدت 27 سال در دولت آمريکا خدمت کرده و مذاکره کننده‌ي ارشد اتمي براي پرونده‌ي ايران نيزبوده است ؛ مي گويد : نتانياهو و باراک اوباما پيش از اين اختلاف‌هايي بر سر ايران داشتند، که در ماه‌هاي اخير تا حدودي مواضعشان به هم نزديک شده است. همان طور که پيش بيني مي‌شد اظهارات بي پرده‌ي نتانياهو انتقادهاي فراواني در داخل و خارج از آمريکا به همراه داشت. اما انکار و نپذيرفتن آنها به صورت کلي، کار غلطي خواهد بود.
برنز مي افزايد : بيشتر مطالبات نتانياهو مبني بر اعمال تحريم‌هاي بيشتر و تهديد نظامي، تاکنون توسط دولت‌هاي بوش و اوباما انجام شده‌اند. هشدار نتانياهو براي مستقل عمل کردن از آمريکا مي‌تواند تا حدودي ناپخته و دردسر ساز باشد. اگر اسرائيل زماني که هنوز فرصت براي راه حل ديپلماتيک وجود دارد، دست به حمله بزند، اين موضوع مي‌تواند موجب ايجاد يک بحران شديد بين اين دو دوست شود. با اين وجود اسرائيل نه به لحاظ توان نظامي و نه به لحاظ اعتبار بين‌المللي نمي‌تواند حمله‌اي مشابه آن چه که در توان آمريکا است را شکل بدهد.
تنها زماني که مذاکرات شکست بخورد و ايران در آستانه‌ي سلاح اتمي باشد، آمريکا مي‌تواند خيلي بهتر از اسرائيل اين احتمال را بپذيرد و اقدام به حمله‌ي نظامي کند. نتانياهو بايد به اوباما اعتماد کند و زمان و فضاي لازم و کافي را براي آمريکا فراهم کند تا بتواند راه ديپلماتيک را به عنوان جايگزيني براي جنگ جلو ببرد. هم در واشنگتن و هم در اسرائيل، مقامات بايد صبر و حوصله‌ي محکم و پايداري را به خرج بدهند. اسرائيل و آمريکا با خطر مشترکي از جانب تهران مواجهند. اما اين دو در علاقه و تمايلشان براي يک جنگ شتاب‌زده و زود هنگام مشترک نيستند. بهتر است که اوباما و نتانياهو در گفتار و کردارشان با يکديگر متحد عمل کنند.
وي در پايان تاکيد مي کند: احتمال رسيدن به يک توافق با مقامات ايران، هر چند دور از دسترس باشد، بسيار بهتر از يک جنگ شتاب‌زده است که مي‌تواند تبعات غير قابل پيش بيني براي آمريکا، اسرائيل، مردم ايران و خاورميانه‌ي ملتهب کنوني داشته باشد.
درخواست تغيير موضع مذاکره اي ايران
ديويد پرايس طراح نامه 131 نماينده کنگره به اوباما براي مذاکره با ايران پس از روي کار آمدن حسن روحاني مي گويد: تغييري که ما به دنبال آن هستيم ، تغيير موضع مذاکره اي ايران است که به تهران و جامعه بين المللي اجازه مي دهد به سوي يک توافق بر سر مجادله هسته اي جمهوري اسلامي، گام بردارند. البته ايران نيز منافعي را از عادي سازي روابط با ديگر کشورهاي جهان کسب مي کند. اما توليد سلاح هسته اي به هيچ وجه قابل قبول نيست.
اين در حالي است که دولت حسن روحاني تا کمتر از يک ماه ديگر روي کار مي آيد و وي نسبت به پيشرفت ديپلماسي ابراز اميدوار کرده است. بنابراين هدف از اين نامه، ترغيب اوباما و ديگر مذاکره کنندگان به محک زدن اين موقعيت است.
وي در گفت و گو با راديو آزاد اروپا ادامه مي دهد: تحريم ها بخشي از تلاش ها براي اعمال فشار بين المللي عليه ايران به شمار مي روند و به خودي خود يک راهکار ديپلماتيک محسوب نمي شوند. تحريم ابزاري است که باتوجه به واکنش ايران از آن استفاده مي شود. اما معني اقدامات تحريک کننده براي ما، قضاوت و پيش داوري در مورد رئيس جمهور جديد ايران است که شانس تلاش هاي ديپلماتيک سازنده را از بين مي برد. ما بايد تمامي فرصت ها را در بوته آزمون قرار دهيم. ما بايد ديپلماسي را دنبال کنيم و از فرصت ناشي از تغييرات احتمالي در ايران بهره ببريم.
اين نوع و ماهيت تغييرات است که به ما نشان مي دهد مي توانيم چه پيشرفت هايي داشته باشيم. نامه ما براي اوباما نيز نشان مي دهد که حمايتي گسترده از حرکت وي در جهت آزمودن دولت جديد ايران، وجود دارد.
وي در پايان تاکيد مي کند:ما بايد در هر حالتي براي مذاکره آماده باشيم و اگر مذاکره به معني گفت و گوي مستقيم با ايران است، در اين جهت گام برداريم. البته بايد در دو طرف حسن نيت وجود داشته باشد و نوعي جديت که به پيشرفت کمک مي کند. ما بايد نگاه خود را به ايران معطوف کنيم تا ببينيم چه موقعيت هايي وجود دارد.
همانگونه که در نامه اخير نيز خاطرنشان کرده ايم، تضميني براي نااميد نشدن وجود ندارد. ما شاهد بروز نشانه هايي از ميانه روي در ايران هستيم اما مي دانيم که برخي نشانه هاي مشابه در گذشته کارآمد نبودند. از سوي ديگر رئيس جمهور جديد ايران نيز علائم پيچيده اي را ارسال مي کند. اما آنچه که ما به دنبال آن هستيم اين است که اطمينان يابيم از تمامي فرصت ها به طور کامل استفاده شده است.
