البته رئیس جمهور محترم هم همان طور که بیان داشته باید از چنان قوام شخصیتی و قدرت تصمیم گیری و انتخابی برخوردار باشد که تسلیم هیچ فشار و تحمیل احتمالی نشده باشد و نشود و البته که رئیس جمهور بر اساس وظیفه شرعی و قانونی و امانت داری رأی ملت باید در انتخاب همکاران خود نهایت دقت را در برگزیدن افراد «اصلح» و یا حداقل «صالح» برای ورود به کابینه را داشته باشد چرا که رئیس جمهور می خواهد امور یک وزارتخانه که می تواند سرنوشت کشور در حیطه آن وزارت را «متحول» و یا به «افول» نزدیک کند را در اختیار وزیر پیشنهادی خود بگذارد.
بنابراین سپردن مسئولیت بسیار سنگین وزارتخانه ها به افراد به هیچ عنوان کار ساده و قابل مسامحه و مداهنه ای نیست و باید با دقت تمامی ابعاد توانمندی، صلاحیت، تخصص، دلسوزی، مدیریت، ایده پردازی، نوآوری، تجربه لازم و برخورداری از شخصیت بسیار سالم و عاشق و «شیفته خدمت» به مردم و نظام و کشور و نه «تشنه قدرت» و ثروت با ظرافت هر چه تمام تر در انتخاب وزرا و همکاران رئیس جمهور مورد توجه جدی قرار گیرد و پر واضح است که در این مسیر مشورت با نخبگان بی غرض و دلسوز و عاشق این مردم و کشور و نظام در انتخاب وزرا می تواند سهم بسیار مهم و ارزنده ای داشته باشد که بر اساس اظهارات رئیس جمهور محترم کابینه پیشنهادی وی حاصل ساعت ها کار فشرده و سنگین، کارشناسی شده و مشورت می باشد.
اما علی الظاهر تعدادی از کابینه پیشنهادی وی آنچنان که برخی نمایندگان مجلس، برخی نخبگان و کارشناسان و عده ای از مردم انتظار دارند توانمندی و صلاحیت لازم برای مسئولیت سنگین وزارت را آن چنان که باید دارا نیستند و وجود نظرات متعدد مخالف در بین برخی نخبگان، مردم و نمایندگان نشان از این واقعیت دارد که برخی از وزرای پیشنهادی باید با دقت و مشورت بیشتر مورد ارزیابی همه جانبه توسط رئیس جمهور محترم قرار می گرفتند و گزینه های با صلاحیت بیشتر و توانمندی افزون تر پیشنهاد می شدند. البته به نظر می رسد که کلیت کابینه پیشنهادی چندان مورد مخالفت نخبگان، نمایندگان مجلس و مردم نیست اما دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم با توانی که در گزیده سخن گفتن و خوب فکر کردن و تصمیم گرفتن در او وجود دارد با دقت بیشتری می توانست برای برخی وزارتخانه ها گزینه های «گزیده»تری انتخاب کند.
اما کاملاً روشن است همچنان که در نوشته های قبلی اشاره شد بر اساس قانون و به فرموده مصرانه رهبری عزیز همه مکلف هستیم که به رئیس جمهور محترم برای اداره کشور کمک کنیم بر این اساس ارائه پیشنهادهای منطقی را وظیفه خود می دانیم ولی تحت فشار قرار دادن و ایجاد فضای تنش و فشار و تحمیل بر رئیس جمهور را از طرف هر شخص، جناح، گروه و سلیقه ای محکوم است و در نهایت به آن چه مجلس محترم درباره اعضای کابینه پیشنهادی رأی بدهد بر اساس قانون و احترام به رأی نمایندگان محترم مجلس و رئیس جمهور محترم همه باید پایبند باشیم.
