بهارستان‌نشینان که از صبح روز دوشنبه هفته گذشته کار بررسی برنامه‌ها و اصول کلی دولت حجت‌الاسلام روحانی و صلاحیت وزرای پیشنهادی وی را آغاز کردند، طی 4 روز، 8 نشست علنی داشتند و در واقع حدود 36 ساعت برای برای بررسی 18 وزیر وقت گذاشتند.
نمایندگان نهمین دوره مجلس در سال دوم فعالیت خود در مقابل آزمونی سخت قرار گرفته و بررسی کابینه‌ای را عهده‌دار شدند که قرار است عملکرد اجرایی 4 سال کشور را رقم بزند لذا تحقیق و بررسی در مورد تخصص، تجربه و تهعد وزرای پیشنهادی شاید مهم‌ترین کاری بود که وکلای ملت باید در این باره انجام می‌دادند.
سپردن سکان اجرایی کشور به اعضای تیم پیشنهادی دولت وظیفه‌ای بود که وکلای ملت را در پیشگاه خدا و آرای مردمی که آنها را راهی بهارستان کرده بودند، مسئول می‌کرد لذا انجام این وظیفه حساسیت دو چندان می‌طلبید.
پرواضح است که کمترین اقدام نمایندگان برای انجام این وظیفه خطیر و تاثیرگذار، حضور منظم آنها در جلسات مجلس بود؛ حضوری که طبیعتا باید همراه با تمرکز و دقت باشد تا عملکرد آنها در دادن رای اعتماد به وزرا مبتنی بر تحقیق و بررسی باشد نه اینکه انداختن رای‌های اعتماد در صندوق هر وزیر با شائبه‌ای همراه باشد که گویا این آرا در جایی غیر از جلسات مجلس رقم خورده و حضور آنها در نشست‌های بررسی صلاحیت وزرا و استماع ادله مخالفین و دفاع موافقین در اعتماد آنها به وزرای پیشنهادی بی‌تاثیر بوده است.
اما با تمام این ملزومات و بایدها و نبایدها شاهد بودیم که در طول برگزاری نشست‌های مجلس که برای هر دقیقه آن میلیون‌ها تومان از بیت‌المال هزینه می‌شود، همواره چندین کرسی نمایندگان خالی بود.
حتی در زمان اخذ رای اعتماد که در واقع حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین لحظات مجلس به شمار می‌رود تمام نمایندگان در صحن بهارستان حضور نداشتند. فارغ از تمام علت‌ها و دلیل‌های موجه بهارستان‌نشینان باز این سؤال پیش می‌آید که آیا مهم‌تر از زمان رقم زدن چینش کابینه، که در هر دوره از مجلس تنها یکبار اتفاق می‌افتد، امر مهم دیگری هم وجود دارد؟!
البته نگارنده منکر وظیفه خطیر نمایندگی یا رسیدگی آنها به امور مربوطه نمی‌شود اما نکته قابل تامل این است که آیا زمان دیگری برای جبران این لحظات از دست رفته وجود دارد؟
نگاهی به تعداد نمایندگان حاضر در هر جلسه مجلس این موضوع را بیشتر عیان می‌کند که کار از عدم حضور کم تعداد نمایندگان گذشته و به طور میانگین در هر جلسه 72 کرسی خالی وجود داشته است و حالا وقتی به تاثیر یک رای می‌اندیشیم، عدم حضور یک چهارم نمایندگان مجلس در این جلسات بیش از حد تصور ذهن را درگیر می‌کند.
متاسفانه نخستین جلسه مجلس شورای اسلامی که به منظور بررسی برنامه، اصول کلی و خط مشی دولت یازدهم و کلیات کابینه تشکیل شد با غیبت 58 نماینده مواجه بود، همچنین در ابتدای جلسه عصر همان روز هم تنها 195 نماینده در صحن حضور داشتند و مجلس کار خود را با 94 کرسی خالی آغاز کرد.
در روز سه‌شنبه هم که سومین و چهارمین نشست بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی برگزار شد، به ترتیب 75 و 65 نماینده غیبت داشتند.
پنجمین و ششمین جلسات مجلس برای رسیدگی به صلاحیت کابینه معرفی شده حجت‌الاسلام روحانی هم کار خود را با غیبت 57 و 96 نماینده پی گرفت و اما در دو جلسه روز پنجشنبه هم که آخرین لحظات این ماراتن بود، شاهد غیبت 56 و 75 نماینده بودیم.
| ردیف | جلسه | تعداد غایبان |
| 1 | اول(دوشنبه صبح) | 58 |
| 2 | دوم (دوشنبه عصر) | 94 |
| 3 | سوم (سه‌شنبه صبح) | 75 |
| 4 | چهارم (سه‌شنبه عصر) | 65 |
| 5 | پنجم (چهارشنبه صبح) | 57 |
| 6 | ششم (چهارشنبه عصر) | 96 |
| 7 | هفتم (پنجشنبه صبح) | 56 |
| 8 | هشتم (پنجشنبه عصر) | 75 |
| 9 | رای اعتماد | 5 |
البته در زمان پایان بررسی‌ها و اخذ رای اعتماد از نمایندگان، مجلس در بی‌سابقه‌ترین زمان، حضور 284 نماینده را به خود دید اما جای 5 نماینده همچنان خالی بود! با احتساب غیبت 581 نماینده در مجموع 8 جلسه بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی، به طور میانگین در آغاز هر جلسه 72 نماینده غیبت داشته‌اند.
به هرحال صندلی‌های خالی مجلس مسئله دیروز و امروز نیست؛ مسئله ای است تاریخی که حتی حدود 9 سال پیش رهبر معظم انقلاب هم از آن انتقاد کردند. شاید بازخوانی این سخنان که وصف حال این روزهای مجلس هم هست، خالی از لطف نباشد.
"حرف که زیاد است. گفت: یک سینه حرف موج زند در دهان ما؛ با شما حرف زیاد داریم، لیکن وقت را هم باید در نظر گرفت. آخرین مطلب، انضباط است. من این را عرض بکنم؛ خیلى از اوقات که در گذشته تلویزیون مجلس را نشان مى‌داد و من صندلى‌هاى خالى را مى‌دیدم، پاى تلویزیون از مردم خجالت مى‌کشیدم و احساس شرم مى‌کردم! ما به این مردم گفته‌ایم پاى صندوق بیایید؛ آنها هم آمده‌اند و نماینده معین کرده‌اند؛ حالا چه دارد مطرح مى‌شود؟ مطلب مهم. به مجلس نگاه مى‌کنید، مى‌بینید چهار تا صندلى خالى است؛ یکى نشسته، پنج تا صندلى خالى است. بنده این‌جا پاى تلویزیون وقتى این صحنه را مى‌دیدم، حقیقتاً احساس شرمندگى مى‌کردم. این، بى‌انضباطى است و مطلقاً نباید این را براى مجلس برتافت. سر وقت حاضر شدن، در کمیسیون حاضر شدن، در صحن علنى حاضر شدن و کار کردن، خیلى مهم است."