زمان امتحان اوباما و روحاني
نيويورک تايمز در سرمقاله خود مي نويسد، تا زماني که ايران و ايالات متحده در ديپلماسي سرمايه گذاري نکرده باشند، راهي وجود ندارد که از طريق آن بتوان امکان توافق را بررسي کرد. اما در عين حال هيچ راهي براي تخريب فرصت ايجاد شده، سريع تر از اين نيست که جامعه بين المللي به اجبار حسن روحاني را در گوشه رينگ قرار دهد. باراک اوباما، رئيس جمهور آمريکا مي گويد که ايران هسته اي را نمي پذيرد و بارها در مورد گزينه نظامي هشدار داده است. هم او هم روحاني به انگيزه، ايده هاي خلاقانه و مهارت براي مديريت سياست هاي داخلي کشورهايشان نياز دارند تا سرانجام دو طرف وارد گفت و گوي معنادار شوند.
از زماني که روحاني در انتخابات رياست جمهوري 24 خرداد ايران پيروز شده، هر دو طرف نشانه هاي اميدوارکننده اي ارسال کرده اند. روحاني ميانه رو توانست بر ديگر رقباي انتخاباتي اش چيره شود و اکنون جامعه بين المللي در انتظار اقدامي هماهنگ تر از جانب تهران است. روحاني مي تواند با انتخاب کابينه و تيم مذاکره کننده هسته اي ميانه رو، نشانه هاي مثبتي ارسال کند. وي همچنين مي تواند از طريق موافقت با از سرگيري زودهنگام گفت و گو ها و حتي مذاکره دو جانبه با آمريکايي ها، حسن نيت خود را نشان دهد.
اين در حالي است که تحريم ها به بازگرداندن ايران پاي ميز مذاکره کمک کرده اند، و تحريم هاي جاري نيز بايد تقويت شود. اما در عين حال تشديد تحريم ها مي تواند به تهران بقبولاند که جامعه بين المللي به دنبال تغيير رژيم است و در چنين شرايطي، مذاکره غير ممکن خواهد بود.
باراک اوباما بايد به همراه شرکاي خود شامل انگليس، فرانسه، چين، روسيه و آلمان ، دست دوستي را به سوي دولت روحاني دراز کند و بسته پيشنهادي جامعي را پيش روي وي قرار دهد. اين بسته مي تواند شامل روندي براي به رسميت شناختن حق تهران در دنبال کردن فعاليت هاي هسته اي صلح آميز تحت نظارت ويژه بين المللي و محدوديت غني سازي اورانيوم و همچنين لغو تدريجي تحريم ها باشد.
دوشنبه گذشته، روحاني چهره نامطلوبي از اقتصاد ايران تصوير کرد. روز پنجشنبه نيز بانک جهاني اعلام کرد تهران 6 ماهي است که بدهي هاي خود را پرداخت نکرده است. با اين وجود برخي ضعف هاي موجود در نظام تحريم ها عليه ايران مي تواند فشار اقتصادي حاکم بر اين کشور را کاهش دهد. براي مثال برخي بانک هاي تحريم شده ايراني توانسته اند با توجه به قوانين دادگاهي اتحاديه اروپا، عليه تحريم ها اقامه دعوي کرده و در مواردي نيز پيروز شوند.
طبق قوانين دادگاه هاي اروپا، دولت بايد مدارک و اسناد توجيه کننده تحريم هاي اعمالي را به دادگاه ارايه کند، اما از آنجايي که طبق همين قوانين اين اسناد پس از ارايه به دادگاه منتشر مي شوند، دولت هاي اروپايي نمي خواهند اين اسناد را در اختيار دادگاه بگذارند. به همين دليل قضات نيز با تاکيد بر کافي نبودن مدارک، به نفع طرف ايراني راي مي دهند.
اکنون زمان امتحان اوباما و روحاني فرارسيده است. در صورتي که اين دو از اين آزمون سربلند بيرون نيايند، پيامدهاي فاجعه باري در انتظار کل خاورميانه خواهد بود.
موانع مذاکره
واشنگتن پست با اشاره به سينگال ايران و آمريکا براي مذاکره مستقيم به موانع اين مذاکره مي پردازد: از سال 2009 که باراک اوباما رياست جمهوري آمريکا را به دست گرفت، دولتش سرسختي قابل ملاحظه اي نسبت به ايران داشته است؛ از جمله اعمال تحريم هاي فلج کننده اي که وراي دولت بوش بود، ايجاد حمايت بين المللي براي محدود کردن اقتصاد ايران و تکرار چندباره تمايلش به استفاده از گزينه نظامي عليه برنامه هسته اي ايران. اما کنگره اغلب راهي براي اتخاذ موضعي سخت تر پيدا کرده است.
براي مثال اواخر سال 2009 کنگره آمريکا به دنبال تصويب قانوني بود که شدت آن عليه ايران مقامات دولت را نگران پايان يافتن هرگونه احتمال بکارگيري ديپلماسي مي کرد؛ مقامات وزارت امور خارجه طي نامه اي به کنگره هشدار دادند که اين قانون به قدر کافي انعطاف پذير نيست و به طور بالقوه معکوس عمل خواهد کرد.
در سال 2010 بود که 366 تن از اعضاي مجلس نمايندگان در نامه اي به اوباما هشدار دادند تحريم هايي که به رهبري آمريکا اعمال مي شوند و براي اقتصاد ايران ويران کننده هستند، کافي نبوده اند و از وي خواستند تا در اسرع وقت اقدامات بيشتري را عملي کند. و اشتباه نکنيد: اين تلاش هاي گنگره براي اجراي اقدامات سختتر عليه ايران به شدت دوحزبي بود.
اما به نظر مي رسد اين فشار طي هفته گذشته اندکي تغيير کرده است. نخست اينکه 131 نماينده مجلس، نامه اي را به امضا رساندند که دولت آمريکا را به پيگيري ديپلماسي با ايران که به تازگي رئيس جمهور اصلاح طلب جديد، حسن روحاني را انتخاب کرده، ترغيب مي کند.
از آنجايي که تنظيم کنندگان اصلي اين نامه چارلز دنت، نماينده جمهوريخواه از پنسيلوانيا و ديويد پرايس، نماينده دموکرات از کاروليناي شمالي بوده اند، اين نامه با عنوان «نامه دنت- پرايس» شناخته شده و در آن آمده: «ما معتقديم عدم ارزيابي اين که آيا انتخاب روحاني يک فرصت واقعي براي حرکت به سوي يک توافق قابل تصديق و قابل اجرا خواهد بود يا خير، اشتباه است. آمريکا بايد براي ارزيابي اين گزاره از تمام ابرازهاي ديپلماتيک استفاده کند تا به مذاکرات هسته اي کنوني نيرويي تازه ببخشد.
