صراط: آیت الله مظاهری در جلسه هفتگی درس اخلاق به بررسی اثرات نامطلوب سختگیری خانواده ها پرداخته که در ادامه از نظر می گذرد:
اگر مى خواهيد همسر و فرزندتان از نظر روحى سالم باشند، بايد در خانه «سخت گيرى» و «بهانه جويى» نكنيد. از «منفى نگرى» بپرهيزيد، «سعه صدر» داشته باشيد و با سختى‌هاى زندگى و مصيبت‌ها مردانه مقابله كنيد. سعى كنيد با همسر خود مطابقت و موافقت داشته باشيد كه در روايت مى خوانيم: «مرد به سبب اشتياق و ميل خانواده خويش غذا مى خورد. يعنى: مرد در خوراك هم با خانواده خويش هماهنگ مى‌شود و طعام مورد پسند آنها را مى‌خورد.».
اين مطابقت در موارد ديگر نيز لازم است. مثلًا تا جایی که خلاف شرع و خلاف عرف نباشد، به گونه‌اى لباس بپوشد كه با علاقه همسرش مطابقت نمايد و به شيوه‌اى تكلّم كند كه او مى‌پسندد. بنابراين، هر كدام از مرد و زن بايد خود را با خانواده هماهنگ كند. از آنها پيروى نمايد، نه اينكه مغرورانه آنها را به متابعت از خود فرا خواند.
از اين روايت درس مى گيريم كه نه تنها در خانه نبايد سخت گيرى و بهانه جويى‌كنيم، بلكه لازم است از خانواده خود در چارچوب شرع و عقل، متابعت و با آنها موافقت نماييم تا موجب جلب محبّت و ازدياد صميميّت و گسترش رفاقت در محيط خانه شويم.
اگر انسان در امورى كه شارع مقدّس اجازه داده است، عقل پسند هم هست و با عرف مردم مسلمان نيز مغايرتى ندارد، سختگيرى كند و به تعبيرى عاميانه «مقدّس مآب» باشد، تأثيرى منفى به دنبال خواهد داشت. فراموش نشود كه اگر در مقام موعظه و نصيحت باشيم و در انديشه بيان مصالح و مفاسد هستيم، بايد در جلوگيري اطرافيان از انجام گناهان و مکروهات، اصرار كنيم. ولى، در مقام عمل نبايد بر خانواده سخت بگيريم كه اثرات نامطلوبى در پى دارد.
از اين رو، اگر همسر شما كار مكروهى را به جاى آورد، نبايد با شدّت و خشونت از آن جلوگيرى كنيد. چون ممكن است كه اين سخت گيري باعث بروز لجاجت شود و نه تنها نتيجه مطلوب گرفته نمى‌شود، بلكه اثر معكوس نيز خواهد داشت. برخى از تمايلات و خواسته‌هاى همسر و همچنين فرزندان، اگر در محيط خانه اشباع و برآورده شود، باعث پيش گيرى از وقوع يك سلسله مفاسد در بيرون از منزل مى‌شود. بنابراين توصيه مى‌كنم كه در خانه، مقدّس و متقّى باشيد، ولى هرگز «خشك» نباشيد و از سخت گيري‌هاى بى مورد و بي‌جا در محيط خانه و در مورد همسر و فرزندان بپرهيزيد.
غالباً سخت گيري‌ها مطابق خواسته شرع مقدّس و عقل و عرف نيست. ما بايد در جايى سخت بگيريم كه خداوند تعالى سخت گرفته باشد. البته، آن هم هرگز به معناى خشونت و تندى نيست، بلكه منظور اين است كه در انجام واجبات و ترک محرمات، بايد جدّى و محكم بود، امّا جديّت بايد بدون تندي و تنش و همراه با ملاطفت و مهرباني باشد تا اثر کند.
اگر مى خواهيد همسر و فرزندتان از نظر روحى سالم باشند، بايد در خانه «سخت گيرى» و «بهانه جويى» نكنيد. از «منفى نگرى» بپرهيزيد، «سعه صدر» داشته باشيد و با سختى‌هاى زندگى و مصيبت‌ها مردانه مقابله كنيد. سعى كنيد با همسر خود مطابقت و موافقت داشته باشيد كه در روايت مى خوانيم: «مرد به سبب اشتياق و ميل خانواده خويش غذا مى خورد. يعنى: مرد در خوراك هم با خانواده خويش هماهنگ مى‌شود و طعام مورد پسند آنها را مى‌خورد.».
اين مطابقت در موارد ديگر نيز لازم است. مثلًا تا جایی که خلاف شرع و خلاف عرف نباشد، به گونه‌اى لباس بپوشد كه با علاقه همسرش مطابقت نمايد و به شيوه‌اى تكلّم كند كه او مى‌پسندد. بنابراين، هر كدام از مرد و زن بايد خود را با خانواده هماهنگ كند. از آنها پيروى نمايد، نه اينكه مغرورانه آنها را به متابعت از خود فرا خواند.
از اين روايت درس مى گيريم كه نه تنها در خانه نبايد سخت گيرى و بهانه جويى‌كنيم، بلكه لازم است از خانواده خود در چارچوب شرع و عقل، متابعت و با آنها موافقت نماييم تا موجب جلب محبّت و ازدياد صميميّت و گسترش رفاقت در محيط خانه شويم.
اگر انسان در امورى كه شارع مقدّس اجازه داده است، عقل پسند هم هست و با عرف مردم مسلمان نيز مغايرتى ندارد، سختگيرى كند و به تعبيرى عاميانه «مقدّس مآب» باشد، تأثيرى منفى به دنبال خواهد داشت. فراموش نشود كه اگر در مقام موعظه و نصيحت باشيم و در انديشه بيان مصالح و مفاسد هستيم، بايد در جلوگيري اطرافيان از انجام گناهان و مکروهات، اصرار كنيم. ولى، در مقام عمل نبايد بر خانواده سخت بگيريم كه اثرات نامطلوبى در پى دارد.
از اين رو، اگر همسر شما كار مكروهى را به جاى آورد، نبايد با شدّت و خشونت از آن جلوگيرى كنيد. چون ممكن است كه اين سخت گيري باعث بروز لجاجت شود و نه تنها نتيجه مطلوب گرفته نمى‌شود، بلكه اثر معكوس نيز خواهد داشت. برخى از تمايلات و خواسته‌هاى همسر و همچنين فرزندان، اگر در محيط خانه اشباع و برآورده شود، باعث پيش گيرى از وقوع يك سلسله مفاسد در بيرون از منزل مى‌شود. بنابراين توصيه مى‌كنم كه در خانه، مقدّس و متقّى باشيد، ولى هرگز «خشك» نباشيد و از سخت گيري‌هاى بى مورد و بي‌جا در محيط خانه و در مورد همسر و فرزندان بپرهيزيد.
غالباً سخت گيري‌ها مطابق خواسته شرع مقدّس و عقل و عرف نيست. ما بايد در جايى سخت بگيريم كه خداوند تعالى سخت گرفته باشد. البته، آن هم هرگز به معناى خشونت و تندى نيست، بلكه منظور اين است كه در انجام واجبات و ترک محرمات، بايد جدّى و محكم بود، امّا جديّت بايد بدون تندي و تنش و همراه با ملاطفت و مهرباني باشد تا اثر کند.