صراط: اما هیچکدام از اینها دلیل نمی‌شود تا حضور«محمد جواد ظریف» در لوکیشن سریال طنز یک کارگردان شهره، توجیهی داشته باشد.
خبر «ظریف در پشت صحنه سریال مدیری» که دیروز از همه رسانه‌ها پخش شد، اصلا خبر خوبی نیست. به قول آنهایی که ارتباطات خوانده‌اند، عنصر «چرا» در این خبر، مبهم است. چرا باید وزیر خارجه در پشت صحنه یک سریال، آن هم یک سریال طنز، آن هم سریال طنز یک کارگردان همیشه طناز حاضر بشود؟ این بازدید چه دستاوردی می‌تواند برای «محمد جواد ظریف» داشته باشد؟ آیا طرفدارانش در «فیسبوک» بیشتر خواهند شد و پستهای هر از گاهی اش، «لایک» بیشتری خواهد گرفت؟ آیا «جان کری» و «کاترین اشتون»، «لوران فابیوس»، از خبر مطلع می‌شوند و دست از لجاجت برمی دارند و تصدیق می‌کنند که در توافق ژنو بر حق غنی سازی ایران، تصریح شده است؟ آیا مردم کوچه بازار که همین حالا هم محمد جواد ظریف را در قامت همان منجی می‌بینند که منتظرش بوده‌اند که بیاید و اوضاع نابسامان اقتصاد و زندگی شان را سامان بدهد، بیشتر مطمئن می‌شوند که این مرد کوتاه قد با ریش پروفسوری، درست همان کسی است که باید باشد؟
می بینید؟ هیچ کدام از این گزاره‌ها نمی تواند «چرایی» مناسبی برای خبر بالا باشد.
آقای ظریف! من و خیلی‌های دیگر در این کشور، حقیقتا، به شما علاقه داریم؛ نه به این خاطر که خیال می‌کنیم با به سرانجام رسیدن مذاکرات ایران و 1+5 از فردایش، همه با شلوارهای جین سوار شورلتها و فورد‌های آمریکایی می‌شویم و با آن خودروهای پوزه دراز در خیابانها جولان می‌دهیم؛ یا نه به این خاطر که خیال می‌کنیم سرانجام قیمت دلار می‌شود 100 تومان و طلا به گرمی 6 هزار تومان می‌رسد و ما می‌توانیم مهریه همسرمان را تمام و کمال تقدیمش کنیم. یا حتی نه به این خاطر که منتظریم تا سرانجام با مذاکراتی مقتدرانه، پوزه همه امپریالیستهای جهان را به خاک مذلت بمالیم و خلق مستضعف را به جایگاه حقشان برسانیم.
نه. من و خیلی‌های دیگر شما را در قامت مردی می‌بینیم که با اتکا به تجربه و با بهره گیری از نبوغی ذاتی که در دانش روابط بین الملل دارد می‌تواند پس از سالها، چهره ای حقیقی از ایران اسلامی را به جهان نشان بدهید؛ چهره ای که در آن صلح طلبی و اقتدار نظام مقدس اسلامی، توأمان، پیداست. این کار سختی است و با گذشته ای که بر ما گذشته، سخت تر هم شده است و شما مرد روزهای سخت هستید. ما از خود شما شنیده ایم که جنس کار وزارت خارجه، سخت است و توقع داریم به این اولین اصول، پایبند باشید.
محمد جواد ظریف البته حق دارد به هنری و یا به کارگردانی علاقه‌مند باشد؛ محمد جواد ظریف حق دارد گاهی از کارش مرخصی بگیرد و یکی دو روز را برای خودش باشد؛ محمد جواد ظریف حق دارد در شهر بچرخد و با رفیقی بخندد و عکس بگیرد، اما «وزیر امور خارجه» نه.