مطمئناً اين نامه 131 امضايي فاصله زيادي با اکثريت کنگره دارد و تنها امضاي 17 نماينده جمهوري خواه را به خود اختصاص داده است. اما اين مسئله زماني اهميت مي يابد که بدنه اي که همواره مخالف بکارگيري ديپلماسي در قبال ايران بود، با تعداد بالايي از اعضاي خود به طور علني خواستار ديپلماسي مي شود.
شوراي ملي ايرانيان آمريکايي به عنوان يک گروه طرفدار تعامل، اين نامه را «بي سابقه» خواند. درخواست تعامل ديپلماتيک با ايران، سياستي نيست که در داخل آمريکا از اجماع مستحکمي برخوردار باشد.
نکته دوم تحريم ها است. معمولا کنگره آمريکا هر تابستان لايحه اي را براي تشديد تحريم ها عليه ايران به کاخ سفيد مي فرستد، چه کاخ سفيد اين مسئله را ايده اي خوب بداند، چه نه. اما امسال اعضاي کنگره سنت شکني کرده اند.
بر اساس گزارش اميلي کادي از فصلنامه کنگره، مصوبه سالانه کنگره در زمينه تحريم هاي ايران اين بار در تقويم کنگره از قلم افتاده و حتي اگر طي سال جاري آماده باشد، در زودترين زمان ممکن تا ماه اکتبر بررسي نخواهد شد.
همانطور که کادي اشاره مي کند تاخير در ارسال مصوبه تحريم ها، دريچه ديپلماتيک خوبي براي آمريکا و ايران ايجاد مي کند، روحاني طي ماه آگوست (مرداد ماه) تصدي امور را به دست مي گيرد و دور بعدي مذاکرات بين المللي هسته اي ماه سپتامبر (شهريور ماه) برگزار مي شود.
اما مانع بزرگتر در مسير صلح، سياست داخلي آمريکا و ايران است.
هر يک از دو کشور نسبت به فرهنگ سياسي طرف مقابل بي اعتماد است و سياست مداراني را که به نظر در مقابل رقيب، ضعيف ظاهر شده اند را تنبيه کرده است. از سوي ديگر، سياست هاي هر دو کشور تحت تاثير تعداد قابل توجهي از جنگ طلبان قدرتمندي است که مخالف بکارگيري هرگونه ديپلماسي هستند.
نکته اينجا است که ديپلماسي ايراني- آمريکايي از جهاتي، همانقدر که در مورد روابط خارجي ميان دو کشور است، به مباحثات داخلي در هر کشور نيز مربوط مي شود. نرمش آشکار کنگره در قبال ايران براي کساني که خواهان پايان صلح آميز و ديپلماتيک چند دهه دشمني هستند، نشانه قابل توجه ، يک گام واقعي و گرچه کوچک به سوي صلح است.
درک جديد کنگره از اهميت مذاکره با ايران
لوب لاگ در گزارشي مي نويسد: براي نخستين بار طي ماه ها، به نظر مي رسد حاميان تعامل ديپلماتيک با ايران در موضع قدرت قرار گرفته اند. به دنبال پيروزي غافلگير کننده حسن روحاني در انتخابات رياست جمهوري ماه گذشته، چشم انداز توافق هسته اي با تهران، روشن تر شده است. اکنون درک قوي تري در کنگره آمريکا نسبت به اهميت مذاکره با ايران ايجاد شده است.
به همين دليل 131 عضو کنگره نامه اي را امضاء کرده اند که در آن به باراک اوباما توصيه مي شود با ايران به طور جدي وارد مذاکره شود. آنها تاکيد دارند که اوباما بايد از فرصت ناشي از پيروزي روحاني استفاده کند.
به گزارش لوب لاگ، اغلب امضاء کنندگان اين نامه که در مجموع يک سوم اعضاي کنگره را تشکيل مي دهند، تنها چند روز پس از اظهارات بينامين نتانياهو براي علني کردن اين نامه اقدام کرده اند. نخست وزير اسرائيل يکشنبه از واشينگتن خواست رويکرد قاطعانه تري را در مقابل تهران پيش گيرد و همچنين ادعاهايي نيز در مورد روحاني مطرح کرد.
اين در حالي است که کميته امور مشترک اسرائيل آمريکا ( آيپک)، که قوي ترين لابي اسرائيلي در آمريکا به شمار مي رود، هنوز به اين نامه واکنش نشان نداده است. البته برخي منابع آگاه مي گويند، اعضاي آيپک به سناتورها توصيه کرده اند اين نامه را امضاء نکنند.
ترديد ها در تل آويو در خصوص توانايي اوباما براي پايبند ماندن به تعهد محرمانه اش، افزايش يافته است. با اين وجود تا امروز، هنوز مقامات اسرائيل و آيپک، نسبت به اين نامه واکنش نشان نداده اند.
تريتا پارسي، رئيس شوراي ملي ايراني آمريکايي در اين زمينه اظهار داشت: اين مهم است که اعضاي کنگره شامل جمهوريخواهان فرصت ناشي از پيروزي روحاني را درک کرده و مي خواهند از آن بهره ببرند. به گفته وي، نامه هايي از اين دست، هيچگاه بيش از 30 امضاء جمع نمي کردند، اما اکنون 131 امضاء پاي اين نامه است که از تغيير شرايط خبر مي دهد.
برخي ديگر از تحليلگران نيز با اين ديدگاه اتفاق نظر دارند. به گفته آنها تمايل 131 عضو کنگره به امضاء اين نامه حاکي از اجماع کارشناسان پس از روندي 8 ماهه است. آنها به اين نتيجه رسيده اند که بايد روند مذاکرات را تقويت کرد و روي موفقيت تمرکز کرد. البته نتيجه انتخابات رياست جمهوري در ايران نيز تاثير ويژه اي بر شکل گيري اين اجماع داشته است.
کارشناسان مي گويند اقدام اخير کنگره حاکي از آن است که احتمالا تا پايان تابستان يا حتي پايان سال جاري ميلادي، تحريم هاي جديدي عليه ايران به تصويب نمي رسد. هرچند که انتظار مي رفت مجلس نمايندگان در هفته جاري و پيش از آغاز تعطيلات تابستاني، بسته جديدي از تحريم ها را به راي بگذارد. اما شواهد حاکي از آن است که اين اقدام دست کم تا سپتامبر به تاخير افتاده است.
