صراط: آمارها نشان می‌دهد بیش از یک میلیارد انسان در زاغه‌ها زندگی می‌کند و این جمعیت هر روز در حال افزایش است.
سیامک مقدم نماینده برنامه اسکان بشر در ایران با بیان اینکه اولین دوشنبه ماه اکتبر هر سال فرصتی است تا درباره وضعیت سکونتگاه‌های انسانی و اینکه می‌خواهیم شهرهای آینده‌مان چگونه باشد گفت: امسال سازمان ملل متحد برآن است توجه جهانیان را به ساکنانی که در سکونتگاه‌های غیر رسمی زندگی می‌کرده و می‌کنند معطوف نماید و به صدای زاغه نشینان گوش فرا دهد.
وی با اشاره به اینکه افزایش آگاهی نسبت به شرایط زندگی در گوشه‌هایی از جهان که پر ازدحام‌اند و فاقد مسکن مناسب هستند گفت: مناطق نابسامان سکونتی دارای تسهیلات زیر ساختی آب و بهداشتی نامطلوبی هستند و امنیت مناسبی ندارند.
وی در ادامه توضیح داد: فضای عمومی به ندرت وجود دارد و سیستم حمل و نقل عمومی ناپیداست و دسترسی به خدمات فوری و اولیه هم وجود ندارد.
مقدم در ادامه اظهار داشت: در اهداف توسعه هزاره تعهد کردیم تا در بهبود زندگی 100 میلیون زاغه نشین تا سال 2020 میلادی اقدام نماییم و تا سال 2010 میلادی بیش از 2 برابر تعهد ذکر شده حاصل شده است.
نماینده ایران در برنامه اسکان جهانی بشر در ادامه تصریح کرد: با رشد شهر نشینی تعهد افرادی که در زاغه‌ها به دنیا می‌آیند و یا به آن نقل مکان می‌کنند رو به افزایش است لذا جمعیت کل ساکنان زاغه نشین نیز در حال رشد است که برخی ازآورده‌ها حاکی از سکونت یک میلیارد انسان در زاغه‌ها است.
مقدم در ادامه افزود: زاغه نشینان بیش از دیگران تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار می‌گیرند چرا که مسکن آنها غالبا در مناطق خطرناک شیب دار و یا فضاهای ساختمانی نامناسب و با مصالح نامناسب ساخته شده‌اند و از این رو آسیب‌پذیری آن در برابر زمین‌لرزه و سیل بیشتر است.
وی تصریح کرد: در این زمین‌ها به منظور بهبود زاغه‌ها در سراسر دنیا و فراهم کردن زندگی بهتر برای ساکنان آنها تلاشهای بسیاری صورت گرفته ولیکن زاغه‌ها خود نمود فرآیند شهری شدن شتابان و بی‌رویه هستند.
وی افزود: نمودی که نتیجه مجال دادن به رشد شهرها بدون طراحی شهری و قانون‌گذاری مناسب و بی‌توجهی نسبت به شهروندان است در حالی که روند بهسازی زاغه‌ها ادامه دارد می‌بایست عاجلانه فعالیت‌هایمان را بر برنامه‌ریزی شهری موثر و ساخت مسکن ارزان قیمت و امن متمرکز کنیم تا بتوانیم به طور شایسته و مناسبی با نیازهای فزاینده شهروندان مواجه شویم.
مقدم اظهار داشت: با تکیه به روایت‌های واقعی می‌توان نقش برنامه‌های بهسازی زاغه‌ها در دستیابی به شرایط زندگی بهتر برای ساکنان زاغه‌ها و آثار اقتصادی و اجتماعی عمیق‌تر آن را به تصمیم سازان و برنامه‌ریزان در عرصه شهری نشان داد.
وی توضیح داد: در سال 2016 میلادی همایش جهانی ملل متحد با موضوع مسکن و توسعه شهری پایدار ما را به یک دستور کار شهری جدید هدایت خواهد کرد اما برای جلوگیری از گسترش زاغه‌ها نمی‌توان تا آن زمان دست روی دست گذاشت و کاری نکرد.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: شهروندان حق زندگی در مسکن مناسب و استفاده از خدمات زیر بنایی و پایه را دارند و ما می‌بایست کاری کنیم که برنامه‌ریزی شهریمان در تناسب با تامین نیازهای آنها باشد.