وزیر امور خارجه حتی وقتی که به خاطر کمردردش در تختی در هواپیما دراز کشیده، یا وقتی به سمت بیمارستان می‌رود تا مادر ناخوش احوالش را ملاقات کند، باز هم وزیر امور خارجه است. وزیر امور خارجه اصلاً همیشه خدا، وزیر امور خارجه است. آقای ظریف! این را که یادتان نرفته است؟
منبع: قدس آنلاین
خبر «ظریف در پشت صحنه سریال مدیری» که دیروز از همه رسانه‌ها پخش شد، اصلا خبر خوبی نیست. به قول آنهایی که ارتباطات خوانده‌اند، عنصر «چرا» در این خبر، مبهم است. چرا باید وزیر خارجه در پشت صحنه یک سریال، آن هم یک سریال طنز، آن هم سریال طنز یک کارگردان همیشه طناز حاضر بشود؟ این بازدید چه دستاوردی می‌تواند برای «محمد جواد ظریف» داشته باشد؟ آیا طرفدارانش در «فیسبوک» بیشتر خواهند شد و پستهای هر از گاهی اش، «لایک» بیشتری خواهد گرفت؟ آیا «جان کری» و «کاترین اشتون»، «لوران فابیوس»، از خبر مطلع می‌شوند و دست از لجاجت برمی دارند و تصدیق می‌کنند که در توافق ژنو بر حق غنی سازی ایران، تصریح شده است؟ آیا مردم کوچه بازار که همین حالا هم محمد جواد ظریف را در قامت همان منجی می‌بینند که منتظرش بوده‌اند که بیاید و اوضاع نابسامان اقتصاد و زندگی شان را سامان بدهد، بیشتر مطمئن می‌شوند که این مرد کوتاه قد با ریش پروفسوری، درست همان کسی است که باید باشد؟
می بینید؟ هیچ کدام از این گزاره‌ها نمی تواند «چرایی» مناسبی برای خبر بالا باشد.
آقای ظریف! من و خیلی‌های دیگر در این کشور، حقیقتا، به شما علاقه داریم؛ نه به این خاطر که خیال می‌کنیم با به سرانجام رسیدن مذاکرات ایران و 1+5 از فردایش، همه با شلوارهای جین سوار شورلتها و فورد‌های آمریکایی می‌شویم و با آن خودروهای پوزه دراز در خیابانها جولان می‌دهیم؛ یا نه به این خاطر که خیال می‌کنیم سرانجام قیمت دلار می‌شود 100 تومان و طلا به گرمی 6 هزار تومان می‌رسد و ما می‌توانیم مهریه همسرمان را تمام و کمال تقدیمش کنیم. یا حتی نه به این خاطر که منتظریم تا سرانجام با مذاکراتی مقتدرانه، پوزه همه امپریالیستهای جهان را به خاک مذلت بمالیم و خلق مستضعف را به جایگاه حقشان برسانیم.
نه. من و خیلی‌های دیگر شما را در قامت مردی می‌بینیم که با اتکا به تجربه و با بهره گیری از نبوغی ذاتی که در دانش روابط بین الملل دارد می‌تواند پس از سالها، چهره ای حقیقی از ایران اسلامی را به جهان نشان بدهید؛ چهره ای که در آن صلح طلبی و اقتدار نظام مقدس اسلامی، توأمان، پیداست. این کار سختی است و با گذشته ای که بر ما گذشته، سخت تر هم شده است و شما مرد روزهای سخت هستید. ما از خود شما شنیده ایم که جنس کار وزارت خارجه، سخت است و توقع داریم به این اولین اصول، پایبند باشید.
محمد جواد ظریف البته حق دارد به هنری و یا به کارگردانی علاقه‌مند باشد؛ محمد جواد ظریف حق دارد گاهی از کارش مرخصی بگیرد و یکی دو روز را برای خودش باشد؛ محمد جواد ظریف حق دارد در شهر بچرخد و با رفیقی بخندد و عکس بگیرد، اما «وزیر امور خارجه» نه.
وزیر امور خارجه حتی وقتی که به خاطر کمردردش در تختی در هواپیما دراز کشیده، یا وقتی به سمت بیمارستان می‌رود تا مادر ناخوش احوالش را ملاقات کند، باز هم وزیر امور خارجه است. وزیر امور خارجه اصلاً همیشه خدا، وزیر امور خارجه است. آقای ظریف! این را که یادتان نرفته است؟
منبع: قدس آنلاین