گفتني است در اوايل ماه جاري مسلادي نيز 46 عضو کميته امور خارجي مجلس نمايندگان آمريکا نامه اي را براي اوباما ارسال کرده و در آن خواستار افزايش فشار بر ايران شده بود. در اين نامه تاکيد شده با وجود روي کار آمدن روحاني بايد تحريم ها افزايش يابند.
اما به نظر مي رسد فضا در کپيتال هيل به گونه اي است که حاميان تعامل و ديپلماسي با ايران در موضع قدرت و حاميان تحريم و استفاده از زور در موضع ضعف قرار گرفته اند.
شعله ور شدن آتش زير خاکستر
روزنامه هافينگتون پست چاپ آمريکا در گزارشي به قلم رايان کاستلو مي نويسد: اگر دولت آمريکا نتواند از فرصت کنوني براي احياي مسير ديپلماتيک در مناقشه هسته‌اي با ايران استفاده کند، انتخاب دکتر حسن روحاني به رياست جمهوري ايران نيز به فهرست فرصت‌هاي از دست رفته براي حل اين مناقشه اضافه خواهد شد.
گروهي از اعضاي کنگره و تعدادي از سياستمداران سابق آمريکا از دولت باراک اوباما رئيس جمهور اين کشور خواسته اند ديپلماسي با ايران را احيا کند.
سياست باراک اوباما پس از يک تحرک ديپلماتيک اوليه در دوره نخست رياست جمهوري ، عمدتا به فشار اقتصادي متکي بوده و آن را بر ديپلماسي ارجح دانسته است. اما فشار اقتصادي هرگونه چشم انداز دستيابي به راه حل مبتني بر مذاکره را تيره ساخته است.
اما با انتخاب دکتر حسن روحاني به رياست جمهوري ايران بار ديگر اين اميد به وجود آمده است که شايد بتوان روند ديپلماتيک را از سر گرفت.
گروه زيادي از کارشناسان، سياستمداران سابق و نمايندگان کنگره از باراک اوباما خواسته اند از اين فرصت بالقوه استفاده و تلاش هاي ديپلماتيک را براي دستيابي به يک توافق هسته اي با ايران احيا کند.
روز دوشنبه 29 نفر از مقامات ارشد دولتي، ديپلمات و افسران نظامي سابق و کارشناسان امنيت ملي در نامه اي به اوباما از وي خواستند به محض شروع کار دکتر روحاني، از اين فرصت براي پيگيري مذاکرات چند جانبه و دوجانبه با ايران استفاده کند و از هرگونه اقدام تحريک آميز بپرهيزد که ممکن است روزنه فرصت براي شروع يک سياست معتدل‌تر در ايران را تنگ سازد .
امضاکنندگان اين نامه، از جمله دکتر آن-ماري اسلاتر ، مدير سابق برنامه ريزي سياست در وزارت امور خارجه ، توماس پيکرينگ سفير و معاون سابق وزير امور خارجه ، و ژنرال جوزف پي هوار فرمانده سابق فرماندهي مرکزي آمريکا ، همچنين از رئيس جمهور خواستند آماده شود در ازاي امتيازاتي که ايران در باره برنامه هسته اي خود مي دهد تحريم هاي کنوني را کاهش دهد. آنها هشدار دادند در اين مقطع نبايد تحريم‌هاي بيشتري اعمال يا در نظر گرفته شود.
نامه دو حزبي مشابه نيز در کنگره دست به دست مي شود که به ابتکار چارلي دنت عضو جمهوريخواه و ديويد پرايس عضو دموکرات مجلس نمايندگان نوشته شده است.
131 نفر از اعضاي مجلس نمايندگان تاکنون آن را امضا کرده اند. در نامه دنت-پرايس از رئيس جمهور آمريکا خواسته شده است از اين فرصت که با انتخاب دکتر روحاني به وجود آمده است استفاده کند. آنها از اوباما خواسته‌اند از تحريم ها به عنوان اهرمي براي دستيابي به توافق هسته اي استفاده کند.
بينامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي روز يکشنبه در مصاحبه با يک شبکه آمريکايي نگراني ها را درباره بحران هاي منطقه اي مانند بحران مصر و سوريه کم اهميت خواند و هشدار داد: در واشنگتن به اندازه کافي به برنامه هسته اي ايران توجه نمي شود و ايران بايد با تحريم هاي بيشتري مواجه شود.
گروهي در کنگره آمريکا نيز با نوشتن نامه اي که "کميته امور عمومي آمريکا و اسرائيل" موسوم به آيپک از آن حمايت مي کند و دهها نفر از اعضاي کميته امور خارجي مجلس نمايندگان نيز آن را امضا کرده اند به همين تلقي اشاره کرده و گفته اند که هيچ چيز تغيير نکرده است و ايران بايد با تحريم هاي جديد مواجه شود.
اين روزنامه مي افزايد: بعيد است ايران بدون نقشه راه روشني براي لغو تحريم هاي نفتي و مالي، با دادن امتيازات موافقت کند.
براي اوباما بهتر اين است که در اين مناقشه به توصيه مشاوران خونسردتر توجه کند. شدت بخشيدن به لفاظي هاي ستيزه جويانه و فشار ، راهبردي نيست که جلوي پيشرفت هسته اي ايران را بگيرد. اين راهبرد فقط دستورالعملي براي جنگ است که امکان دستيابي به توافق ديپلماتيک را به شدت محدود خواهد کرد.
اگر دولت آمريکا نتواند مسير ديپلماتيک را احيا کند، انتخاب دکتر روحاني نيز يک فرصت سوخته ديگر براي کاستن از تنش ها با ايران خواهد بود و آتش زير خاکستر کنوني به جنگ ختم خواهد شد.
مذاکره ايران و آمريکا در نيمه دوم سال
نيکلاس برنز ديپلمات ارشد آمريکا مي گويد به احتمال زياد در نيمه‌ي دوم امسال شاهد اولين مذاکره‌ي مستقيم و واقعي ديپلمات‌هاي ايران و آمريکا پس از سي و چهار سال و از زمان مذاکرات بي نتيجه‌ي زمان جيمي کارتر خواهيم بود.
