صراط: در شرایطی که رقم‌های میلیاردی قرارداد بازیکنان و مربیان فوتبال کشورمان
انتقادات زیادی را به دنبال داشته و بسیاری معترض شده اند که به چه دلیل
فلان بازیکن و مربی باید دو میلیارد دریافتی داشته باشد، رئیس فدراسیون
فوتبال به عجیب‌ترین شکل ممکن از پرداخت‌های میلیاردی به فوتبالیست‌ها،
دفاع کرده و عنوان داشته است: «یکسری از قشرهای جامعه 10برابر فوتبالیست‌ها
درآمد دارند، ولی این مبالغ فاش نمی شود. به عنوان مثال پزشکان که البته
خیلی از آنها هم به صورت روزمزد کار می کنند و منظور من اینها نیستند. بعضی
از پزشکان در سال حدود 20 تا 30 میلیارد تومان درآمد دارند. همچنین
بازرگانانی هم هستند که مبالغ کلانی می‌گیرند ولی هیچ کس وارد جزئیات درآمد
آنها نمی‌شود.»
مقایسه عجیب میزان درآمد اقشار مختلف جامعه با فوتبالیست‌های میلیاردی در حالی است که کفاشیان در صحبت‌هایش اصلا اشاره نمی‌کند که پول‌های میلیاردی بازیکنان فوتبال از کیسه مردم مظلوم پرداخت می شود، همان مردمی که برای انصراف از دریافت یارانه چهل و پنج هزار و پانصد تومان، چند روز زیر بمباران تبلیغاتی بودند!
رئیس فدراسیون فوتبال نباید فراموش کند که انتقاد از پرداخت پول‌های نجومی به فوتبالیست‌ها زمانی پررنگ می شود که پای پول‌های دولتی به میان می آید، پولی که در اصل متعلق به تمام مردم ایران است.
وکیل مدافع فوتبالیست های میلیاردی که البته تخصص اصلی‌اش در دوومیدانی است، قطعا در جامعه با مردم عادی سر و کار دارد، مگر می‌شود وی تا به امروز متوجه نشده باشد که مردم حاضر نیستند پول‌های میلیاردی از کیسه آنها به فوتبالیست‌ها داده شود؟!
وقتی رئیس فدراسیون فوتبال آگاهانه یا ناآگاهانه چنین موضوعی را نادیده می گیرد، این پرسش مطرح می شود که اگر قرار بر این بود که دولت در ورزش – به ویژه ورزش حرفه ای – هزینه نکند، آیا امثال کفاشیان حاضر بودند برای جذب یک بازیکن مبلغ دو میلیارد و سیصد میلیون تومان از جیب مبارک خودشان پرداخت کنند؟!
جالب است بدانیم که زمان برگزاری آخرین دوره انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، همین مدیران در شعارهایشان مدام از «استقلال فدراسیون و عدم دخالت دولت در فوتبال» سخن می گفتند و با همین شعارها نیز به ریاست رسیدند، اما زمانی که بحث تمدید قرارداد کی روش با تیم ملی فوتبال به میان آمد، همین افراد خیلی سریع موضوع استقلال فدراسیون از دولت را فراموش کردند و عنوان داشتند:« اگر می‌خواهیم کی روش سرمربی تیم ملی بماند، دولت هزینه های تمدید قرارداد او را متقبل شود.»
در مقابله به این رفتارهای دوگانه باید عنوان داشت، اگر استقلال خوب است، لازم است در تمام زمینه ها به آن توجه شود، نه اینکه وقتی پای منافع افراد در میان است از واژه «استقلال» استفاده ابزاری نمود، ولی در جاهایی که باید پول خرج کرد، خیلی سریع پای دولت و بیت المال را وسط کشید؟!
خلاصه اینکه دفاعیه فوق، شباهت بسیاری به همان موضوع انتخابات فدراسیون فوتبال دارد، احتمالا مسئولان فدراسیون قائل به این هستند که دادن پول‌های میلیاردی خوب است اما به شرطی که از کیسه مردم باشد!
فراموش نکنیم که علی رغم پرداخت پول های میلیاردی، ما افتخارات جهانی چندانی در فوتبال بدست نیاوردیم ، ولی در مقابل رشته‌های ورزشی زیادی بودند که یک دهم فوتبال به آنها توجه نشده اما چندین و چند بار موفق به فتح قله های جهانی شده اند. رشته هایی چون کشتی، تکواندو، وزنه برداری، ورزش جانبازان و معلولین و ...