سیامک مقدم نماینده برنامه اسکان بشر در ایران با بیان اینکه اولین دوشنبه ماه اکتبر هر سال فرصتی است تا درباره وضعیت سکونتگاه‌های انسانی و اینکه می‌خواهیم شهرهای آینده‌مان چگونه باشد گفت: امسال سازمان ملل متحد برآن است توجه جهانیان را به ساکنانی که در سکونتگاه‌های غیر رسمی زندگی می‌کرده و می‌کنند معطوف نماید و به صدای زاغه نشینان گوش فرا دهد.
وی با اشاره به اینکه افزایش آگاهی نسبت به شرایط زندگی در گوشه‌هایی از جهان که پر ازدحام‌اند و فاقد مسکن مناسب هستند گفت: مناطق نابسامان سکونتی دارای تسهیلات زیر ساختی آب و بهداشتی نامطلوبی هستند و امنیت مناسبی ندارند.
وی در ادامه توضیح داد: فضای عمومی به ندرت وجود دارد و سیستم حمل و نقل عمومی ناپیداست و دسترسی به خدمات فوری و اولیه هم وجود ندارد.
مقدم در ادامه اظهار داشت: در اهداف توسعه هزاره تعهد کردیم تا در بهبود زندگی 100 میلیون زاغه نشین تا سال 2020 میلادی اقدام نماییم و تا سال 2010 میلادی بیش از 2 برابر تعهد ذکر شده حاصل شده است.
نماینده ایران در برنامه اسکان جهانی بشر در ادامه تصریح کرد: با رشد شهر نشینی تعهد افرادی که در زاغه‌ها به دنیا می‌آیند و یا به آن نقل مکان می‌کنند رو به افزایش است لذا جمعیت کل ساکنان زاغه نشین نیز در حال رشد است که برخی ازآورده‌ها حاکی از سکونت یک میلیارد انسان در زاغه‌ها است.
مقدم در ادامه افزود: زاغه نشینان بیش از دیگران تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار می‌گیرند چرا که مسکن آنها غالبا در مناطق خطرناک شیب دار و یا فضاهای ساختمانی نامناسب و با مصالح نامناسب ساخته شده‌اند و از این رو آسیب‌پذیری آن در برابر زمین‌لرزه و سیل بیشتر است.
وی تصریح کرد: در این زمین‌ها به منظور بهبود زاغه‌ها در سراسر دنیا و فراهم کردن زندگی بهتر برای ساکنان آنها تلاشهای بسیاری صورت گرفته ولیکن زاغه‌ها خود نمود فرآیند شهری شدن شتابان و بی‌رویه هستند.
وی افزود: نمودی که نتیجه مجال دادن به رشد شهرها بدون طراحی شهری و قانون‌گذاری مناسب و بی‌توجهی نسبت به شهروندان است در حالی که روند بهسازی زاغه‌ها ادامه دارد می‌بایست عاجلانه فعالیت‌هایمان را بر برنامه‌ریزی شهری موثر و ساخت مسکن ارزان قیمت و امن متمرکز کنیم تا بتوانیم به طور شایسته و مناسبی با نیازهای فزاینده شهروندان مواجه شویم.
مقدم اظهار داشت: با تکیه به روایت‌های واقعی می‌توان نقش برنامه‌های بهسازی زاغه‌ها در دستیابی به شرایط زندگی بهتر برای ساکنان زاغه‌ها و آثار اقتصادی و اجتماعی عمیق‌تر آن را به تصمیم سازان و برنامه‌ریزان در عرصه شهری نشان داد.
وی توضیح داد: در سال 2016 میلادی همایش جهانی ملل متحد با موضوع مسکن و توسعه شهری پایدار ما را به یک دستور کار شهری جدید هدایت خواهد کرد اما برای جلوگیری از گسترش زاغه‌ها نمی‌توان تا آن زمان دست روی دست گذاشت و کاری نکرد.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: شهروندان حق زندگی در مسکن مناسب و استفاده از خدمات زیر بنایی و پایه را دارند و ما می‌بایست کاری کنیم که برنامه‌ریزی شهریمان در تناسب با تامین نیازهای آنها باشد.