این که او هیچ آورده‌ای برای تیم‌ملی نداشته و تیم‌ملی زشت بازی می‌کند و اگر به جام‌جهانی صعود کرد، روی بخت و اقبال بود. همچنین از او گلایه شد که چرا با بی‌اعتنایی نسبت به بازیکنانی که در تیم‌های داخلی بازی می‌کنند، به سراغ دورگه‌ها و همچنین ایرانیانی رفته که در آنسوی مرزها متولد شده و خلق و خوی غربی دارند.
واکاوی به عهده شما اما ببینیم لیگی که رو به پایان است، چه آورده‌ای برای فوتبال و همچنین تیم‌ملی داشته است؟ آیا این لیگ، لیگ پویایی بوده؟
فولاد، صدرنشین فعلی که بیشترین بخت را برای کسب عنوان قهرمانی دارد، در فاصله سه هفته مانده به پایان بازی‌ها 62 درصد از امتیازات را کسب کرده. این در حالی است که در کمتر لیگی تیم صدرنشین کمتر از 80 درصد کل امتیازات را کسب کرده. در برخی لیگ‌ها از جمله لیگ‌های حرفه‌ای مثل لالیگا و بوندس‌لیگا درصد امتیازگیری بیش از 80 و حتی 90 درصد است. میانگین کسب امتیاز در هر بازی برای فولاد 88/1 بوده و میانگین گل زده این تیم در هر بازی 22/1 گل است! خب این آمار نشان می‌دهد فوتبال باشگاهی ایران یک فوتبال تدافعی است. همان‌طور که آمار گل‌های خورده تیم‌های مدعی قهرمانی قابل دفاع است. فولاد هر 73 دقیقه یک گل به‌ثمر رسانده، در عوض هر 110 دقیقه یک گل دریافت کرده است. پرسپولیس که بهترین عملکرد را در خط دفاعی دارد، هر 186 دقیقه تنها یک گل دریافت کرده در حالی که آمار گل زده این تیم در هر بازی 25/1 گل است.
تیم‌های مدعی قهرمانی در لیگ‌برتر میانگین کسب امتیازشان در هر بازی به عدد 2 نمی‌رسد. همچنین میانگین گل زده‌شان در هر بازی کمتر از یک و نیم گل است. تنها عملکردشان در خط دفاع قابل قبول بوده و این همان‌طور که گفته شد نشأت گرفته از تفکر دفاعی و احتیاط‌گونه است. این را هم می‌توان گفت که تیم‌های مدعی قهرمانی پیر شده‌اند و کمتر می‌دوند. تیمی که کمتر بدود، کمتر صاحب موقعیت گل می‌شود و در نهایت کمتر گل می‌زند و بیشتر تجمعش در منطقه یک‌سوم دفاعی است و این منجر به ایجاد سدهای دفاعی متعدد و استحکام در خط دفاعی می‌شود.
این شکل از بازی با تفکر حاکم بر فوتبال حرفه‌ای در تضاد است. در فوتبال حرفه‌ای تیم‌ها برای حفظ جذابیت فوتبال و حفظ تعداد تماشاگرانی که برای تماشای بازی به استادیوم می‌آیند، سرعتی و تهاجمی فوتبال می‌کنند اما در ایران اصلاً به این مسئله توجهی نمی‌شود.
تماشاگر استقلال برای دیدن گل باید 75 دقیقه انتظار بکشد و تماشاگر پرسپولیس 81 دقیقه. خب در چنین شرایطی باید به آنها حق داد که به استادیوم نیایند. این دو تیم، دو قطب اصلی فوتبال هستند و پرطرفدار اما 75 یا 85 دقیقه انتظار برای تماشای یک گل در فوتبال خیلی زیاد است و بی‌آنکه قصد سیاه‌نمایی را داشته باشیم، باید اذعان کنیم کمتر تیم مطرحی در فوتبال جهان تماشاگرانش را برای تماشای گل این‌قدر منتظر می‌گذارد.
تیم‌ملی از لیگ تأثیر می‌گیرد و لیگ هم از تیم‌ملی. بازیکنان بیشتر از آنکه در تمرین و اردوهای تیم‌ملی حاضر باشند، در تمرین و اردوهای تیم‌های باشگاهی خود هستند. تعداد بازی‌هایی که آنها در یک فصل برای باشگاه انجام می‌دهند، بیش از 30 بازی است اما برای تیم‌ملی شاید نزدیک به 10 بازی برگزار کنند. وقتی کند و تدافعی فوتبال می‌کنند و با این تاکتیک خو می‌گیرند، طبیعی است که دیگر از دست کروش کاری ساخته نباشد.
در چنین فوتبالی باید خدا را شکر کرد که تیم‌ملی به جام‌جهانی صعود کرده است. جالب اینکه در چنین فوتبالی دستمزدی بیش از یک میلیارد تومان به فوتبالیست‌ها می‌دهند. به نمودار‌ها توجه کنید. این‌ها عملکرد تیم‌های مدعی قهرمانی است؛ تیم‌هایی که در فوتبال باشگاهی ایران بهترین هستند.
نمودار 1
عملکرد تیم‌های مدعی قهرمانی در فصل 93-92
نمودار 2
|
تیم |
درصد امتیازگیری |
انتظار برای رسیدن به گل |
بیشترین استحکام در دفاع |
|
فولاد |
62% |
73 دقیقه |
110 دقیقه |
|
استقلال |
61% |
75 دقیقه |
115 دقیقه |
|
پرسپولیس |
59% |
81 دقیقه |
186 دقیقه |
|
نفت |
59% |
71دقیقه |
115 دقیقه |
|
سپاهان |
58% |
81 دقیقه |
151 دقیقه |