بی گمان در این واقعیت کسی تردید ندارد که مسئولیت وزارتخانه مسئولیتی بسیار خطیر و سرنوشت ساز است و برای انتخاب وزرا و رأی اعتماد دادن به آن ها باید نهایت دقت و ظرافت در بررسی صلاحیت ها و توانمندی های لازم مصروف شود و هر نماینده ای برای دادن رأی اعتماد و یا عدم اعتماد، می بایست حجت شرعی و دلایل لازم عقلی و وجدانی داشته باشد چرا که هر نماینده ای علاوه بر تأثیرگذاری در شکل گیری کابینه و مسئولیت دادن به افراد باید بداند که امانتدار رأی نه تنها کسانی که به او رأی داده اند بلکه امانتدار نمایندگی مردم کشور است و اگر این فرموده آن پیر سفر کرده امام راحل عزیز را قبول داریم که «مجلس در رأس همه امور است» همان طور که رئیس جمهور به عنوان منتخب مردم مورد احترام است باید نمایندگان و رأی نهایی آن ها درباره کابینه نیز محترم شمرده شود البته رأیی که بر اساس حجت شرعی، حجت عقلی، امانتداری و بر مبنای کارشناسی و تحقیق استوار باشد.
**از شأن نماینده مجلس به دور است
اما نکته قابل تذکر و تأمل این که تعداد قلیلی از نمایندگان مجلس در جریان بررسی کابینه پیشنهادی رئیس جمهور محترم ادبیاتی به کار گرفته اند که نه تنها شایسته یک نماینده مجلس نبود بلکه یکی دو نفر واژه هایی به کار بردند که شایسته شنیدن حتی از زبان فرودست ترین و بی مایه ترین آدم ها نیز نیست چه رسد به یک نماینده مجلس که قرار است جزو بهترین ها باشد و قطره ای محسوب شود از مجلسی که باید به فرموده امام راحل در حد و اندازه «عصاره یک ملت» در کلام و گفتار و رفتار و عمل در همیشه و همه جا ظاهر شود. گر چه آن چند واژه سخیف تنها از زبان یکی دو نماینده شنیده شد اما شنیدن همان چند واژه سخیف از همان یکی دو نماینده نیز بسیار زشت و ناپسند و غیرقابل انتظار است.
این درست که ابراز موافقت و مخالفت با وزرای پیشنهادی، حق، وظیفه و مسئولیت سنگین آحاد نمایندگان محترم مجلس است اما در مخالفت صحبت کردن و انتقاد کردن نیز آداب لازم خود را دارد که خصوصاً آنان که مسئولیتی بر عهده دارند و یا نماینده مردم هستند باید خود را بیش از هر کس دیگری موظف به رعایت حقوق دیگران و رعایت آداب سخن گفتن بدانند و چنین افرادی اگر برای جبران اشتباه خود اقدام عملی آن هم در پشت همان تریبونی که مرتکب آن خطای فاحش شده اند نکنند و تعهد ندهند که بعد از آن نیز چنین اشتباهی مرتکب نشوند، قدر مسلم اصل نمایندگی آنان از سوی مردم در مجلس زیر سوال است.
این یکی دو نفر با چنین گفتار و رفتاری نه تنها به مردم و شأن نمایندگی و مجلس بی حرمتی کرده اند بلکه با استفاده از برخی واژه های سخیف به هنگام نطق خود در مجلس ممکن است باعث شوند که گاه اصل موضوع مهم بررسی صلاحیت وزرا به حاشیه رانده شود و مداقه لازم در بررسی و ارزیابی توانمندی و صلاحیت برخی وزرای پیشنهادی انجام نگیرد که این خود زیان مضاعف دیگری بر کشور و مردم تحمیل می کند.
به هر صورت انتظار مردم این است که حتی این موارد اندک هیچ گاه و در هیچ موردی در خانه ملت رخ ندهد و شأن این جایگاه عظیم توسط هیچ کس حتی برای لحظه ای دچار خدشه نشود و در نهایت انتظار است که نمایندگان محترم مجلس با دقت هر چه بیشتر و بر اساس حجت شرعی و عقلی و دلایل و مستندات واقعی و اماره های متقنی که برای سنجش و ارزیابی صلاحیت و توانمندی افراد دارند - و نه خدای ناکرده بر اساس ظن و گمان و غرض - به نمایندگی از ملت بزرگ ایران و به امانتداری از رأی مردم به وظیفه شرعی و قانونی و اخلاقی خود عمل کنند و افراد «صالح» را برای سپردن مسئولیت سنگین وزارت به آنان برگزینند و پس از آن نیز همه به رئیس جمهور محترم و کابینه انتخابی و قانونی او هم فرصت خدمت بدهند و هم از هیچ کمکی به دولت جدید فروگذار نکنند.