محور اخبار و تحلیل‌های رسانه‌های مهم جهان در چند روز گذشته در خصوص اظهارات رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی سالانه خود در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد حکایت از یک "گشایش دیپلماتیک" در روابط دوکشور ایالات متحده و جمهوری اسلامی ایران داشت. گشایشی که می‌تواند خصومت‌ها و کدورت‌های سه دهه گذشته را به تدریج برطرف نماید. اما آیا این گشایش دیپلماتیک به معنای "گشایش استراتژیک" در روابط دو کشور است و یا اینکه برخی می‌خواهند با جنگ روانی و فضا سازی رسانه‌ای دیپلماسی را به استراتژی پیوند بزنند؟ یا اینکه عده‌ای درصددند تغییر الحان را به تغییر ارزش‌ها و اصول حاکم بر روابط این دو کشور ترجمه کنند؟
خصومت‌های نابخشودنی پشت لبخندهای دیپلماتیک
رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی‌اش به بخش کوچکی از خصومت‌های این کشور علیه ملت ایران در جریان کودتای 28 مرداد اشاره کرد اما در عین حال قسمت‌های مهمی از این دشمنی را پشت لبخندهای دیپلماتیک و تعارفات متداول پنهان کرد. حمایت از رژیم ظالم پهلوی و تجهیز آن علیه ملت ایران در سال‌های مبارزات انقلابی مردم، تحریک اغتشاشات و شورش‌های مذهبی و قومیتی در ماه‌های اولیه انقلاب اسلامی، تجاوز آشکار البته ناکام نظامی به صحرای طبس، بلوکه کردن اموال و دارایی‌های بحق ملت ایران، پشتیبانی همه جانبه از رژیم بعثی عراق در حمله نظامی به ایران، حمایت از گروهک منافقین و خارج کردن اسم آن از لیست گروه‌های تروریستی که تاکنون منجر به ترور 17000 کودک، زن و مرد بی‌گناه شده است، حمله موشکی به هواپیمای مسافربری ایرباس جمهوری اسلامی، رهبری و هدایت کشتار حجاج ایرانی در مراسم برائت از مشرکین توسط سعودی‌ها، تحریم‌های اقتصادی مستمر، تهدید و درگیری مستقیم نظامی در آب‌های خلیج فارس، سنگ‌اندازی در مسیر دستیابی جمهوری اسلامی به فناوری صلح آمیز هسته‌ای و ترور دانشمندان هسته‌ای ایران و... تنها بخش کوچکی از سیاهه خصومت‌های دولت خشن آمریکا علیه ملت مظلوم ایران است.
دولتی که افسار دیپلماتیک آن به دست لابی‌های صهیونیستی نظیر "آیپک" و کارتل‌ها و تراست‌های سرمایه‌داران یهودی است که صنایع نظامی، ارتباطی و حتی پزشکی و دارویی را در اختیار دارند.
حمله تمدن عظیم اسلامی به جهل قرون وسطایی
بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) فرمودند "با آمریکا روابط ایجاد نخواهیم کرد مگر این که آدم بشود/همه گرفتاری‌ما از آمریکاست" بر این اساس اگر روزی "آمریکا آدم شد"می‌توان به برقراری روابط و مذاکره فکر کرد. اما آیا واقعا امروز نشانه‌ای از آدمیت در دولت آمریکا مشاهده می‌شود که عده‌ای سینه چاک کرده‌اند تا با مسئولان این دولت سر میز مذاکره بنشینند؟ در این بده بستان دیپلماتیک قرار است چه چیز بین جمهوری اسلامی و دولت آمریکا رد و بدل شود؟ ما با دولتی که به طور رسمی مروج همجنس بازی و سقط جنین در دنیاست چه مراوده‌ای می‌توانیم داشته باشیم؟
خداوند در قران کریم می‌فرماید: "لَن تَرْضَی عَنکَ الْیَهُودُ وَلاَ النَّصَارَی حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ"(1) "لن" در اینجا به معنای نفی الی الابد است. یعنی یهود و نصاری از تو ای پیغمبر(ص) راضی نمی‌شوند مگر اینکه به تبعیت از آنها درآیی. ما قرار است از کدام ممشا و روش آمریکایی‌ها پیروی کنیم. قرار است کدام جامه آمریکایی را بر تن کنیم. برخی رسانه‌های داخلی که امروز یقه دریده از برقراری رابطه با آمریکا استقبال می‌کنند و دنبال آنند تا تاکتیک "نرمش قهرمانانه" را به تغییر در استراتژی‌های جمهوری اسلامی پیوند بزنند عملا در زمین دشمن و به عنوان تکه ای از پازل طراحی آمریکایی‌ها برای ندادن امتیاز و دست بالا گرفتن آنها در مذاکرات بازی می‌کنند. امروز ایران در موضع ضعف نیست بلکه دولت آمریکا در حضیض ذلت قرار گرفته است. امروز روز تهاجم نور به ظلمت و حمله تمدن عظیم اسلامی به جهل قرون وسطایی آمریکایی‌هاست.