انديشکده «بلفر» در مقاله‌اي به قلم «نيکولاس برنز» گزارش داد: هيچ کدام از متخصصين نمي‌توانند ادعا کنند که ايران در سال 2013 به سلاح اتمي دست پيدا خواهد کرد؛ هنوز زمان براي ديپلماسي وجود دارد و دليلي نيست که بر طبل جنگ بکوبيم. او معتقد است که نتانياهو بايد فرصت و فضاي بيشتري در اختيار دولت اوباما قرار بدهد تا بتواند قبل از هر گونه تهديد نظامي، راه حل ديپلماتيک را به صورت کامل پي بگيرد، چرا که شروع يک جنگ ديگر در خاورميانه مي‌تواند تبعات سنگيني براي همه‌ي کشورها داشته باشد.
برنز که به مدت 27 سال در دولت آمريکا خدمت کرده و مذاکره کننده‌ي ارشد اتمي براي پرونده‌ي ايران نيزبوده است ؛ مي گويد : نتانياهو و باراک اوباما پيش از اين اختلاف‌هايي بر سر ايران داشتند، که در ماه‌هاي اخير تا حدودي مواضعشان به هم نزديک شده است. همان طور که پيش بيني مي‌شد اظهارات بي پرده‌ي نتانياهو انتقادهاي فراواني در داخل و خارج از آمريکا به همراه داشت. اما انکار و نپذيرفتن آنها به صورت کلي، کار غلطي خواهد بود.
برنز مي افزايد : بيشتر مطالبات نتانياهو مبني بر اعمال تحريم‌هاي بيشتر و تهديد نظامي، تاکنون توسط دولت‌هاي بوش و اوباما انجام شده‌اند. هشدار نتانياهو براي مستقل عمل کردن از آمريکا مي‌تواند تا حدودي ناپخته و دردسر ساز باشد. اگر اسرائيل زماني که هنوز فرصت براي راه حل ديپلماتيک وجود دارد، دست به حمله بزند، اين موضوع مي‌تواند موجب ايجاد يک بحران شديد بين اين دو دوست شود. با اين وجود اسرائيل نه به لحاظ توان نظامي و نه به لحاظ اعتبار بين‌المللي نمي‌تواند حمله‌اي مشابه آن چه که در توان آمريکا است را شکل بدهد.
تنها زماني که مذاکرات شکست بخورد و ايران در آستانه‌ي سلاح اتمي باشد، آمريکا مي‌تواند خيلي بهتر از اسرائيل اين احتمال را بپذيرد و اقدام به حمله‌ي نظامي کند. نتانياهو بايد به اوباما اعتماد کند و زمان و فضاي لازم و کافي را براي آمريکا فراهم کند تا بتواند راه ديپلماتيک را به عنوان جايگزيني براي جنگ جلو ببرد. هم در واشنگتن و هم در اسرائيل، مقامات بايد صبر و حوصله‌ي محکم و پايداري را به خرج بدهند. اسرائيل و آمريکا با خطر مشترکي از جانب تهران مواجهند. اما اين دو در علاقه و تمايلشان براي يک جنگ شتاب‌زده و زود هنگام مشترک نيستند. بهتر است که اوباما و نتانياهو در گفتار و کردارشان با يکديگر متحد عمل کنند.
وي در پايان تاکيد مي کند: احتمال رسيدن به يک توافق با مقامات ايران، هر چند دور از دسترس باشد، بسيار بهتر از يک جنگ شتاب‌زده است که مي‌تواند تبعات غير قابل پيش بيني براي آمريکا، اسرائيل، مردم ايران و خاورميانه‌ي ملتهب کنوني داشته باشد.
درخواست تغيير موضع مذاکره اي ايران
ديويد پرايس طراح نامه 131 نماينده کنگره به اوباما براي مذاکره با ايران پس از روي کار آمدن حسن روحاني مي گويد: تغييري که ما به دنبال آن هستيم ، تغيير موضع مذاکره اي ايران است که به تهران و جامعه بين المللي اجازه مي دهد به سوي يک توافق بر سر مجادله هسته اي جمهوري اسلامي، گام بردارند. البته ايران نيز منافعي را از عادي سازي روابط با ديگر کشورهاي جهان کسب مي کند. اما توليد سلاح هسته اي به هيچ وجه قابل قبول نيست.
اين در حالي است که دولت حسن روحاني تا کمتر از يک ماه ديگر روي کار مي آيد و وي نسبت به پيشرفت ديپلماسي ابراز اميدوار کرده است. بنابراين هدف از اين نامه، ترغيب اوباما و ديگر مذاکره کنندگان به محک زدن اين موقعيت است.
وي در گفت و گو با راديو آزاد اروپا ادامه مي دهد: تحريم ها بخشي از تلاش ها براي اعمال فشار بين المللي عليه ايران به شمار مي روند و به خودي خود يک راهکار ديپلماتيک محسوب نمي شوند. تحريم ابزاري است که باتوجه به واکنش ايران از آن استفاده مي شود. اما معني اقدامات تحريک کننده براي ما، قضاوت و پيش داوري در مورد رئيس جمهور جديد ايران است که شانس تلاش هاي ديپلماتيک سازنده را از بين مي برد. ما بايد تمامي فرصت ها را در بوته آزمون قرار دهيم. ما بايد ديپلماسي را دنبال کنيم و از فرصت ناشي از تغييرات احتمالي در ايران بهره ببريم.
اين نوع و ماهيت تغييرات است که به ما نشان مي دهد مي توانيم چه پيشرفت هايي داشته باشيم. نامه ما براي اوباما نيز نشان مي دهد که حمايتي گسترده از حرکت وي در جهت آزمودن دولت جديد ايران، وجود دارد.
وي در پايان تاکيد مي کند:ما بايد در هر حالتي براي مذاکره آماده باشيم و اگر مذاکره به معني گفت و گوي مستقيم با ايران است، در اين جهت گام برداريم. البته بايد در دو طرف حسن نيت وجود داشته باشد و نوعي جديت که به پيشرفت کمک مي کند. ما بايد نگاه خود را به ايران معطوف کنيم تا ببينيم چه موقعيت هايي وجود دارد.
همانگونه که در نامه اخير نيز خاطرنشان کرده ايم، تضميني براي نااميد نشدن وجود ندارد. ما شاهد بروز نشانه هايي از ميانه روي در ايران هستيم اما مي دانيم که برخي نشانه هاي مشابه در گذشته کارآمد نبودند. از سوي ديگر رئيس جمهور جديد ايران نيز علائم پيچيده اي را ارسال مي کند. اما آنچه که ما به دنبال آن هستيم اين است که اطمينان يابيم از تمامي فرصت ها به طور کامل استفاده شده است.
