صراط: رئیس‌جمهور تصریح کرد: آنچه من می‌فهمم این است که کشور با تقابل نمی‌تواند در دنیا موفق باشد و راه این دولت راه تعامل سازنده با دنیاست، اما وقتی ما حرف از تعامل سازنده می‌زنیم، می‌گویند می‌خواهید با دنیا بسازید؟ نخیر، پس می‌خواهیم در برابر دنیا خنجر بکشیم.
روحانی که در مراسم معرفی اساتید نمونه سخن می‌گفت، اظهار داشت: آنچه من می‌فهمم این است که راه تقابل با دنیا نمی‌تواند راه موفقیت باشد، من از اول گفتم راه این دولت، تعامل سازنده با دنیاست، تا می‌گوییم تعامل سازنده می‌گویند می‌خواهید با دنیا بسازید؟ نخیر می‌خواهیم بجنگیم، خنجر می‌خواهیم بکشیم! بله، می‌خواهیم با دنیا صحبت کنیم، با منطق صحبت کنیم و مسائل را حل کنیم، ممکن است جایی حل نشود که در این صورت یک راه حل دیگر پیدا می‌کنیم.
دکتر روحانی خاطر نشان کرد: باید افرادی که دنیا، سیاست، حقوق و منطقه را می‌شناسند و عظمت و زجر این ملت را می‌فهمند انتقاد کنند و اشکالات را بیان کنند و بگویند که راه غلط بوده و راه صحیح این است.
شرط اخیر روحانی مبنی بر طرح انتقاد از سوی کسانی که سیاست و حقوق و دنیا را می‌شناسند، علاوه بر دیگر شرط‌هایی است که پیش از این مطرح کرده و به تخطئه منتقدان پرداخته است. او قبلا خود را حقوقدان و منتقدان را سرهنگ توصیف کرده و سپس منتقدان توافق ژنو را عده‌ای بی‌سواد و کم‌سواد که از جاهای خاص پول می‌گیرند، خوانده بود. روحانی همچنین منتقدان را فاقد شناسنامه خوانده و ضمنا با معرفی کردن خود به عنوان فراجناحی، منتقدان را بی‌شناسنامه یا جناحی معرفی کرده است. مجموعه این برچسب‌ها، مهندسی نوعی سانسور علیه منتقدان را تداعی می‌کند.
اما درباره بخش اول سخنان رئیس‌جمهور باید گفت آقای روحانی چندین بار است که اولا به عمد یا سهو چند رژیم مستکبر و شیطانی نظیر آمریکا و انگلیس را به عنوان «دنیا» معرفی می‌کند و ثانیا حامیان عزت و استقلال کشور را به عنوان افرادی که معتقد به درگیری و جنگ با دنیا هستند، جا می‌زند. این رفتار- تخریب منتقدان از طریق تحریف مواضع آنها- طبیعتا رفتار خردمندانه و منصفانه‌ای نیست. هر چند که علت آن را باید در ضعف استدلال‌های دولت جست‌وجو کرد. ثالثا مسیر تعامل و اعتمادسازی، مسیری دوسویه است در حالی که مسیر مذاکرات فعلی، مسیر اعتمادسازی یکطرفه در برابر فشارهای فزاینده غرب می‌باشد و قطعا به راه‌حل نمی‌رسد؛ همچنان که می‌بینیم هم‌اکنون دولت‌های غربی طلبکارتر شده‌اند.
روحانی که در مراسم معرفی اساتید نمونه سخن می‌گفت، اظهار داشت: آنچه من می‌فهمم این است که راه تقابل با دنیا نمی‌تواند راه موفقیت باشد، من از اول گفتم راه این دولت، تعامل سازنده با دنیاست، تا می‌گوییم تعامل سازنده می‌گویند می‌خواهید با دنیا بسازید؟ نخیر می‌خواهیم بجنگیم، خنجر می‌خواهیم بکشیم! بله، می‌خواهیم با دنیا صحبت کنیم، با منطق صحبت کنیم و مسائل را حل کنیم، ممکن است جایی حل نشود که در این صورت یک راه حل دیگر پیدا می‌کنیم.
دکتر روحانی خاطر نشان کرد: باید افرادی که دنیا، سیاست، حقوق و منطقه را می‌شناسند و عظمت و زجر این ملت را می‌فهمند انتقاد کنند و اشکالات را بیان کنند و بگویند که راه غلط بوده و راه صحیح این است.
شرط اخیر روحانی مبنی بر طرح انتقاد از سوی کسانی که سیاست و حقوق و دنیا را می‌شناسند، علاوه بر دیگر شرط‌هایی است که پیش از این مطرح کرده و به تخطئه منتقدان پرداخته است. او قبلا خود را حقوقدان و منتقدان را سرهنگ توصیف کرده و سپس منتقدان توافق ژنو را عده‌ای بی‌سواد و کم‌سواد که از جاهای خاص پول می‌گیرند، خوانده بود. روحانی همچنین منتقدان را فاقد شناسنامه خوانده و ضمنا با معرفی کردن خود به عنوان فراجناحی، منتقدان را بی‌شناسنامه یا جناحی معرفی کرده است. مجموعه این برچسب‌ها، مهندسی نوعی سانسور علیه منتقدان را تداعی می‌کند.
اما درباره بخش اول سخنان رئیس‌جمهور باید گفت آقای روحانی چندین بار است که اولا به عمد یا سهو چند رژیم مستکبر و شیطانی نظیر آمریکا و انگلیس را به عنوان «دنیا» معرفی می‌کند و ثانیا حامیان عزت و استقلال کشور را به عنوان افرادی که معتقد به درگیری و جنگ با دنیا هستند، جا می‌زند. این رفتار- تخریب منتقدان از طریق تحریف مواضع آنها- طبیعتا رفتار خردمندانه و منصفانه‌ای نیست. هر چند که علت آن را باید در ضعف استدلال‌های دولت جست‌وجو کرد. ثالثا مسیر تعامل و اعتمادسازی، مسیری دوسویه است در حالی که مسیر مذاکرات فعلی، مسیر اعتمادسازی یکطرفه در برابر فشارهای فزاینده غرب می‌باشد و قطعا به راه‌حل نمی‌رسد؛ همچنان که می‌بینیم هم‌اکنون دولت‌های غربی طلبکارتر شده‌اند.