ایران قدرتمندتر از همیشه
یکی از شگردهای پیچیده جنگ روانی این است دشمنی که در موضع ضعف قرار دارد با تبلیغات و فضاسازی خود را در موضع اقتدار نشان می‌دهد و به دنبال امتیاز گرفتن است. آمریکایی‌ها امروز ضعیف‌تر از گذشته به دنبال امتیاز گرفتن از کشور قدرتمندی مانند ایران هستند. 34 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد. آن روز که لانه جاسوسی آمریکا در تهران مقتدرانه توسط دانشجویان تسخیر شد و بنیانگذار کبیر انقلاب (ره) آن را انقلاب دوم خواند، نظام اسلامی درگیر چالش‌های داخلی و بین‌المللی فراوانی بود. هنوز مردم ایران نعمت ثبات و امنیت را نچشیده بودند. هر روز در گوشه‌ای از این مملکت صدای تفرقه بلند می‌شد. غائله کردستان، ترکمن صحرا، خوزستان و بلوچستان هنوز مهار نشده بود.
هنوز پرده از چهره جریانات سازشکار و منافق نیفتاده بود. هنوز نهادهای انقلابی تثبیت نشده بودند و ... اما با این حال ملت ایران توانستند در برابر تمامیت خواهی آمریکایی‌ها قد علم کنند و هیبت یک ابرقدرت بین‌المللی را در تمام دنیا از بین ببرند. امروز 34 سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد و ایران روز به روز قدرتمندتر شده است. اگر آمریکایی‌ها 30 پله در ساحات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی سقوط کرده‌اند ایران اسلامی صدها پله بالاآمده است. امروز مردم ایران شیرینی نعمت ثبات و امنیت را در سایه مردم‌سالاری دینی چشیده‌اند.
بیش از 30 انتخابات در سه دهه گذشته برگزار شده است. به لحاظ فناوری‌های نوین و استراتژیک ایران در برخی از علوم در بین چند کشور برتر دنیاست. جمهوری اسلامی یک دهه زودتر از افق چشم انداز خود به قدرت برتر علمی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در منطقه تبدیل شده است. به لحاظ منطقه‌ای جمهوری اسلامی راقم نقشه خاورمیانه جدید اسلامی است و محور مقاومت روز به روز در حال پر رنگ‌تر شدن است. بیداری اسلامی ملهم از انقلاب ایران از شمال آفریقا تا سواحل خلیج فارس را به لرزه درآورده است. و ...
جمع بندی
بحمدالله جمهوری اسلامی ایران در وضعیت کنونی کشور مقتدری است که نسبت به سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی پیشرفت‌های آن اصلا قابل مقایسه نیست. در مقابل آمریکایی‌ها در 34 سال گذشته هر روز روزهای سخت تری را سپری کرده‌اند و روزی نبوده است که از هیمنه و طنطنه قدرتشان کاسته نشود. ابرقدرت دوران جنگ سرد به شیری بی یال و دم و اشکم در هزاره سوم تبدیل شده است که به جای چنگ انداختن فقط غرش می‌کند. از سویی ملت‌های مستضعف جهان امروز چشم امیدشان در ایستادگی و صلابت در مقابل آمریکایی‌ها جمهوری اسلامی است.
در شرایط فعلی بیش از اینکه ما به آمریکا نیاز داشته باشیم آنها به ایران احتیاج دارند و تا زمانی که دولت آمریکا با رفتار متناقض خود نتواند اعتماد افکار عمومی را در جامعه ایران جلب کند گفتمان حاکم بر روابط ایران و آمریکا همان شعار «مرگ بر آمریکا» خواهد بود که فریاد اصلی ملت ایران در راهپیمایی‌های مختلف است.
هیچ تغییری در استراتژی همیشگی تقابل استضعاف و استکبار در طول تاریخ پیش نیامده است. به تعبیر مقام معظم رهبری «چگونه می توان با دولت مستکبر، زورگو، توسعه طلب و استثمارگر آمریکا آن هم در دوره دولتمردان گستاخ، بی ادب و مدعی فعلی گفتگو کرد... سیاست جمهوری اسلامی ایران در عدم مذاکره و ارتباط با آمریکا تا هنگامی که سیاست‌های این دولت استکباری تغییر نکند، به قوت خود باقی است.» از این رو گشایش دیپلماتیک به معنای گشایش استراتژیک میان ایران و آمریکا نیست. این یک نرمش قهرمانانه برای پیگیری اصول و برانداز حریف در تشک کشتی و آزمونی برای سنجش صداقت در گفتار و اراده در رفتار آمریکایی‌هاست.