زمان امتحان اوباما و روحاني
نيويورک تايمز در سرمقاله خود مي نويسد، تا زماني که ايران و ايالات متحده در ديپلماسي سرمايه گذاري نکرده باشند، راهي وجود ندارد که از طريق آن بتوان امکان توافق را بررسي کرد. اما در عين حال هيچ راهي براي تخريب فرصت ايجاد شده، سريع تر از اين نيست که جامعه بين المللي به اجبار حسن روحاني را در گوشه رينگ قرار دهد. باراک اوباما، رئيس جمهور آمريکا مي گويد که ايران هسته اي را نمي پذيرد و بارها در مورد گزينه نظامي هشدار داده است. هم او هم روحاني به انگيزه، ايده هاي خلاقانه و مهارت براي مديريت سياست هاي داخلي کشورهايشان نياز دارند تا سرانجام دو طرف وارد گفت و گوي معنادار شوند.
از زماني که روحاني در انتخابات رياست جمهوري 24 خرداد ايران پيروز شده، هر دو طرف نشانه هاي اميدوارکننده اي ارسال کرده اند. روحاني ميانه رو توانست بر ديگر رقباي انتخاباتي اش چيره شود و اکنون جامعه بين المللي در انتظار اقدامي هماهنگ تر از جانب تهران است. روحاني مي تواند با انتخاب کابينه و تيم مذاکره کننده هسته اي ميانه رو، نشانه هاي مثبتي ارسال کند. وي همچنين مي تواند از طريق موافقت با از سرگيري زودهنگام گفت و گو ها و حتي مذاکره دو جانبه با آمريکايي ها، حسن نيت خود را نشان دهد.
اين در حالي است که تحريم ها به بازگرداندن ايران پاي ميز مذاکره کمک کرده اند، و تحريم هاي جاري نيز بايد تقويت شود. اما در عين حال تشديد تحريم ها مي تواند به تهران بقبولاند که جامعه بين المللي به دنبال تغيير رژيم است و در چنين شرايطي، مذاکره غير ممکن خواهد بود.
باراک اوباما بايد به همراه شرکاي خود شامل انگليس، فرانسه، چين، روسيه و آلمان ، دست دوستي را به سوي دولت روحاني دراز کند و بسته پيشنهادي جامعي را پيش روي وي قرار دهد. اين بسته مي تواند شامل روندي براي به رسميت شناختن حق تهران در دنبال کردن فعاليت هاي هسته اي صلح آميز تحت نظارت ويژه بين المللي و محدوديت غني سازي اورانيوم و همچنين لغو تدريجي تحريم ها باشد.
دوشنبه گذشته، روحاني چهره نامطلوبي از اقتصاد ايران تصوير کرد. روز پنجشنبه نيز بانک جهاني اعلام کرد تهران 6 ماهي است که بدهي هاي خود را پرداخت نکرده است. با اين وجود برخي ضعف هاي موجود در نظام تحريم ها عليه ايران مي تواند فشار اقتصادي حاکم بر اين کشور را کاهش دهد. براي مثال برخي بانک هاي تحريم شده ايراني توانسته اند با توجه به قوانين دادگاهي اتحاديه اروپا، عليه تحريم ها اقامه دعوي کرده و در مواردي نيز پيروز شوند.
طبق قوانين دادگاه هاي اروپا، دولت بايد مدارک و اسناد توجيه کننده تحريم هاي اعمالي را به دادگاه ارايه کند، اما از آنجايي که طبق همين قوانين اين اسناد پس از ارايه به دادگاه منتشر مي شوند، دولت هاي اروپايي نمي خواهند اين اسناد را در اختيار دادگاه بگذارند. به همين دليل قضات نيز با تاکيد بر کافي نبودن مدارک، به نفع طرف ايراني راي مي دهند.
اکنون زمان امتحان اوباما و روحاني فرارسيده است. در صورتي که اين دو از اين آزمون سربلند بيرون نيايند، پيامدهاي فاجعه باري در انتظار کل خاورميانه خواهد بود.
موانع مذاکره
واشنگتن پست با اشاره به سينگال ايران و آمريکا براي مذاکره مستقيم به موانع اين مذاکره مي پردازد: از سال 2009 که باراک اوباما رياست جمهوري آمريکا را به دست گرفت، دولتش سرسختي قابل ملاحظه اي نسبت به ايران داشته است؛ از جمله اعمال تحريم هاي فلج کننده اي که وراي دولت بوش بود، ايجاد حمايت بين المللي براي محدود کردن اقتصاد ايران و تکرار چندباره تمايلش به استفاده از گزينه نظامي عليه برنامه هسته اي ايران. اما کنگره اغلب راهي براي اتخاذ موضعي سخت تر پيدا کرده است.
براي مثال اواخر سال 2009 کنگره آمريکا به دنبال تصويب قانوني بود که شدت آن عليه ايران مقامات دولت را نگران پايان يافتن هرگونه احتمال بکارگيري ديپلماسي مي کرد؛ مقامات وزارت امور خارجه طي نامه اي به کنگره هشدار دادند که اين قانون به قدر کافي انعطاف پذير نيست و به طور بالقوه معکوس عمل خواهد کرد.
در سال 2010 بود که 366 تن از اعضاي مجلس نمايندگان در نامه اي به اوباما هشدار دادند تحريم هايي که به رهبري آمريکا اعمال مي شوند و براي اقتصاد ايران ويران کننده هستند، کافي نبوده اند و از وي خواستند تا در اسرع وقت اقدامات بيشتري را عملي کند. و اشتباه نکنيد: اين تلاش هاي گنگره براي اجراي اقدامات سختتر عليه ايران به شدت دوحزبي بود.
اما به نظر مي رسد اين فشار طي هفته گذشته اندکي تغيير کرده است. نخست اينکه 131 نماينده مجلس، نامه اي را به امضا رساندند که دولت آمريکا را به پيگيري ديپلماسي با ايران که به تازگي رئيس جمهور اصلاح طلب جديد، حسن روحاني را انتخاب کرده، ترغيب مي کند.
