صراط: روزنامه آرمان امروز چهارشنبه 22/05/93 در گزارشی به بررسی سخنان روز دوشنبه رئیس‌جمهور پرداخت.
در بخشی از گزارش این روزنامه آمده است: «یک عده به ظاهر شعار می‌دهند ولی بزدل سیاسی هستند؛ هر وقت می‌خواهد مذاکره شود یک عده می‌گویند ما داریم می‌لرزیم، خوب به جهنم، بروید یک جای گرم پیدا کنید برای خودتان.» این بخش از سخنان رئیس‌جمهور روحانی در همایش روسای نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، کوهی از واکنش‌های موافق و مخالف را در اردوگاه‌های سیاسی و در شبکه‌های اجتماعی و بالاخره در ساختمان بهارستان به‌همراه داشت.
برخی این سخنان را ناشی از عصبانیت و خشم روحانی دانسته و عده‌ای دیگر مطابق معمول با شدت هر چه تمام‌تر این گفتار را به باد انتقاد گرفته و تعابیر شگفت از آن بیرون کشیدند.
جالب آنکه این گفتار روحانی از سوی برخی کنشگران هر دو طیف سیاسی مورد نقد و اعتراض قرار گرفت.
در ادامه، این روزنامه می‌نویسد: «روحانی به منتقدان توهین کرد»، «این جملات نشانه نقدناپذیری دولت است» و «شأن رئیس دولت فراتر از به‌کارگیری این ادبیات است» ازجمله نقدهای روشنفکرانه به این سخن روحانی بود. حال آنکه مرور نص صریح کلام روحانی نامنطبق با این اشارات و استنتاج‌هاست. سخن روحانی از سر مداراجویی و مهرورزی نیست، نقدی آشکار و تند علیه آنانی است که در طول یک‌سال گذشته به انحاء مختلف در مسیر مذاکرات به کارشکنی پرداخته و تابع قواعد و مناسبات عرفی و عقلانی نیستند.
نویسنده این گزارش در ادامه تاکید می‌کند: او با اشراف کامل و با توجه به موقعیت زمانی و حتی مکانی (حضور در میان کارکشته‌ترین دیپلمات‌های کشور) این نقد خود را مبذول داشته، حال اینکه می‌شد با ادبیاتی معتدل‌تر همین نقد را معطوف داشت؛ نکته‌ای است که رئیس‌جمهوری باید به آن پاسخ بگوید و علت انتخاب واژگان‌اش را توضیح دهد چراکه روحانی با کوله‌باری از تجربه سیاستمداری نیست که به یکباره از کوره در برود و چینش واژگانش ناخودآگاه و غیرحساب شده باشد. مساله اصلی که لازم است به آن نگرشی دوباره شود، آنجاست که به‌رغم تند بودن این سخن به هیچ وجه نمی‌توان آن را توهین‌آمیز قلمداد کرد چراکه رئیس‌جمهوری در قالب کنایه نقدی را مبذول داشته، نه خواستار بستن دهان منتقدان شده و نه حتی آنان را آنگونه که برخی می‌گویند به جهنم حواله داده است.
در ادامه این گزارش تصریح شده است: او گفته «بزدل‌های سیاسی» اگر می‌لرزند به جهنم که می‌لرزند بروند جایی که گرم‌شان شود. او شخصیت منتقدین را بزدل نخوانده بلکه رویکرد آنان را ناشی از بزدلی سیاسی عنوان کرده؛ ترکیبی که با اطلاق انحصاری واژه بزدل تفاوت ماهوی دارد. او همچنین نگفته آنان به جهنم بروند بلکه این ترس آنان نسبت به مذاکرات را با جمله نفی‌ای «به جهنم» که البته تند است رد کرده و بر آن خط بطلان کشیده است.
در بخشی از گزارش این روزنامه آمده است: «یک عده به ظاهر شعار می‌دهند ولی بزدل سیاسی هستند؛ هر وقت می‌خواهد مذاکره شود یک عده می‌گویند ما داریم می‌لرزیم، خوب به جهنم، بروید یک جای گرم پیدا کنید برای خودتان.» این بخش از سخنان رئیس‌جمهور روحانی در همایش روسای نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، کوهی از واکنش‌های موافق و مخالف را در اردوگاه‌های سیاسی و در شبکه‌های اجتماعی و بالاخره در ساختمان بهارستان به‌همراه داشت.
برخی این سخنان را ناشی از عصبانیت و خشم روحانی دانسته و عده‌ای دیگر مطابق معمول با شدت هر چه تمام‌تر این گفتار را به باد انتقاد گرفته و تعابیر شگفت از آن بیرون کشیدند.
جالب آنکه این گفتار روحانی از سوی برخی کنشگران هر دو طیف سیاسی مورد نقد و اعتراض قرار گرفت.
در ادامه، این روزنامه می‌نویسد: «روحانی به منتقدان توهین کرد»، «این جملات نشانه نقدناپذیری دولت است» و «شأن رئیس دولت فراتر از به‌کارگیری این ادبیات است» ازجمله نقدهای روشنفکرانه به این سخن روحانی بود. حال آنکه مرور نص صریح کلام روحانی نامنطبق با این اشارات و استنتاج‌هاست. سخن روحانی از سر مداراجویی و مهرورزی نیست، نقدی آشکار و تند علیه آنانی است که در طول یک‌سال گذشته به انحاء مختلف در مسیر مذاکرات به کارشکنی پرداخته و تابع قواعد و مناسبات عرفی و عقلانی نیستند.
نویسنده این گزارش در ادامه تاکید می‌کند: او با اشراف کامل و با توجه به موقعیت زمانی و حتی مکانی (حضور در میان کارکشته‌ترین دیپلمات‌های کشور) این نقد خود را مبذول داشته، حال اینکه می‌شد با ادبیاتی معتدل‌تر همین نقد را معطوف داشت؛ نکته‌ای است که رئیس‌جمهوری باید به آن پاسخ بگوید و علت انتخاب واژگان‌اش را توضیح دهد چراکه روحانی با کوله‌باری از تجربه سیاستمداری نیست که به یکباره از کوره در برود و چینش واژگانش ناخودآگاه و غیرحساب شده باشد. مساله اصلی که لازم است به آن نگرشی دوباره شود، آنجاست که به‌رغم تند بودن این سخن به هیچ وجه نمی‌توان آن را توهین‌آمیز قلمداد کرد چراکه رئیس‌جمهوری در قالب کنایه نقدی را مبذول داشته، نه خواستار بستن دهان منتقدان شده و نه حتی آنان را آنگونه که برخی می‌گویند به جهنم حواله داده است.
در ادامه این گزارش تصریح شده است: او گفته «بزدل‌های سیاسی» اگر می‌لرزند به جهنم که می‌لرزند بروند جایی که گرم‌شان شود. او شخصیت منتقدین را بزدل نخوانده بلکه رویکرد آنان را ناشی از بزدلی سیاسی عنوان کرده؛ ترکیبی که با اطلاق انحصاری واژه بزدل تفاوت ماهوی دارد. او همچنین نگفته آنان به جهنم بروند بلکه این ترس آنان نسبت به مذاکرات را با جمله نفی‌ای «به جهنم» که البته تند است رد کرده و بر آن خط بطلان کشیده است.