در پایان باید به این موضوع اشاره داشت که مطرح شدن استدلال‌های فوق در مخالفت با پرداخت پول‌های میلیاردی به بازیکنان فوتبال بوده است، وگرنه مخالفتی با اصل فوتبال وجود ندارد. این ورزش بدون تردید پرطرفدارترین رشته ورزشی دنیاست و نیاز است در ایران نیز به آن توجه شود، اما توجهی معقول نه بیش از اندازه!
مقایسه عجیب میزان درآمد اقشار مختلف جامعه با فوتبالیست‌های میلیاردی در حالی است که کفاشیان در صحبت‌هایش اصلا اشاره نمی‌کند که پول‌های میلیاردی بازیکنان فوتبال از کیسه مردم مظلوم پرداخت می شود، همان مردمی که برای انصراف از دریافت یارانه چهل و پنج هزار و پانصد تومان، چند روز زیر بمباران تبلیغاتی بودند!
رئیس فدراسیون فوتبال نباید فراموش کند که انتقاد از پرداخت پول‌های نجومی به فوتبالیست‌ها زمانی پررنگ می شود که پای پول‌های دولتی به میان می آید، پولی که در اصل متعلق به تمام مردم ایران است.
وکیل مدافع فوتبالیست های میلیاردی که البته تخصص اصلی‌اش در دوومیدانی است، قطعا در جامعه با مردم عادی سر و کار دارد، مگر می‌شود وی تا به امروز متوجه نشده باشد که مردم حاضر نیستند پول‌های میلیاردی از کیسه آنها به فوتبالیست‌ها داده شود؟!
وقتی رئیس فدراسیون فوتبال آگاهانه یا ناآگاهانه چنین موضوعی را نادیده می گیرد، این پرسش مطرح می شود که اگر قرار بر این بود که دولت در ورزش – به ویژه ورزش حرفه ای – هزینه نکند، آیا امثال کفاشیان حاضر بودند برای جذب یک بازیکن مبلغ دو میلیارد و سیصد میلیون تومان از جیب مبارک خودشان پرداخت کنند؟!
جالب است بدانیم که زمان برگزاری آخرین دوره انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، همین مدیران در شعارهایشان مدام از «استقلال فدراسیون و عدم دخالت دولت در فوتبال» سخن می گفتند و با همین شعارها نیز به ریاست رسیدند، اما زمانی که بحث تمدید قرارداد کی روش با تیم ملی فوتبال به میان آمد، همین افراد خیلی سریع موضوع استقلال فدراسیون از دولت را فراموش کردند و عنوان داشتند:« اگر می‌خواهیم کی روش سرمربی تیم ملی بماند، دولت هزینه های تمدید قرارداد او را متقبل شود.»
در مقابله به این رفتارهای دوگانه باید عنوان داشت، اگر استقلال خوب است، لازم است در تمام زمینه ها به آن توجه شود، نه اینکه وقتی پای منافع افراد در میان است از واژه «استقلال» استفاده ابزاری نمود، ولی در جاهایی که باید پول خرج کرد، خیلی سریع پای دولت و بیت المال را وسط کشید؟!
خلاصه اینکه دفاعیه فوق، شباهت بسیاری به همان موضوع انتخابات فدراسیون فوتبال دارد، احتمالا مسئولان فدراسیون قائل به این هستند که دادن پول‌های میلیاردی خوب است اما به شرطی که از کیسه مردم باشد!
فراموش نکنیم که علی رغم پرداخت پول های میلیاردی، ما افتخارات جهانی چندانی در فوتبال بدست نیاوردیم ، ولی در مقابل رشته‌های ورزشی زیادی بودند که یک دهم فوتبال به آنها توجه نشده اما چندین و چند بار موفق به فتح قله های جهانی شده اند. رشته هایی چون کشتی، تکواندو، وزنه برداری، ورزش جانبازان و معلولین و ...
در پایان باید به این موضوع اشاره داشت که مطرح شدن استدلال‌های فوق در مخالفت با پرداخت پول‌های میلیاردی به بازیکنان فوتبال بوده است، وگرنه مخالفتی با اصل فوتبال وجود ندارد. این ورزش بدون تردید پرطرفدارترین رشته ورزشی دنیاست و نیاز است در ایران نیز به آن توجه شود، اما توجهی معقول نه بیش از اندازه!