از آنجايي که تنظيم کنندگان اصلي اين نامه چارلز دنت، نماينده جمهوريخواه از پنسيلوانيا و ديويد پرايس، نماينده دموکرات از کاروليناي شمالي بوده اند، اين نامه با عنوان «نامه دنت- پرايس» شناخته شده و در آن آمده: «ما معتقديم عدم ارزيابي اين که آيا انتخاب روحاني يک فرصت واقعي براي حرکت به سوي يک توافق قابل تصديق و قابل اجرا خواهد بود يا خير، اشتباه است. آمريکا بايد براي ارزيابي اين گزاره از تمام ابرازهاي ديپلماتيک استفاده کند تا به مذاکرات هسته اي کنوني نيرويي تازه ببخشد.
مطمئناً اين نامه 131 امضايي فاصله زيادي با اکثريت کنگره دارد و تنها امضاي 17 نماينده جمهوري خواه را به خود اختصاص داده است. اما اين مسئله زماني اهميت مي يابد که بدنه اي که همواره مخالف بکارگيري ديپلماسي در قبال ايران بود، با تعداد بالايي از اعضاي خود به طور علني خواستار ديپلماسي مي شود.
شوراي ملي ايرانيان آمريکايي به عنوان يک گروه طرفدار تعامل، اين نامه را «بي سابقه» خواند. درخواست تعامل ديپلماتيک با ايران، سياستي نيست که در داخل آمريکا از اجماع مستحکمي برخوردار باشد.
نکته دوم تحريم ها است. معمولا کنگره آمريکا هر تابستان لايحه اي را براي تشديد تحريم ها عليه ايران به کاخ سفيد مي فرستد، چه کاخ سفيد اين مسئله را ايده اي خوب بداند، چه نه. اما امسال اعضاي کنگره سنت شکني کرده اند.
بر اساس گزارش اميلي کادي از فصلنامه کنگره، مصوبه سالانه کنگره در زمينه تحريم هاي ايران اين بار در تقويم کنگره از قلم افتاده و حتي اگر طي سال جاري آماده باشد، در زودترين زمان ممکن تا ماه اکتبر بررسي نخواهد شد.
همانطور که کادي اشاره مي کند تاخير در ارسال مصوبه تحريم ها، دريچه ديپلماتيک خوبي براي آمريکا و ايران ايجاد مي کند، روحاني طي ماه آگوست (مرداد ماه) تصدي امور را به دست مي گيرد و دور بعدي مذاکرات بين المللي هسته اي ماه سپتامبر (شهريور ماه) برگزار مي شود.
اما مانع بزرگتر در مسير صلح، سياست داخلي آمريکا و ايران است.
هر يک از دو کشور نسبت به فرهنگ سياسي طرف مقابل بي اعتماد است و سياست مداراني را که به نظر در مقابل رقيب، ضعيف ظاهر شده اند را تنبيه کرده است. از سوي ديگر، سياست هاي هر دو کشور تحت تاثير تعداد قابل توجهي از جنگ طلبان قدرتمندي است که مخالف بکارگيري هرگونه ديپلماسي هستند.
نکته اينجا است که ديپلماسي ايراني- آمريکايي از جهاتي، همانقدر که در مورد روابط خارجي ميان دو کشور است، به مباحثات داخلي در هر کشور نيز مربوط مي شود. نرمش آشکار کنگره در قبال ايران براي کساني که خواهان پايان صلح آميز و ديپلماتيک چند دهه دشمني هستند، نشانه قابل توجه ، يک گام واقعي و گرچه کوچک به سوي صلح است.
درک جديد کنگره از اهميت مذاکره با ايران
لوب لاگ در گزارشي مي نويسد: براي نخستين بار طي ماه ها، به نظر مي رسد حاميان تعامل ديپلماتيک با ايران در موضع قدرت قرار گرفته اند. به دنبال پيروزي غافلگير کننده حسن روحاني در انتخابات رياست جمهوري ماه گذشته، چشم انداز توافق هسته اي با تهران، روشن تر شده است. اکنون درک قوي تري در کنگره آمريکا نسبت به اهميت مذاکره با ايران ايجاد شده است.
به همين دليل 131 عضو کنگره نامه اي را امضاء کرده اند که در آن به باراک اوباما توصيه مي شود با ايران به طور جدي وارد مذاکره شود. آنها تاکيد دارند که اوباما بايد از فرصت ناشي از پيروزي روحاني استفاده کند.
به گزارش لوب لاگ، اغلب امضاء کنندگان اين نامه که در مجموع يک سوم اعضاي کنگره را تشکيل مي دهند، تنها چند روز پس از اظهارات بينامين نتانياهو براي علني کردن اين نامه اقدام کرده اند. نخست وزير اسرائيل يکشنبه از واشينگتن خواست رويکرد قاطعانه تري را در مقابل تهران پيش گيرد و همچنين ادعاهايي نيز در مورد روحاني مطرح کرد.
اين در حالي است که کميته امور مشترک اسرائيل آمريکا ( آيپک)، که قوي ترين لابي اسرائيلي در آمريکا به شمار مي رود، هنوز به اين نامه واکنش نشان نداده است. البته برخي منابع آگاه مي گويند، اعضاي آيپک به سناتورها توصيه کرده اند اين نامه را امضاء نکنند.
ترديد ها در تل آويو در خصوص توانايي اوباما براي پايبند ماندن به تعهد محرمانه اش، افزايش يافته است. با اين وجود تا امروز، هنوز مقامات اسرائيل و آيپک، نسبت به اين نامه واکنش نشان نداده اند.
تريتا پارسي، رئيس شوراي ملي ايراني آمريکايي در اين زمينه اظهار داشت: اين مهم است که اعضاي کنگره شامل جمهوريخواهان فرصت ناشي از پيروزي روحاني را درک کرده و مي خواهند از آن بهره ببرند. به گفته وي، نامه هايي از اين دست، هيچگاه بيش از 30 امضاء جمع نمي کردند، اما اکنون 131 امضاء پاي اين نامه است که از تغيير شرايط خبر مي دهد.
برخي ديگر از تحليلگران نيز با اين ديدگاه اتفاق نظر دارند. به گفته آنها تمايل 131 عضو کنگره به امضاء اين نامه حاکي از اجماع کارشناسان پس از روندي 8 ماهه است. آنها به اين نتيجه رسيده اند که بايد روند مذاکرات را تقويت کرد و روي موفقيت تمرکز کرد. البته نتيجه انتخابات رياست جمهوري در ايران نيز تاثير ويژه اي بر شکل گيري اين اجماع داشته است.
کارشناسان مي گويند اقدام اخير کنگره حاکي از آن است که احتمالا تا پايان تابستان يا حتي پايان سال جاري ميلادي، تحريم هاي جديدي عليه ايران به تصويب نمي رسد. هرچند که انتظار مي رفت مجلس نمايندگان در هفته جاري و پيش از آغاز تعطيلات تابستاني، بسته جديدي از تحريم ها را به راي بگذارد. اما شواهد حاکي از آن است که اين اقدام دست کم تا سپتامبر به تاخير افتاده است.
گفتني است در اوايل ماه جاري مسلادي نيز 46 عضو کميته امور خارجي مجلس نمايندگان آمريکا نامه اي را براي اوباما ارسال کرده و در آن خواستار افزايش فشار بر ايران شده بود. در اين نامه تاکيد شده با وجود روي کار آمدن روحاني بايد تحريم ها افزايش يابند.
اما به نظر مي رسد فضا در کپيتال هيل به گونه اي است که حاميان تعامل و ديپلماسي با ايران در موضع قدرت و حاميان تحريم و استفاده از زور در موضع ضعف قرار گرفته اند.
شعله ور شدن آتش زير خاکستر
روزنامه هافينگتون پست چاپ آمريکا در گزارشي به قلم رايان کاستلو مي نويسد: اگر دولت آمريکا نتواند از فرصت کنوني براي احياي مسير ديپلماتيک در مناقشه هسته‌اي با ايران استفاده کند، انتخاب دکتر حسن روحاني به رياست جمهوري ايران نيز به فهرست فرصت‌هاي از دست رفته براي حل اين مناقشه اضافه خواهد شد.
گروهي از اعضاي کنگره و تعدادي از سياستمداران سابق آمريکا از دولت باراک اوباما رئيس جمهور اين کشور خواسته اند ديپلماسي با ايران را احيا کند.
سياست باراک اوباما پس از يک تحرک ديپلماتيک اوليه در دوره نخست رياست جمهوري ، عمدتا به فشار اقتصادي متکي بوده و آن را بر ديپلماسي ارجح دانسته است. اما فشار اقتصادي هرگونه چشم انداز دستيابي به راه حل مبتني بر مذاکره را تيره ساخته است.
اما با انتخاب دکتر حسن روحاني به رياست جمهوري ايران بار ديگر اين اميد به وجود آمده است که شايد بتوان روند ديپلماتيک را از سر گرفت.
گروه زيادي از کارشناسان، سياستمداران سابق و نمايندگان کنگره از باراک اوباما خواسته اند از اين فرصت بالقوه استفاده و تلاش هاي ديپلماتيک را براي دستيابي به يک توافق هسته اي با ايران احيا کند.
روز دوشنبه 29 نفر از مقامات ارشد دولتي، ديپلمات و افسران نظامي سابق و کارشناسان امنيت ملي در نامه اي به اوباما از وي خواستند به محض شروع کار دکتر روحاني، از اين فرصت براي پيگيري مذاکرات چند جانبه و دوجانبه با ايران استفاده کند و از هرگونه اقدام تحريک آميز بپرهيزد که ممکن است روزنه فرصت براي شروع يک سياست معتدل‌تر در ايران را تنگ سازد .
امضاکنندگان اين نامه، از جمله دکتر آن-ماري اسلاتر ، مدير سابق برنامه ريزي سياست در وزارت امور خارجه ، توماس پيکرينگ سفير و معاون سابق وزير امور خارجه ، و ژنرال جوزف پي هوار فرمانده سابق فرماندهي مرکزي آمريکا ، همچنين از رئيس جمهور خواستند آماده شود در ازاي امتيازاتي که ايران در باره برنامه هسته اي خود مي دهد تحريم هاي کنوني را کاهش دهد. آنها هشدار دادند در اين مقطع نبايد تحريم‌هاي بيشتري اعمال يا در نظر گرفته شود.
نامه دو حزبي مشابه نيز در کنگره دست به دست مي شود که به ابتکار چارلي دنت عضو جمهوريخواه و ديويد پرايس عضو دموکرات مجلس نمايندگان نوشته شده است.
131 نفر از اعضاي مجلس نمايندگان تاکنون آن را امضا کرده اند. در نامه دنت-پرايس از رئيس جمهور آمريکا خواسته شده است از اين فرصت که با انتخاب دکتر روحاني به وجود آمده است استفاده کند. آنها از اوباما خواسته‌اند از تحريم ها به عنوان اهرمي براي دستيابي به توافق هسته اي استفاده کند.
بينامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي روز يکشنبه در مصاحبه با يک شبکه آمريکايي نگراني ها را درباره بحران هاي منطقه اي مانند بحران مصر و سوريه کم اهميت خواند و هشدار داد: در واشنگتن به اندازه کافي به برنامه هسته اي ايران توجه نمي شود و ايران بايد با تحريم هاي بيشتري مواجه شود.
گروهي در کنگره آمريکا نيز با نوشتن نامه اي که "کميته امور عمومي آمريکا و اسرائيل" موسوم به آيپک از آن حمايت مي کند و دهها نفر از اعضاي کميته امور خارجي مجلس نمايندگان نيز آن را امضا کرده اند به همين تلقي اشاره کرده و گفته اند که هيچ چيز تغيير نکرده است و ايران بايد با تحريم هاي جديد مواجه شود.
اين روزنامه مي افزايد: بعيد است ايران بدون نقشه راه روشني براي لغو تحريم هاي نفتي و مالي، با دادن امتيازات موافقت کند.
براي اوباما بهتر اين است که در اين مناقشه به توصيه مشاوران خونسردتر توجه کند. شدت بخشيدن به لفاظي هاي ستيزه جويانه و فشار ، راهبردي نيست که جلوي پيشرفت هسته اي ايران را بگيرد. اين راهبرد فقط دستورالعملي براي جنگ است که امکان دستيابي به توافق ديپلماتيک را به شدت محدود خواهد کرد.
اگر دولت آمريکا نتواند مسير ديپلماتيک را احيا کند، انتخاب دکتر روحاني نيز يک فرصت سوخته ديگر براي کاستن از تنش ها با ايران خواهد بود و آتش زير خاکستر کنوني به جنگ ختم خواهد شد.